Lesbók Morgunblaðsins - 20.11.1960, Blaðsíða 16

604
LESBÓK MORGlfNBLAÐSINS
BRIDGE
A K D 8
A 764
♦ D G
* K D G 8 2
A A G 10
* K D 10
9 5
* Á 10 8 4
* 9
N
V A
S
A -
A 8 3 2
♦ K 9 8 •
3 2
+ 7 6 4 1
+ 9 7 6 5 4 3 2
* A G
♦ 7
+ Á105
N-S komust í 4 spaða. A-V hefði
getað unnið 5 tigla, en þeir áttu erf-
itt um vik að segja, og V helt að
spaðasögnin væri töpuð.
Út kom HK og S drap hann heima.
Sló hann svo út trompi, en V lét tí-
una og borðið fekk slaginn á drottn-
ingu. Nú sér S að hann verður að
spila spaða af hendi og kemur sér
því inn á LA. Þetta var óheppilegt
því að næsta tromp drap V með ás,
tók svo slag á HD og kom A inn á
tigul. A slær svo út laufi, en það
trompar V, og þar með er spilið tap-
að. — I stað þess að spila laufi úr
borði, átti S að spila TD. Þá hlýtur
hann að vinna spilið.
•--
Strandarkirkja
Arið 1749 kom ungur prestur að
Selvogsþingum, Einar Jónsson að
nafni. Þá var uppblástur í Selvogi í
algleymingi og sardurinn kominn allt
í kringum Strandarkirkju. Fór prest-
ur fram á það 1751 að kirkjan yrði
flutt heim að Vogósum og var séra
Illugi Jónsson prófastur því samþykk-
ur. Og 3. nóv. s. á. gaf Ólafur biskup
Gíslason út fyrirskipun um að kirkjan
skyldi flutt og var Pingel amtmaður
því samþykkur. En þá var sem æðri
máttarvöld tæki í taumana. Séra Ein-
ari varð ekki vært eftir þetta í Sel-
GÓÐIR VINIR.
Litla stúlkan hefir komið
með mat handa dúfunum,
og þær láta ekki á sér
standa. eins og sjá má. —
vogi og varð að hrökklast þaðan 1753.
Ólafur biskup lifði rúmlega til jafn-
lengdar frá því að hann hafði fyrir-
skipað kirkjuflutninginn og andaðist
3. jan. 1753. Illugi prófastur í Hruna
lézt einnig ssuna ár, 1753, og Pingel
amtmaður missti embætti vegna van-
skila í maí 1752. En Strandarkirkja
stóð eftir sem áður á sínum stað og
stendur enn.
Séra Ögmundur Sigurðsson
var fæddur 1799, fekk Tjörn á Vatns-
nesi 1837. Hann orkti nokkuð og eftir
hann er m. a. Ögmundargeta. Hann
var mikill maður vexti og burðamað-
ur, en gerðist snemma gigtveikur,
enda hafði hann verið slarkmaður og
lauslyndur. Ókvæntur var hann fram
yfir fertugt, en 1842 gekk hann að
eiga Ólöfu Jónsdóttur á Bjamastöðum
í Saurbæ og var hún 17 árum yngri
en hann. (Jm giftingu sína kvað hann
þetta:
Prestinum illa að giftast gekk,
gigtar laminn hrísi,
uns um siðir Ólöfu fekk
fyrir átta merkur af lýsi.
Tvennt ólikt
Assessor Bjarni sagði: „Guð leit á
Suðurnes, þegar hann bölvaði jörð-
inni“ — Geir góði (Vídalín biskup)
svaraði: „En hann leit á sjóinn héraa
fyrir utan, þegar hann blessaði jörð-
ina aftur“. (Sögn séra Eggerts Sig-
fússonar í Vogósum)
Jón dynkur
Jón nokkur hrapaði hátt úr Hábarði
í Elliðaey (Vestmannaeyum), er hann
var þar til eggja. Skaut honum upp
skammt þar frá, er legið var á báti
undir eynni, og kallaði til mannanna
á bátnum, er hann kom upp og þeir
hugðust hirða lík hans: „Heyrðuð þið
ekki dynk, piltar?“ og fekk hann eftir
það viðurnefnið dynkur. Tóbaksbauk-
ur hans flaut þar skammt frá á sjón-
um, er honum skaut upp, og varð
Jóni það að biðja mennina fyrst að
hirða baukinn. Þótti Jóni farast
hreystilega og æðrulaust Hann náði
undir hnésbæturnar um leið og hann
datt, og er það talið óyggjandi af
mörgum, og því álitið að það hafi
bjargað Jóni, og sakaði hann ekki hið
minnsta. (Sigfús M. Johnsen)