Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1988, Blaðsíða 19

Lesendabréf
Ópersónuleg þjónusta
á New York-hóteli
Hér birtist fyrsta bréfið í lesendaþjónustu Ferðablaðs-
ins, en lesendur eru eindregið hvattir til að láta frá
sér heyra um hverskonar uppákomur á ferðalögum.
— Ég get ekki látið hjá líða
að greina frá óþægilegri reynslu
er við hjónin urðum fyrir á
síðasta ferðalagi okkar til New
York — ef sú reynsla yrði til
þess að forða einhveijum frá
því að lenda í svipuðu. Við ætl-
uðum að taka flugið til Keflavík-
ur um kvöldið og nota tímann
frá hádegi í smáferðalag. En
einhversstaðar varð farangur
okkar að vera í millitíðinni og
ætlunin var að geyma hann á
hótelinu.
A mínútunni klukkan ellefu
vorum við mætt við lyftuayr á
35. hæð til að komast niður í
móttöku. Biðin eftir hinum 10
lyftum hótelsins reyndist taka
rúman hálftíma! Stúlkan í mót-
tökunni brást hin versta við tíu
mínútna seinkun frá lögbundn-
um tíma — klukkan 11.30 —
til að ganga frá herbergisreikn-
ingi og þurfti að beita lagni til
að hálfsdags aukagjald legðist
ekki ofan á. Klukkan var að
verða tólf og lestin átti að leggja
af stað klukkan eitt — næsta
ekki fyrr en klukkan fjögur og
þá var dagurinn að mestu búinn.
Nú var allt undir þjónustulið-
inu komið, að þeir yiðu hjálps-
amir með farangurinn. „Það
verður einhver að vera í her-
berginu til að kvitta fyrir mót-
töku farangursins," sagði ein-
kennisklæddi maðurinn við borð
„bjöllukafteinsins". „Já, en
töskumar standa frágengnar á
gólfínu og við erum að missa
af lestinni." „Það kemur mér
ekkert við,“ sagði hinn góði
maður! Við báðum eins vel og
okkur var unnt, að hann myndi
þá senda mann — ekki seinna
en strax — eftir töskunum. Bið-
in eftir, að við værum losuð við
töskumar, tók rúma tvo klukku-
tíma — þrátt fyrir óteljandi
símhringingar og bænarorð.
Það var ekki fyrf en klukkan
að verða þijú, sem okkur tókst
að komast út úr þessu risa-
stóra, ópersónulega hótelbákni.
Það hæfði tekið okkur fjóra
klukkutíma að borga herbergið
og koma farangri okkar í
geymslu!
Svar: Þið hafið greinilega verið á þeim tíma, þegar allir
hótelgestir í helgarfríi voru að fara. í svona stórum hótelsam-
steypum er eins gott að hafa tímann fyrir sér, því þjónustu-
liðið er býsna oft fastbundið á reglur og lítið um undantekn-
ingar fyrir einstaklinga. Það er skiljanlegt, að verði að kvitta
fyrir móttöku á farangri, sem er á ábyrgð þess er tekur á
móti. En þjónustan var fram úr hófi dónaleg og sein — sann-
arlega ástæða til að kvarta yfir henni við viðkomandi hótel-
stjórn.
Þar sem allt er svo stórt í sniðum.
Rjúpnaveiðar eiga vax-
andi vinsældum að fegna
Rjúpnaveiðitíminn stendur nú sem hæst og er í heildina séð
bara þó nokkuð af ijúpu þótt veiðin gangi upp og ofan eins
og jafhan er. Fuglafræðingar telja að ijúpnastofiúnn hafi
nú náð hámarki og nú sé farið að síga niður á við. Rjúpna-
veiðar eru nú stundaðar af vaxandi hópi áhugamanna og
námskeiðahald fyrir skotveiðimenn, bæði í vopnaburði og
búnaði, eru haldin jafnt og þétt. Hvernig á að skjóta og hvern-
ig á að búa sig. Einnig hvernig lesa eigi á áttavita og svo
framvegis.
Veiðilendumar eru víða og þeg-
ar athugun hófst hvar veiðimenn
megi veiða, þá kom fljótt í ljós,
að betra er að segja frá því hvar
ekki megi veiða. Það má til dæm-
is ekki veiða á friðlýstum svæðum,
friðlöndum eins og á Hornströnd-
um svo eitthvað sé nefnt. A afrétt-
um ætti enginn að geta bannað
skotveiði nema að einhver veruleg
hætta sé á ferðum, hins vegar
ráða bændur hver yfír sinni land-
areign og líta þeir ekki allir skot-
veiði hýru auga. Margir bændur
banna ijúpaskytterí á jörðum
sínum, en aðrir leyfa það. Það er
því deginum ljósara, að spyija
verður landeigendur ávalt um
leyfí.
Ein af ástæðunum fyrir því að
bændur og raunar almenningur
allur lítur ijúpnaveiði misjöfnu
auga er ugglaust sá stigsmunur
sem er á þeim sem veiðamar
stunda. Þá kemur upp í hugann
skilgreining manna á hugtakinu
sportveiðimennska. Nú er farið
að auglýsa íslenskar ijúpnaveiðar
á erlendri gmnd og hafa þýskir
og bandarískir skotveiðimenn lýst
áhuga sínum á að koma hingað
til lands og freista gæfunnar,
raunar hafa þeir fyrstu þegar stig-
ið á land. Þeir leggja allt upp úr
því að skjóta fuglinn á flugi og
þykir það afar vandasöm skot-
mennska og þar af leiðandi sport-
veiði. Fjöldi íslenskra veiðimanna
sem aðhyllast hið svokallaða flug-
skytterí fer einnig vaxandi. Aftur
á móti eru þeir einnig til sem vilja
veiða ijúpuna með stórtækari
hætti. Þeir vilja ganga að heilu
hópunum og ná sem fiestum á
einu bretti. Skjóta fuglinn sitj-
andi. Til er einnig í dæminu þar
sem margir hópar em á afmörk-
uðu svæði, að hreinlega smala
þeim saman í þéttari hópa og ná
þannig sem flestum fuglum á sem
skemmstum tíma. Þetta finnst
mörgum ekki vera sportveiði, en
þó era það slíkir veiðimenn sem
oftast nær hafa veitt jólaijúpum-
ar hjá þeim sem ekki stunda skot-
veiði. Þetta em stórtækir veiði-
menn og því ekki alls staðar jafn
vel séðir.
Sem fyrr greinir, er nú farið að
skipuleggja skotveiðiferðir hingað
til lands og má gæsin einnig vara
sig í þeim eftium. íslenskum skot-
mönnum fjölgar einnig, en þeir
em flestir sem fara til að veiða i
matinn fyrir sig og sína. Með
þessum aukna áhuga hefur það
færst aðeins í vöxt, að bændur
hafi tekið sig til og leigt veiði-
mönnum svefnpokapláss og jafn
vel morgunverð gegn vægu gjaldi.
Það er mikið öryggi samfara því
að fara til ijúpna með þeim hætti,
því beri eitthvað út af, veit sveita-
maðurinn allt uih ferðir viðkom-
andi, en það er kunnara en frá
þurfí að segja, að árlega er leitað
hér á landi að fleiri eða færri
ijúpnaskyttum sem týnast án þess
að hafa gert nægilega vel grein
fyrir ferðum sínum. Gerir það leit
alla erfiðári að sjálfsögðu.
Sveitamennimir þekkja landið
manna best og væri allra hagur
að skotveiðar á vetuma væm í
samvinnu við þá. Veiðimenn geta
fengið aukið öryggi og vitneskju
um veiðilendumar, bændur geta
haft tekjur af.
MARKIÐ ER STERKT
MEÐ gjaldeyri i jþýzkum mörkum er yfirleitt hægt að life
góðu lífi erlendis. I mörgum löndum er kaupmáttur marksins
meiri en í Þýzkalandi.
Það er ekki alltaf dvalarkostn-
aðurinn, sem úrslitum ræður um
val á áfangastað í sumarleyfínu.
En eigi að síður er verðsaman-
burður í hinum ýmsu löndum, sem
til greina kemur að ferðast til, oft
tekinn með í reikninginn, þegar
ferðaáætlanir em gerðar. Ferða-
skrifstofur miða upplýsingar sínar
um mismun á kaupmætti við
væntanleg útgjöld 4 manna Qöl-
skyldu í nokkurra vikna orlofi
erlendis.
í Vestur-Þýskalandi er saman-
burður á dvalarkostnaði í hinum
ýmsu löndum byggður á könnun,
sem vestur-þýzka hagstofan lætur
gera á misseris fresti. Þar sem
upplýsingar em ekki nægjanleg-
ar, em gerðir sérstakir útreikn-
ingar, þar sem miðað er við dæmi-
gerð vörukaup — aðallega í höfuð-
borg viðkomandi lands — þegar
fólk dvelur erlendis nokkum tíma.
Hagstæðasta landið fyrir
v-þýzka markið er enn 1988 Tyrk-
land. Þar fá menn rúmlega helm-
ingi meira fyrir peningana sína
en í Vestur-Þýskalandi. Annað í
röðinni er Grikkland, þar sem
kaupmáttur marksins er einum
þriðja hagstæðari, og síðan koma
Júgóslavía, Portúgal og Banda-
ríkin. En í þeim löndum, sem
Vestur-Þjóðveijar fara mest til,
Ítalíu, Frakklandi, Spáni og Aust-
urríki, er verðlag mjög svipað og
í Sambandslýðveldinu Þýzkalandi
(svo að hinu rétta nafni sé einu
sinni komið að. Innskot þýð.). En
að venju em Norðurlönd og Sviss
dýr.
í flestum löndum, sem Vestur-
Þjóðveijar ferðast til í orlofí, hef-
ur kaupmáttur marksins minnkað
lítillega, en þó hefur hann minnk-
að um 16 af hundraði í Júgó-
slavíu, en í Grikklandi, Spáni og
Portúgal milli 2 og 5 af hundraði
frá því f fyrrasumar. Aðeins
Bandaríkin hafa orðið ódýrari
vegna falls dollarans.
Ekki er á næstunni að vænta
neinna teljandi breytinga á kaup-
mætti marksins í Mið-Evrópu eða
í flestum ríkjum Evrópubanda-
lagsins. Öðm máli gegnir um
Grikkland, Júgóslavíu og Tyrk-
land, þar sem dýrtíðin mælist með
tveggja til þriggja stafa tölum.
(Úr þýzka tímaritinu „Travellors World“.)
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 19. NÓVEMBER 1988 19