Morgunblaðið - 14.07.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ 2002 33
Minningarkort
Styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l
Þ
ó
rh
1
2
7
0
6
2

 


 
 

 



 




 





    
 
 

     
!
 "#
$


  
 

 


 
  


 


 
 
       
        !""
# $
$  $  %
  
$   $ $ &'

 (
 $ ")**()(*!"!" $  ' "*)())+,


  ! 
" 
# !   $ % !  
&"  '   (



 
  
 

 



 
 


     
  

 



  
  

 ! 
  
" # $$


   

  

   !
"  !

# $

%   !

&   "  '


 
  
  
      
 
      
         
 

 

 



   

 
            !
!"" # $  "% &$$! 
' ($ )&
!"&$$!  )& *&
!+ ""
!
!"" , - %   "&$$! 

!
!""  !  ,  , .,"&$$! 
..,+   %  ..,+ 


 
     
   
 
   
          



 
 

     

  
 
 
  
         !" #
$ ! %%& 
! $ '(#)  % *(( 
+ ,%#
- #  % *(( 
! %#
 $!%& 

!
   %%&  $ !$ , % *(( 
.  !  $
! %%& #
! ,%#+/!
! % *(( 

! !
! $ '(#
! % *(( 
Mig langar að minn-
ast með nokkrum orð-
um Jóns Guðmunds-
sonar, vinnuveitanda
míns til þrettán ára.
Kynni okkar hófust
nokkru áður en ég gerðist launþegi
hjá fyrirtæki hans og fjölskyldu
hans. Það var er ég kom til hans árið
1987 og bauð honum til kaups nokkur
hundruð fiskikassa sem ég átti. Jón
sagði að það væri sjálfsagt að kaupa
af mér fiskikassana og fljótlegt var
að semja um verðið, þar sem hann
bauð mér verð sem var yfir markaðs-
verði á þeim tíma.
Ári síðar átti ég erindi í Sjóla-
stöðvarportið við Óseyrarbraut og
þá varð mér ljóst að Jón hafði af ein-
skærri góðsemi keypt af mér kass-
ana árið áður. Í portinu voru nokkur
þúsund kassar sem Jón átti og var
hann búinn að reyna að selja þá en
hafði ekki tekist. Hann hafði engan
hag af því að kaupa af mér kassana
og hafði ekkert við þá að gera, en
gerði það til að hjálpa mér á erfiðum
tíma.
Allir sem þekktu Jón vita hversu
áræðinn hann var og hversu snöggur
hann var að taka ákvarðanir, þó að
stórar væru. Hann var mikill fram-
kvæmdamaður og það hefur verið
lærdómsríkt og ekki síður ánægju-
legt að fá að vera þátttakandi í hinum
ýmsu ævintýrum sem hann hefur
farið út í.
Elsku Malla og fjölskylda, ég og
fjölskylda mín vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Guðmundur Þórðarson.
Ég vil minnast minnast með
nokkrum orðum Jóns Guðmundsson-
ar forstjóra Sjólaskipa hf.
„Góðan daginn, Guðmundur minn.
Ég hef ákveðið að senda Sjóla og
Harald Kristjánsson á tilraunaveiðar
á úthafskarfa í apríl og mig vantar
veiðarfæri til þessara veiða. Eruð þið
í Hampiðjunni til í að taka þátt í
þessu verkefni með okkur?“
Þannig hófs samtal okkar, einn
góðan veðurdag í ársbyrjun 1989.
JÓN
GUÐMUNDSSON
✝ Jón Guðmunds-son fæddist á
Hvammi í Landsveit
15. maí 1929. Hann
lést á heimili sínu
mánudaginn 1. júlí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Víðistaðakirkju 10.
júlí.
Þetta atvik, ásamt
fleiru, varð upphafið að
úthafskarfaveiðum
frystitogara suðvestur
af Reykjanesi, sem síð-
an þá hafa fært miklar
tekjur í þjóðarbúið allt
fram á daginn í dag.
Breytingar á kvóta-
kerfinu á þessum tíma
leiddu til þess að út-
gerðarmenn fóru að
huga að úthafs-
karfaveiðum rúss-
neskra fiskiskipa djúpt
suðvestur af Íslandi í
„Irminger-hafinu“
svokallaða.
Jón Guðmundsson tók frumkvæð-
ið og ákvað á eigin spýtur að senda
hina glæsilegu og fullkomnu frysti-
togara Sjólastöðvarinnar í Hafnar-
firði, Sjóla og Harald Kristjánsson,
til að reyna við úthafskarfann. Þetta
framtak Jóns var mjög áhættusamt,
þar sem engin reynsla var af þessum
veiðum hér við land, auk þess var alls
óvíst, hvað kæmi út úr tilrauninni
með tillliti til afla og aflaverðmætis.
Bæði skipin voru hins vegar tiltölu-
lega ný á þessum tíma og tvímæla-
laust bestu skipin til að stunda til-
raunaveiðar á djúpslóð.
Jón lét ekki deigan síga og tók
áhættuna. Þó á móti blési, stóð Jón
alltaf eins og klettur með sínum
mönnum, gegnum þykkt og þunnt,
og hvatti þá áfram til dáða, þar til
viðunandi árangri var náð í veiðun-
um. Í dag vita þeir sem til þekkja,
hversu mikilvægar úthafskarfaveið-
arnar eru fyrir frystitogaraflotann.
Þennan árangur má að stórum hluta
þakka Jóni Guðmundssyni sem af
djörfung tók frumkvæðið og lagði
mikið undir til að tilraunin heppn-
aðist til hagsbóta fyrir íslenska út-
gerðamenn og sjómenn.
Jón var útgerðarmaður af lífi og
sál og gaf sig allan í að stjórna fyrir-
tækinu sem hann unni. Sjólaskip er í
dag eitt af framsæknustu útgerðar-
fyrirtækjum landsins á erlendum
vettvangi. Jón var prúðmenni í dag-
legum samskiptum og annálaður
fyrir hæversku og alúð við samferða-
menn sína.
Ég votta fjölskyldu og samstarfs-
mönnum Jóns Guðmundssonar sam-
úð mína á þessum tímamótum.
Guðmundur Gunnarsson.
Ég og Arnar komum heim á mánu-
dagskvöldinu, mamma og Nonni sátu
mjög alvarleg í eldhúsinu.
Mamma sagði mér hvað hefði
gerst og að pabbi hafði brunað til
ömmu. Við vissum ekki alveg hver
staðan var. Svo kom símtalið frá
pabba. Afi var dáinn. Við fórum öll
suður í Háahvamm til að sjá og
kveðja afa, styðja Möllu ömmu og
hvert annað. Stundin sem við áttum
saman í Háahvamminum fram á nótt
var yndisleg, ég hefði ekki viljað vera
án þess, á svona stundum sér maður
vel hversu mikils virði það er að fjöl-
skyldan standi saman.
Og Portúgalsferðin sem við fórum
öll saman í lok maí, 30 talsins með
100% mætingu, hefur tengt okkur öll
betur saman, við kynntumst betur
hvert öðru og eyddum tíma saman.
En ég held að það sé ómetanlegt
að Jón afi hafi getað lifað með okkur
Portúgalsferðina, gullbrúðkaup
ömmu og afa sem þau héldu upp á
úti, brúðkaup Möllu og Sigga 22. júní
og brúðkaup Nonna og Rutar 29.
júní. Við vorum búin að eiga yndis-
legar stundir saman núna upp á síð-
kastið.
Það var rosalega gaman að vera í
kringum afa, hann var alltaf með ein-
hverjar pælingar, en það var
skemmtilegast þegar hann hló, hann
hló svo innilega að maður gat engan
veginn varist þess að hlæja með hon-
um.
Afi vann alltaf rosalega mikið,
þannig að ég talaði áður alltaf meira
við ömmu, og ef ég hringdi til þeirra
og afi svaraði þá rétt spurði maður
frétta og bað svo um ömmu, en síð-
astliðin tvö ár var afi farinn að hafa
miklu meiri tíma og ég fór að kynn-
ast honum betur. Núna þegar ég
hringdi talaði ég alveg eins við afa og
ömmu, hann var orðinn svo miklu
meiri afi...
Elsku amma, Guð veri með þér og
styrki þig.
María Björk.
Ég vil minnast
frænda míns sem nú er
genginn. Það er þannig
að þegar maður eldist
lærir maður oft að
meta það sem fór í taugarnar á
manni þegar maður var unglingur.
Ættfræði er eitt af þessu og af
henni fékk maður nóg að vita hjá
Einari, vini og kunningja þurfti að
ættgreina. Nú veit ég að maður á
oft eftir að hugsa að þetta hefði Ein-
ar vitað. Tímarnir sem ég eyddi á
Landsbókasafni og Þjóðskjalasafni
að leita að markaskrám fyrir Einar
voru ekki til einskis unnir því þar
lærði ég margt af því sem síðar kom
að notum þegar ég fór að grúska í
mínu námi. Ef til vill hefði Einari
fallið vel að feta þá braut sem ég
EINAR
HALLSSON
✝ Einar Hallssonfæddist að Hall-
kelsstaðahlíð hinn
14. júlí 1927 og hefði
því orðið 75 ára í
dag. Hann lést á
Landspítala hinn 30.
júní síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Kolbeinsstaða-
kirkju 13. júlí.
gerði og gerast grúsk-
ari á söfnum, þar hefði
hann notið sín betur en
ég því hann mundi það
sem hann hafði lesið og
skoðað. Svona er lífið
stundum einkennilegt.
Mamma segir að
hún og Sigrún hafi allt-
af verið svona þægar
af því að þær fengu
óþekktarpillur hjá Ein-
ari þegar þær voru litl-
ar. Ég fékk alltaf
svona pillur líka hjá
Einari, þær voru of-
boðslega góðar, brögð-
uðust eins og súkkulaði, komu í gul-
um plastpokum og voru geymdar í
skúffu uppi í Einarsherbergi. Núna
verð ég bara að reyna að vera þæg-
ur án þess að fá svona pillur, en allir
litlu englarnir geta núna verið þæg-
ir því Einar er kominn til þeirra og
gefur þeim og kannski sendir hann
þá líka að sækja heyrnartækin sín
þegar hann þarf að hlusta á fréttir í
sjónvarpinu. Kannski þarf hann
tækin ekki lengur því manni batnar
í grænu högunum hinum megin, það
segir mamma.
Magnús.
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina