Alþýðublaðið - 03.04.1987, Blaðsíða 7

Föstudagur 3. apríl 1987
7
VIÐ KJÓSUM
ALÞÝÐUFLOKKINN
Ágústa Garðarsdóttir Sigurður Stefánsson Jón Trausti Gudjónsson
húsmóöir, Eskifirði sjómaður, Fáskrúðsfirði bifvélavirki, Eskifirði
Kristrún Arnarsdóttir
verkstjóri, Eskifirði
Sigurveig Björnsdóttir
húsmóðir, Neskaupstað
Erla Helgadóttir
húsmóðir, Eskifirði
Gísli Þór Kristinsson
nemi, Neskaupstað
Þorbjörg Bjarnadóttir
húsmóðir, Eskifirði
Júlíana Haraldsdóttir
kaupmaður, Eskifirði
Stefanía Jónsdóttir
húsmóðir, Neskaupstað
Haraldur Halldórsson
vörubílstjóri, Eskifirði
Heiða Magnúsdóttir
húsmóðir, Djúpavogi
Ingþór Sveinsson
húsasmiður, Neskaupstað
Marteinn Már Guðgeirsson
nemi, Neskaupstað
Benedikt Hilmarsson
smiður, Eskifirði
Eiríkur Stefánsson
formaður verkalýðs- og
sjómannafélags Fáskrúðsfjarðar
Haraldur Teitsson
matsveinn, Djúpavogi
Pétur Óskarsson
húsasmiður, Neskaupstað
Hér skrifar HRANI
Steini sterki og Berti blíði
íslenskir sjónvarpsáhorfendur
hafa, margir hverjir, lengi minnst
hinna vinsælu gamanþátta um
„Löður'—fjölskyldurnar tvær,
með sárum söknuði. Þessir þættir
höfðu margt til síns ágætis og
voru bráðskemmtileg skopstæling
á sápuóperunum sem svo hafa
verið kallaðar og hafa lengst af
verið eitthvert algengasta afþrey-
ingarefni í sjónvarpi. Eins og að-
dáendur þessara þátta muna, var
þó kannski aðaleinkenni þátta-
raðarinnar það, hversu gersam-
lega ófyrirsjáanlegt það var hvað
kynni að gerast í næsta þætti.
En íslenskir sjónvarpsáhorf-
endur virðast nú geta hætt að
sakna Löðurs. Ýmsar aðalpersón-
ur íslensks þjóðlífs hafa nefnilega
tekið höndum saman um að fram-
leiða alíslenska skopstælingu sem
a.m.k. fram að þessu gefur
bandarísku sápufroðunni ekkert
eftir. Hér er að sjálfsögðu átt við
þá ágætu menn, Þorstein Pálsson,
Albert Guðmundsson o.fl. sem
undanfarnar tvær vikur hafa skil-
að íslenskum sjónvarpsáhrofend-
um einhverri stórkostlegustu leik-
sýningu í stíl sápuóperunnar, sem
nokkru sinni hefur sést hérlendis.
Og ekki má gleyma frábærum leik
Ingva Hrafns, sem stjórnar út-
sendingu af mikilli kostgæfni auk
þess sem hann leikur hlutverk
sögumanns. Að öllum öðrum
ólöstuðum náði leikur Ingva
Hrafns hámarki þegar hann rauf
útsendingu sjónvarpsins á mið-
vikudagskvöldið, til að tilkynna
þjóðinni þau stórtíðindi að enn
stæði óbreytt það sem hann hafði
tilkynnt hálftíma áður, nefnilega
að bráðum, meira að segja rétt
bráðum, hæfist bein útsending á
viðtali við Þorstein Pálsson.
Alveg eins og í Löðri, er það að-
alsmerki hinnar alíslensku sápu-
óperu að gersamlega vonlaust er
að segja fyrir um það að kvöldi
hvað kunni að gerast í þættinum
sem sýndur verður daginn eftir.
Það er þannig ekki ýkja langt
síðan eins konar forleikur S-löð-
urs var sýndur í Laugardalshöll-
inni. Þar var í allri túlkun leik-
enda lögð höfuðáhersla á eining-
una og Þorsteinn Pálsson lék þá
enn hlutverk hins stóra sterka
leiðtoga, sem þurfti ekki annað en
bera fram vinsamleg tilmæli til
meðleikenda sinna, — þá voru
óðar allar breytingartillögur við
stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins
dregnar til baka. Svei mér ef mað-
ur hefði ekki bara getað haldið að
formaðurinn væri nýkominn
heim frá París, svo sterkur leið-
togi virtist hann þarna undir lok
forleiksins að S-löðri.
Reyndar er nú ekki svo að skilja
að eitthvað minna fari fyrir ein-
ingunni, nú á seinni stigum, mun-
urinn er hins vegar sá að nú eru
einingarnar orðnar a.m.k. tvær og
aldrei að vita nema þær geti orðið
enn fleiri áður en yfir lýkur.
Það er að sjálfsögðu ekki við
öðru að búast en eftir því yrði tek-
ið, þegar nýrri sápuóperu er
hleypt af stokkunum með jafn
glæsilegum hætti. Þótt mestur
hluti leiksins hafi að sjálfsögðu
farið fram í sjónvarpi, fengu þó
blöð og útvarp sinn skerf af þátt-
um til sýninga. Þannig má til
dæmis geta þess að það mun ekki
hafa gerst áður í íslensri blaða-
sögu að höggmynd hafi birst í
blaði, enda fram að þessu talið illa
gerlegt, þar sem slík myndverk
geta í mörgum tilvikum verið
mörg tonn að þyngd og því venju-
legum blaðalesendum ofviða.
Þetta gerðist þó í síðustu viku.
Þjóðviljinn birti sannkallaða
höggmynd á forsíðunni daginn
eftir að ljósmyndari blaðsins var í
skýndingu gripinn inn í hlutverk í
S-löðri í þættinum sem tekinn var
upp á Hótel Borg. Af einhverjum
ástæðum fékk Albert, sem barði
ljósmyndarann, ekki rauða
spjaldið, en í tilefni af þessu at-
viki, lýsti hann því yfir í viðtali við
Þjóðviljann, að hann væri sjálfur
„afar sleginn".
S-löðursýninguna mikla hefur
reyndar borið svo brátt að, að höf-
undum leiksins hefur ekki unnist
tími til að gefa aðalpersónunum
nöfn. Þetta getur þó Ieitt til þess
að fólki hæjti til að rugla saman
persónum og leikendum og því
vill HRANI leggja til að ekki verði
lengur látið dragast að finna heiti
við hæfi handa persónum óper-
unnar. Skal hér lagt til að JR-týp-
an í leikverkinu verði Iátin heita
Steini sterki en Bobbý-týpan Berti
blíði.
Svo virðist sem samúð almenn-
ings sé öll hjá Berta blíða og skoð-
anakannanir sýna að hann eigi
hug og hjarta flestra þeirra sem á
höfuðborgarsvæðinu búa, en sem
kunnugt er, skiptist landið í ein
átta kjördæmi og samkvæmt ein-
hverju vitleysisákvæði er víst
ómögulegt fyrir sama manninn
að bjóða sig fram nema í einu
þeirra. Sömu sögu er reyndar að
segja um möguleika manna til að
vera í efsta sæti á tveimur eða
fleiri listum í sama kjördæmi.
Þetta gerði það t.d. að verkum að
Berti blíði gat ekki fengið að vera
bæði í efsta sæti hjá Sjálfstæðis-
flokknum og Borgaraflokknum,
en eins og menn muna var hann
lengi að velja og segist auk þess
vilja vera áfram í Sjálfstæðis-
flokknum, þótt hann hafi að
þessu sinni kosið að vera í fram-
boði fyrir Borgaraflokkinn. Allar
þessar takmarkanir á frelsi manna
í framboðsmálum, hafa það líka í
för með sér að það er tæknilega
ómögulegt fyrir alla íbúa lands-
byggðarinnar að kjósa Berta blíða
í kosningunum, því hann fær bara
að vera í framboði í Reykjavík. Til
að bæta háttvirtum kjósendum
upp þetta vandræðaástand, gefst
þeim hins vegar kostur á að votta
samúð sína með því að kjósa þar
til gerða lista sem bornir eru fram
í öllum kjördæmum nema á Vest-
fjörðum þar sem færri reyndust
tilbúnir að mæla með listanum,
en reiðubúnir voru að fara í fram-
boð.
Við munum sem sagt votta
Berta blíða samúð okkar í kosn-
ingunum. Lifi samúðin! Hverju
skiptir þótt menn séu uppvísir að
því að hafa sýnt ákveðna tegund
af forboðinni sjálfsbjargarvið-
leitni með því að bjarga nokkrum
krónum undan skatti. Jafnvel
þótt það sé kannski pinulítið grát-
broslegt að á sama tíma og Berti
steingleymdi að telja þessar krón-
ur fram, auglýsti hann hverja heil-
síðuna á fætur annarri í Moggan-
um og DV, þar sem menn voru
hvattir til að koma upp um skatt-
svikara. HRANI stingur hér með
upp á því að í næsta þætti S-löð-
urs verði Steini sterki látinn vitna
í þessar auglýsingar sér til afböt-
unar.