Morgunblaðið - 19.06.2001, Blaðsíða 40

kertaljós. „Skemmtilegasti dagur-
inn í vikunni!“ fullyrti hún stundum
og það gladdi mig að þeim degi
eyddi hún með mér.
Það er alltaf von og við áttum
svo sannarlega von um að Gulla
næði sér upp úr veikindum sínum
og dansaði til okkar út í lífið aftur.
Það varð ekki. Nú dansar hún kát
og heil kringum blómin sín á himn-
um.
Laufey Berndsen.
Fimmtudaginn 7. júní síðastlið-
inn lést fyrrverandi mágkona mín,
Guðlaug Jónsdóttir, eftir stutta en
hetjulega baráttu við krabbamein.
Minningarnar sækja að, einkum
tengdar árunum vestur á Ísafirði
og í Hnífsdal er hún og Viðar, tví-
burabróðir minn, voru í sambúð.
Miðdepillinn á þessum árum var
auðvitað Gunnar, sonur þeirra,
ásamt systur sinni, Dagbjörtu
Fjólu. Það var ætíð tilhlökkunar-
efni að hitta þau systkini í skólafrí-
um fyrir vestan og sjá hvernig
Guðlaugu (Gullu) og Viðari tókst
uppalendahlutverkið. Ekki get ég
sagt að það hafi verið mjög hefð-
bundið heldur einkenndist meira af
því hvað Gulla varð góður vinur
barna sinna. Áberandi í fari Gullu
var hve mikil keppnismanneskja
hún var bæði í leik og starfi. Í dag-
legu lífi kom það fram í ákveðnum
skoðunum á mönnum og málefnum
en ætíð heiðarlega og af réttsýni. Í
leik skilaði það sér í spilamennsku í
brids í formi sagna og útspila sem
ég kann engin skil á. Samband
Gunnars og afa Finns var einstakt
og leyfði Gulla því að blómstra
þrátt fyrir að leiðir hennar og Við-
ars skildu. Fljótlega eftir að Gulla
og krakkarnir fluttust suður til
Reykjavíkur hóf hún sambúð með
Aðalsteini Jörgensen (Alla). Þau
skipti sem ég hitti þau fór það ekki
framhjá mér að þar hafi hún fundið
sinn besta vin. Það sama má segja
um krakkanna að Alla hafi tekist
með ljúfu og rólegu viðmóti sínu að
leiðbeina þeim áfram til manns sem
vinur þeirra. Að leiðarlokum send-
um við, amma María (Maja) og föð-
urfjölskylda Gunnars okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til Gunn-
ars, Dagbjartar Fjólu og Alla og
biðjum guð að styrkja þau í sorg
sinni. Minning um góða systur,
móður og konu mun ætíð lifa.
Valdís Finnsdóttir.
Hinn 7. júní síðastliðinn fékk ég
þá sorgarfrétt að Guðlaug Jóns-
dóttir samstarfskona mín væri látin
langt um aldur fram. Guðlaug hóf
störf hjá Brimborg í desember
1996 og þar hófust okkar kynni.
Þar var kominn röggsamur og
harðduglegur samstarfsmaður sem
vann sitt starf af mikilli samvisku-
semi fyrir hönd fyrirtækisins og er
hennar sárt saknað.
Guðlaug elskaði sumrin, var iðu-
lega komin á kaf í garðinn sinn
þegar sól tók að hækka á lofti og
ósjaldan fengum við að heyra hvað
hún hafði í hyggju til að gera garð-
inn enn fallegri.
Við starfsfélagarnir vorum svo
heppin að njóta gestrisni Guðlaug-
ar þar sem hún bauðst alltaf til að
halda árlegan fagnað okkar á sínu
heimili og var sannarlega höfðingi
heim að sækja.
Þar áttum við starfsfélagar
hennar margar góðar stundir, grill-
uðum, sungum og dönsuðum inni
sem úti og mikið fjör á bænum. Alli
kom oft heim þegar gleðin stóð sem
hæst og tók okkur fjörkálfunum
alltaf með miklu jafnaðargeði.
Í mars síðastliðnum var haldið
kvennakvöld hjá fyrirtækinu og
mætti Guðlaug, þó sárlasin væri og
naut kvöldsins til fullnustu með
okkur, hló og skríkti og ég veit að
þetta var eitt af betri kvöldum sem
Guðlaug átti eftir að hún veiktist
og þykir mér mjög vænt um að
hafa getað kveikt lítið ljós í lífi
hennar á þessum erfiðu tímum.
Fyrir hönd Brimborgar vil ég
þakka Guðlaugu fyrir störf hennar
í þágu fyrirtækisins og sendi mínar
innilegustu samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu hennar.
Margrét Rut Jóhannsdóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2001 41
✝ María Ragnars-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 9. júní
1942. Hún lést á
heimili sínu 11. júní
sl. Foreldar hennar
eru Jóna Margrét
Halldórsdóttir, fædd
11. október 1923 á
Ásmundarstöðum í
Rangárvallasýslu og
Ragnar Björnsson
húsgagnabólstrari,
fæddur 30. ágúst
1916 að Straumi á
Skógarströnd. María
var eina barn þeirra
hjóna. Jóna og Ragnar slitu sam-
vistir. Hálfsystur Maríu, sam-
feðra, eru Helga Þóra, fædd 28.
september 1957 og Birna, fædd
15. ágúst 1961.
Einkadóttir Maríu
er María Jóhanns-
dóttir, fædd 26.
ágúst 1966, gift
Berki Valdimars-
syni rafvirkja, fædd-
ur 18. október 1963.
Börn þeirra eru Íris,
fædd 10. júní 1989
og Róbert, fæddur
14. febrúar 1992.
Hinn 9. maí 1992
giftist María eftir-
lifandi eiginmanni
sínum, Kaj Erling
Möller, starfsmanni
IKEA, fæddur 9. mars 1948.
Útför Maríu fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag og hefst athöfn-
in kl. 13.30.
Það var á björtum og fallegum
sumardegi sem mér var tilkynnt að
hún María frænka mín, hefði látist þá
um nóttina. Þennan sama dag átti
sumarfríið hennar og Kaj að byrja.
Þau höfðu ætlað að eyða því heima
við, ganga saman um borgina eða
sitja saman úti á svölum og yfirleitt
njóta þess að vera til.
Hún María, eða Maja frænka eins
og ég kallaði hana áður fyrr, henni á
stundum til mikillar armæðu, var hálf-
gert átrúnaðargoð hjá mér þegar ég
var lítil stelpa. Hún var fjórum árum
eldri en ég, gullfalleg og átti þar að
auki mikið af fallegum fötum sem ég
dáðist að í tíma og ótíma. Þessi fallegu
föt höfnuðu svo auðvitað smám saman
hjá mér og þá var nú gaman að lifa.
María bjó í Hafnarfirði til 7 ára ald-
urs en flutti síðan til í Keflavíkur
ásamt móður sinni, henni Jónu föð-
ursystur minni. Hún kom engu að síð-
ur oft í heimsókn til hennar Ólu ömmu
okkar þannig að tengslin rofnuðu ekki
vegna þessara flutninga. Auk þess
fékk ég einatt að heimsækja hana til
Keflavíkur ýmist ein eða með fjöl-
skyldunni. Já, þær voru margar
heimsóknirnar til Keflavíkur og
skemmtilegar eftir því. Ég fékk að
fylgjast með Maríu og vinum hennar í
gönguferðir, bíltúra og bíó. Sá meira
að segja með henni fyrstu hryllings-
myndina og fannst ég loksins komin í
fullorðinna manna tölu. Ég svaf að
vísu ekki rólega lengi á eftir, enda
mikill heigull að upplagi, en þetta var
þess virði, a.m.k. fyrir mig. Hvort
þetta var einhvers virði fyrir Maríu,
sem ekki fékk svefnfrið fyrir mér
nóttina eftir bíóferðina, skal ósagt lát-
ið. Löngu síðar gerði ég mér grein
fyrir því hvað það hlýtur að hafa verið
erfitt eða í öllu falli leiðinlegt fyrir
hana, unglinginn, að þurfa að hafa
mig í eftirdragi. En ekki varð ég vör
við að hún kvartaði.
Árin liðu og unglingurinn María
breyttist í fallega unga konu og vann
hún um tíma við sýningarstörf bæði
hér á landi og erlendis. Og enn leið
tíminn og þar kom að við frænkurnar
urðum mæður báðar á sama ári. Mér
er mjög minnisstætt þegar ég kom í
heimsókn til hennar eftir að Maja
yngri fæddist. Hvað hún var stolt yfir
litlu dótturinni enda var hún eitthvert
fallegasta barn sem ég hef séð.
María fluttist til Danmerkur á
árinu 1976 og þar kynntist hún lífs-
förunaut sínum, honum Kaj. Þau
fluttu búferlum til Íslands árið 1988
og áttu síðustu árin mjög fallegt og
hlýlegt heimili í Breiðholtinu. María
var einstaklega snyrtileg og natin
húsmóðir og bar heimili hennar ávallt
þess merki enda þótt hún hafi ekki
alltaf haft mikið á milli handanna.
Tengsl okkar Maríu rofnuðu þegar
hún flutti úr landi. Eftir að hún flutt-
ist aftur hingað til lands höfum við
hist af og til en þær samverustundir
hefðu mátt vera fleiri. Nú er María
horfin úr þessum heimi án nokkurs
fyrirvara en eftir sit ég og leiði hug-
ann að öllu því sem ég hefði viljað
gera með henni á meðan tími vannst
ennþá til.
Elsku María, takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig í gegnum tíðina
ekki síst á mínum yngri árum.
Ástvinum Maríu votta ég mína
innilegustu samúð.
Hrafnhildur.
Okkur langar að minnast hálfsyst-
ur okkar Maríu Ragnarsdóttur, eða
Mæju systur eins og við sögðum allt-
af, í örfáum orðum. Við fengum þær
sorgarfréttir á mánudagsmorguninn
11. júní síðastliðinn að María hefði
orðið bráðkvödd fyrr um nóttina á
heimili sínu, aðeins tveimur dögum
eftir 59 ára afmælisdaginn sinn. Vegir
guðs eru órannsakanlegir, enginn veit
sína ævi fyrr en öll er. María var kona
í blóma lífsins, kölluð burt án nokkurs
fyrirvara, maður spyr sig aftur og aft-
ur af hverju, en svörin eru fá. Það var
ekki mikill samgangur á milli okkar
og aldursmunurinn þónokkur, en allt-
af vissum við hver af annarri. Þegar
við kveðjum þig kæra systir, þá er
rétt að vera minnugur þess að dauð-
inn er ekki verstur, þó hann sé enda-
lokin á þessu lífi. Gleðin og sorgin eru
systur, við verðum að umgangast þær
af hóværð, því lífið heldur áfran þrátt
fyrir allt. Við viljum að lokum senda
Kaj, Maríu yngri, foreldrum og fjöl-
skyldu og öllum ástvinum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Helga Þóra Ragnarsdóttir.
Birna Katrín Ragnarsdóttir.
MARÍA
RAGNARSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII-skráa, öðru nafni
DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auð-
veld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) —
vinsamlegast sendið greinina inni í
bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari
upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 mið-
að við meðallínubil og hæfilega línu-
lengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
við Nýbýlaveg, Kópavogi
* 0
*  
'  #8
 

  
 ! +  
 !
   '  39#:;#9<=9#2>?@@;#
0



  
 
89
&2
G""" $4- H 

   


     




  - 
78  $&
 

        @  $ ) 
A 
   +  '
   &


 +! 
B

 
 !$
B$
  
 


 '&   
  !"
!
"
!&
 
 &
!
>"I&5"@ 
5
 4& - )*-
. ,# '' )# -
2  + '
  ''"
$

 $

0 
# ; ))* 

% B4''# ))*  8/ 1  , )/-- 
"1(* $ ',# ))*  @ 1 8# )/-- 
  @
% )/-- 
> - 1 "3'#1 
% )/-- 
% C/ 8/ ))* 
> - 1 "3'#1 "1(* /-- 
# "1(* )* 
"# 1)
)"1(* /-- 

% B4''*  )* 
$ "  > - 1 )* 
A 
   +  '8      $
B$
  

 '  !
@5$
@"
5
$  )-%
 3 #1
2  + 
 ''"
 ' 
!
#8
 3  
%0' %,))*  %0%  ,)#  )/-- 
8/ 1 

%0' %,)/--  2,)-> )-( )
@ , )$ %% 
%0' %,))* 
+ +; + + +; 
*,+ + + +; 
 "    !
"  !"  ! 
  .



6 % 6 (' %
 
J3 %(-'6 (')1" - 6'10DK

  


  - )'&  


B  
>*'+  $ ')/--  $%+ -" '*L

' % $ '))* 
$ '% &$ '))* 
         + +; *,+ + +;