Tíminn - 02.04.1969, Blaðsíða 3

MIÐVTKTIDAGUR 2. apríl 1969.
TÍMINN
Með
morgun-
kaffinu
Jónas var í heiimsókn hjá
vinlkonu stinni, Hettigu. Þegar
þau höföu etið þegjandi í
kiuikkutíimia, saglði Jómais aillt í
eiinu:
„Heliga viltu igiiftost mér?“
„Já,“ sagði Hieiligia umidirteit.
Aflhur míkiti þiöigm, en svo
sagði Helga:
„Jónas, af hverju sagirðu
eikfeerit?“
Jónas sm'emi sér hægt við í
stólmum, leáit á hama og sagði:
„Ég er nú vist búiom
að segja medra em mó®.“
Nafnið er að minnsta kosti
ekki abstrakt.
Tvœr mdlðaMra konur höfðu
fengið sér sæti Ihlldð viið hilið í
ferfþegaflugv’éldioi Þegar tfliuig-
maðurinm getkik fmam efitir vél-
HMid á ieið simmi fram í iffliug-
nmaminislki'efiafflm, sitöðiviaðS ömmur
bonian hanm.. og saigðli:
„Heyrið þér, ffluigmaðiur, þér
nruesgið ekfki ffljúiga hraðar en
Mljióðið. Við þurfum svo margt
að tala saman á l'eiðimmi, vim-
koma mín og ég.“
FyrJlti miaí.
Kröfugangan var á leið eft-
ir göbumini, en áhortfendur
stóðu tii beggja hliðia.. Einn
álhorfendiammia varð fyrir því að
iögmegtoþjónm ýtti _ honium
bamkailiega tiil biiðiar. Álhortfamd-
imrn flirtóst við og saigði: „Þú
þarft eklki að hriinda mór, ég er
amdlkommúinisti."
Lögregluþjónminin le&t kuida-
lega á hanm. — „Mér er sama
hvers 'kioinar kommúmiistó þú
ert, þið eruð aliir jafmslæmár.
Hvenær ætlið þið að læra að
skrifa matseðilinn á íslenzku?
Góðverk.
Þrír skátor komu til iforimigja
síms og söigðu homum, að þeiir
heifðu gemt gióðreirlk þamm daig.
„VSð hjálpuðum MtiHi gamialld
toomu yfir göturna," sögðu þeir.
„Það var faiiega gert,“ sagði
fedmigimm brosamidi. „Em af
hverju þumfitd þrjá yikkar tii að
hjálipa henni yfir götuna?“
„Af því að húm viiidi ekfei
flara yfir,“ svaraði eimrn sioát-
amma?
Mláiigefim fcomia sagðá mainmi
sínu-m frá konu, sem hún hatfði
hiitt.
Hún kumind emgia miammia-
siði,“ sagðli húm. „Huigs-
aiðu þér, hún geispaði elletfu
simmum meðan éig taiaði vdð
hania.“
Hún, hefur kamnisikd aiilis ekki
verdð að geispa. vænia mím,“
sagði maðurfam.. „Kiammisiki hef-
ur hiún bara ætlað að reyma
að segja eitt!bvað.“
Verikam'aður var að sæikja
um atvámmu og vfamuiveifainid-
ien spurði hianm, hvað hanm
heffði unmið lemigi þar sem
hamn var síðast.
„f 65 ár,“ sagðd verikamaður-
fan.
,,í 65 ár?“ spurði vfamiutveit-
amdfan umdranidi. „Hvað eruð
þér gamail'?“
„Feirtu'gur.“
„Hvemiiig getið þór hiafa unm
ið í 65 ár?“ spurði vimmuveit-
anidinm.
„Það var svo miikdl efftir-
vinma,“ sagði verkamiaðurinm.
Vestrænn siður — og aust-
rænn.
Maður mokkm’ var að legigja
blóm á legstað í kirkjugarði
erliemdiis þegar hanm sá ále.ngd-
ar, að Kínverj'i möklkur kom
með bo'lla fuMiam af hríisgrjón-
um og lagði á næsta leiði.
„Hvenær haldið þér, að htoo
framliiðmi vinur yðar komd upp
úr gröf saamd tii að borð-a hrís-
grjónin?“ spurði hamn Kíoverj-
amin og gætti háðs í röddíinmi.
„Um swipad teyti og vimur
yðar kemiur upp úr gröff simmá
tii að arnda að sér iilm blóm-
anmia,“ saigðli Kínim’jimm hæ-
varskileiga.
■ Það rakti nokkra athygii fyri-r
skömmiu á ffluigafgraiðsilumai í
Kaupman'nahöfn, þegar töigu-
leg hrniáte, Etsehet Stiig Oisem
þr-amimaði í gegnum filugaf-
griedðsliusailimin með tröppu. Or-
söfetn var sú, aið 'húm átti að
hylila stöðvamstjónamm Skjc-idiag
e-r í tiiLefni af því að hanm átti
fimmtugsffflmæli. Stútkan átti
að Ikys'sa hamn á enmið, og gerði
það einis og eést á mieðfyligjaindi
my-n'd, en tiil þess að má svo bátt
varð hún að standa á tröppu.
Skjiolidiager er niefmdl'ega svo hár
í aonam emdan'n, að þegar hánn
gemigur um fflugvöiiimm í myrfcri,
þá verðiur hamm að hafa bilifck
anidii Ijós í húfuiderámu símu,
með tilliti til filuigvéila sem þá
geta varað siig á toallli, rétt edms
og lj'ós logar í turmiinuim á Haii-
grímisfcirkju filuigvéiliuim til aðvör
umiar. Sfej'OÍidager er vimsæ'll m-að
ur á ffaigvelliinum í Kpmh. han-n
er alltof látimm stjórna hótíö-
legum athöfnum á velifaum, við
mióttöfcu tiigínna geista.
•k
Alaim De'iom-móiið, um morðið
á Olifverði hamis. Stefan Marko-
vic hefur nú verið eitt helzta
hmeyiksllið í Famísambomg, blaða
etfrni í fjóma mániuði. Mál þetta
hetfur mú smúizt upp í hatramm-
ar fljölskyiMudieitar milli þedrra
Alain Delom og Nathalie Wood
konu hans, en þau eiiga nú í
sMmaðanmláli.
Alaim hefur sakað fcomiu sína
fyrrveran'dd um að hafa haldið
fram hjá sér með llífverði sín-
um. Mái þebta tók hims vegar
noidkuð óvænte stefmu þegar
bópu-r frægra ledlkara og roofckr-
ir stjórnmiál'amemin og rá'ðlherrar
ásamt konuim símum voru álkærð
ir fyrir að hafa tekið þátt í kyn-
l'ifsHSvailveizIuim sem Marteo
vic á að hafa sfcipulagt.
ALaim Deion hélt því fram um
diaiginn í viðtali við BBC, að
fcona sín hefði haidið fram hjá
sér með htoum myrta liífverði,
himis vegar sagðist lieiikianiinin vei
Sfcilja Natlhalie. en vera særðúr
vegna þess að Markovic hafi ver
ið bezti yfaur sinm. Þetta með
fraimhijáhaildið fcom reyndar efcki
milbliu ”ótd á hugi mamina í Frafc-k
landi, þvi Nathaiiie bafð-i mýlega
lýst því yffir að húm væri manmi
sí-nuim ótrú 'hvenær sem hér hent
aði það. Nathailaie sagði m. a.
í viðtali:
Það mun vönd'liiffað í því jaikla
Kímaiveldi. í ffrétt frá Varsjá seg
ir, að ungir Kínverjar séu e'kfci
iitndr vimisami'egum auigum, sýnd
þeir áhuga á fríime'rfejasiöfmuo,
guilllfislkum eða r'ómamtíik o-g á-st.
Það er pólsfcur Peikingjfréttariit
ami sem segir þær fréttiir helztar
fná Pekimg að yfirvöl'ddm séu
brædd við að heigi u.ngir varð-
liöar siig „borgaraiiegium venj-
um“ þá mumi þeir gleyma byit-
inigunni.
Himm pótoki fréttaritari, Zyg-
munt Slomfcowsk'i segir að sikák
o-g spii séu éfandig álitim „hættu
leg bómistuindaiðjia“.
Helzt eiga Kíiwerjar eimgöngu
að huigsa um Mao oig byltingumia.
★
Stefán giaimli átti álttræðdBaf-
miæli. „Ffanist þér efcki s'læmt
að vera orðimm svona gamail?"
spurðli einm aff gestumum..
— S'læmt — og siei, sei, nei,
sagði sá gamid, ef éig hefði
ekfci orðið svona giamiail væri
ég dauður.
★
til þess sem mnaöur sæmigar
mieð.
Sp.: Hefiur það hei'dur emigin
áhritf á yður, þegar þér etftir
eitt lítið ævimtýri snúið atftur
til þess sem þér virkilega elslk-
ið?
Natha-liie: Ails eiklká. Sérhiver
fcona og sértover kariimaður er
fnjá-ls að því að bjóða líkama
siinm hverjum þeim er hún eða
hann kærir dg um.
Sp.: Þegair þér fyillist liöngun
til efatovemk kiarlmainins, báttið
þér þá uimisvifailaust með hon-
um?
Nathal'iie: Já, ég segi bara við
hanm: Kom-du . . . o-g svo bendi
ég á rúmið.
Þrábt fyrir það að margt
gruggugt hafd kiomið fram í
dagsi'jósið við ranmsókn þessa
morðmiáis, þá sfcontir enn mifcii-
væg S'önnumargögm sem nauðsya
leg enu svo hægt sé að þremgja
hrimiginm uim m'orðingj'ann eða
miO'r’ðingjana.
Á myndimini að n'eðan sézt
Alain Deiom ásamit fcvifcmynda-
iei'takonumnii Jane Fomdia.
I