Lesbók Morgunblaðsins - 21.03.1981, Blaðsíða 9

comið í gamla tímann.
t Ye Olde Tea Shoppe,
harles Dickens bjó í
gri: Fjörug viðskipti á
hófst í raun og veru daginn eftir, á
sólbjörtum laugardagsmorgni, þann 21.
ágúst. Þá var haldið með taxa noröur á
Marylebone Road, þar sem er útibú frá
bílaleigu Godfrey Davies, — og það stóð
heima: Splunkuný Cortina stóð þar
ferðbúin; kannski óþarflega stór bíll fyrir
tvo að ferðast í, en Cortinan er sparneyt-
in meö afbrigðum og þaö er þó bót í
máli. Ég hafði beðið um sjálfskiptan bíl,
sem skiptir verulegu máli í vinstri traffík.
í fyrstu hefur maður nóg aö gera aö
tileinka sér hana, þó maður þurfi ekki til
viðbótar aö hafa gírstöngina í vinstri
hendi.
Hafi maður ekki ekið áöur í Englandi,
sem eitt landa heldur sig viö vinstri
regluna í umferð, er kannski dálítið
ógnvekjandi í fyrstu að demba sér út í
strauminn, sem er að minnsta kosti æði
þungur á köflum í London. En eftir
fáeinar mínútur er Ijóst, að bílakstur þarf
sízt af öllu aö vera kvíöaefni hér. Eftir
dágóöan spotta á aöalgötu, sem liggur í
sveig til austurs og suðurs, fór Dover að
sjást á skiltum. Ur því var allur vandi
leystur; bara elta merkingarnar til Dover.
Á þessari leið út úr London var mikill
umferöarþungi, því þetta var laugardag-
ur og verzlunarmannahelgi framundan.
Þá er blikkbeljum stefnt í allar áttir; ekki
sízt til hinna rómuðu sólbaöstaöa viö
Ermarsundið.
í þessu austurhorni Englands er
í þetta sinn bjuggum viö í litlu, en
heimilislegu hóteli, sem heitir Parkwood
Hotel og er nr. 4 við Stanhope Place.
Þaö er aöeins steinsnar frá Marble Arch
og endanum á Oxford Street, sem
íslendingar þekkja betur en nokkurn
annan blett í Englandi. Hjónin sem ráöa
fyrir þessu hóteli heita Bill og June og
eru bráðhress og skemmtileg; Bill var
fyrrum offiseri í brezka flughernum. Hjá
þessu ágætisfólki kostar ekki nema 15
pund að búa; þar er allt hreinlegt og
óaðfinnanlegt og morgunverðurinn með
sóma. Og þótt London megi heita dýr, er
hægt aö fá sér þar í svanginn án þess aö
það komi nándar nærri eins við budduna
og væri maöur í Reykjavík og færi á
blessaöa grillstaðina. Viö reyndum þaö
sem margur Bretinn gerir í hádeginu:
Fórum á bjórkrá og fengum okkur fyrir
smápening það sem þeir kalla pub
lunch, eöa kráarverð. Ég sleppi annars
frásögn af þessum eina degi, sem staöiö
var við í London; hann fór í að endurnýja
gömul kynni viö Rembrandta og Rub-
ensa og Turnera í National Gallery og
einnig til aö líta á sýningu Andrew Wieth
í Royal Academy.
Bílakstur í Eng-
landi þarf ekki að
vera áhyggjuefni
Sjálf ferðin, sem hér veröur sagt frá,
í)
Kantaraborg er fræguat fyrir erkibiskupinn og dómkirkjuna,
en við kírkjuna er stórkostlegur gamall borgarhluti og
veitingar bornar út á torg.
Heima
hjá Charles
Dickens
Rochester er gam-
alfræg borg; bygg-
ingarnar afgamlar og
sérstaklega er ein
gata í gamla bænum,
sem sjálfsagt er að
sjá. Þar í nánd var
stór útimarkaöur og
mikiö fjör í viöskipt-
um; góssiö yfirleitt
gamalt og lúið: Húsgögn, klukkur og
jafnvel búsáhöld frá Viktoríutímanum.
Samt var töluverö örtröð og margir sem
sýndu þessu gamla dóti áhuga og
keyptu þaö jafnvel. Rétt hjá markaðs-
svæöinu er ágætt bílastæði og þaðan er
steinsnar uppá High Street, sem er
Laugavegurinn í plássinu. Þar eru húsin
ekki minna en 500 ára, byggö úr
bindingsverki í Tudor-stíl. Geypilegur
kastali gnæfir yfir; hann byggöu Norm-
anar rétt eftir að þeir lögöu landið undir
sig og raunar höfðu Rómverjar lagt
undirstöður; þeir komu á þennan staö
og bjuggu um sig í vígi fáeinum
áratugum eftir Krist. Það er eins og víða
á þessum slóðum: Kastalinn og kirkjan
gnæfa yfir allt; annarsvegar þaö verald-
lega vald og hinsvegar vald og auður
kírkjunnar.
Ekki hefur maöur lengi dvalið í
Rochester, þegar það ætti aö vera orðið
manni sæmilega Ijóst, að skáldið Char-
les Dickens bjó og reit verk sín hér. Þeir
iialda mikla Dickenshátíð í maí ár hvert
og Dickenshús er varðveitt við aðalgöt-
una. Það er stórkostlegt hús, byggt 1591
og í garðinum er smærra hús, sem
Dickens lét byggja í svissnesum fjalla-
kofastíl. Ekki sá ég aörar bækur í
bókabúöinni en eftir Dickens, eöa þá um
hann. En þótt kallinn sé svona fyrirferö-
armikill í minningunni, viröast ekki allir
vera með á nótunum í Rochester. Ég
spuröi konu til vegar, þegar ég var aö
leita aö Dickenshúsi; hún kvaöst vera
innfædd þarna og búa þar. En hún hafði
ekki hugmynd um þetta Dickenshús.
Annars er Rochester iðnaðarborg og
hefur teygst til muna frá þessum gamla
kjarna. Tólf hótel eru skráð þar, en
líklega meira um farandfólk en dvalar-
gesti. Eftir að hafa gengið um High
Street, notiö blíöunnar og þess aö
ganga um hin lúnu steinþrep, fengum viö
úrvalskaffi í Ye Olde Tea Shoppe; 500
ára gömlu húsi úr fallegu bindingsverki.
Kantaraborg: Mið-
bær sem vert væri að
taka tii fyrirmyndar
Viö höfum líklega verið klukkutíma frá
Rochester til Canterbury, eða Kantara-
borgar, eins og bærinn hefur oft veriö
nefndur á íslenzku. Hægt er að fara
hraöbrautina M2, sem liggur aöeins
lengri leið, eða einskonar sveitaveg, sem
er frekar mjór og liggur beint. Ég valdi
hraöbrautina, því þarna í austurhluta
Kent er fátt aö berja augum annaö en
skógur og akrar. Vilji maður hinsvegar
fara rólega, er hægt að halda sig á þeirri
akrein, sem lengst er til vinstri og þá
komast þeir framúr, sem vilja. Hraðinn
er þó alisstaöar greiöur; varla ekiö
hægar en á 80, þar sem hægast gengur,
Rye var fyrrum mikið sjóræningja- og smyglarabæli. Nú er bærinn fríösældin sjálf,
blómin teygja sig upp eftir fornum veggjum — og fræg eru tehúsin við hinar gömlu og
steinlögóu götur.
héraðið Kent; ávalar
hæöir og gnægö af
skógi, en akrar teknir
aö blikna. í laugar-
dagsumferöinni veröa
lítilsháttar tafir í út-
borgum London, en
gengur greitt, þegar
komiö er á A2, sem
flytur strauminn aust-
urúr. Og eftir þægi-
legan ökutúr í hálfan
annan tíma er Roch-
ester framundan og
þar er sjálfsagöur
hlutur að gera stuttan
stanz.