Morgunblaðið - 21.07.2002, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 SUNNUDAGUR 21. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þórir ValdimarOrmsson fæddist
í Reykjavík 28. des-
ember 1927. Hann
lést á Akranesi 13.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ormur Ormsson vél-
stjóri og kona hans
Helga Kristmundar-
dóttir. Börn þeirra
voru 12 og eru 11
þeirra á lífi.
Eftirlifandi eigin-
kona Þóris er Júl-
íana Svanhildur
Hálfdánardóttir, f.
4.5. 1932 á Litlu-Þverá í V-Hún.,
foreldrar Hálfdán Árnason og Elín
Jónsdóttir. Börn Þóris og Júlíönu
erui: 1) Elín Helga, f. 25.2. 1950,
maki Guðmundur Jónsson, f. 7.10.
1949. Börn þeirra eru: A. Jón Þór-
ir, f. 7.6. 1969, maki Katrín Edda
Snjólaugsdóttir, f. 2.7. 1969, börn
þeirra a. Ívar Hrafn, f. 28.3. 1997,
og b. Ásta Sóley, f. 25.11. 2001.
Barn Jóns Þóris með Kolbrúnu
Jönu Harðardóttur c. Linda Rut, f.
1.1. 1985. B. Sólveig Ásta, f. 25.2.
1975, maki Karl Guðjón Karlsson,
f. 11.2. 1974. C. Helena Björk, f.
27.6. 1958, börn þeirra: A. Kristín
Birna, f. 9.8. 1976, maki Örnólfur
Kristinn Bergþórsson, f. 1.9. 1975.
B. Pálmi Þór, f. 29.6. 1981, maki
Silja Eyrún Steingrímsdóttir, f.
7.2. 1982. C. Hólmfríður Valdís, f.
11.7. 1988. 4) Drengur fæddur
andvana 23.2. 1956. 5) Stúlka fædd
andvana 23.2. 1956. 6) Hálfdán
Ægir, f. 3.4. 1960, maki Guðlín
Erla Kristjánsdóttir, f. 23.4. 1962,
börn: A. Kristján Böðvars, f. 13.7.
1982. B. Júlíana Þóra, f. 9.7. 1988.
C. Sigursteinn Orri, f. 20.6. 1991.
D. Sigurdór Ísak, f. 19.5. 1993. 7)
Hafsteinn Óðinn, f. 18.6. 1964,
maki 1 Borghildur J. Kristjáns-
dóttir, f. 23.5. 1964, þau skildu,
barn: A. Hafdís Lind, f. 30.9. 1992;
maki 2 Þóra Árnadóttir, f. 21.5.
1967, barn Árni Hrafn, f. 20.3.
2000.
Þórir hlaut barnaskólanám í
þeirra tíma farskóla, vann öll sín
unglingsár við bú foreldra sinna á
Laxárbakka í Miklaholtshreppi,
fluttur til Borgarness nam hann
svo trésmíði og vann við það alla
tíð, lengst með eigin verkstæði og
byggði fjölda húsa í Borgarnesi og
nágrenni. Seinustu ár sín vann
hann svo heima við útskurð og eft-
ir hann liggur mikill fjöldi lista-
verka sem hann bæði gaf og seldi.
Þórir verður borinn til grafar
frá Borgarneskirkju á morgun,
mánudaginn 22. júlí, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
27.10. 1980, maki
Pálmi Blængsson, f.
30.5. 1978, barn
þeirra a. Elvar Daði, f.
30.9. 2001. D. Davíð
Örn, f. 30.7. 1984. 2)
Sigríður Björk, f. 12.7.
1951, maki Þorvaldur
Þorvaldsson, f. 13.3.
1948, börn: A. Anna
Heiðrún, f. 28.9. 1980,
maki Samúel Helga-
son, f. 12.4. 1980, barn
þeirra Alexandra Líf,
f. 9.3. 2001. B. Þor-
valdur Ægir, f. 24.9.
1985. Börn Sigríðar
Bjarkar áður: C. Svanhildur Mar-
grét Ólafsdóttir, f. 9.5. 1970, maki
Haraldur H. Guðbrandsson, f.
29.9. 1965, börn þeirra: a. Eyþór
Freyr, f. 26.4. 1994, b. Smári
Hrafn, f. 4.11. 1995, d. Dagbjört
Diljá, f. 3.12. 1999. Maður Svan-
hildar Margrétar áður Ólafur
Jennason, f. 2.12. 1962, þau skildu.
D. Þórir Valdimar Indriðason, f.
8.3. 1974, maki María Hrund Guð-
mundsdóttir, f. 15.2. 1974, barn
þeirra Hafþór Örn, f. 29.4. 1996. 3)
Sævar Þór, f. 29.6. 1953, maki
Kristín María Valgarðsdóttir, f.
Elsku pabbi, þá er komið að
kveðjustund. Ekki hvarflaði það að
okkur að hún kæmi svona fljótt en
svona er lífið. Þó að þetta sé sárt og
söknuðurinn mikill þá verðum við
að vera sátt þar sem við vitum að
þér líður vel núna. Við viljum þakka
þér allt sem þú varst okkur og
munum sameinast um að passa
mömmu fyrir þig en fyrir henni
barst þú alltaf mikla umhyggju.
Hvíl þú í friði, elsku pabbi.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín börn og tengdabörn
Elín Helga og
Guðmundur,
Sigríður Björk og
Þorvaldur,
Sævar og Kristín,
Hálfdán og Guðlín Erla,
Hafsteinn og Þóra.
Elsku afi minn. Ekki hélt ég að
ég væri að kveðja þig í síðasta
skiptið þegar ég fór frá þér á
fimmtudagskvöldið. Þó svo að þú
værir mikið veikur hélt ég ennþá í
vonina af því að þú hafðir risið svo
oft upp áður, eða eins og amma
sagði einu sinni: „Hann hefur níu
líf.“ En þessi níu líf eru ekki enda-
laus og við sitjum eftir með sorg í
hjarta. En þú fékkst að fara eins
og þú hafðir óskað þér, í svefni.
Í öllum þessum veikindum skorti
þig aldrei húmorinn. Eins og þegar
við Svana vorum að kveðja þig á
fimmtudaginn, þá sagðirðu við okk-
ur: „Þið verðið að setja eitthvað
undir hana svo hún sjái upp fyrir
stýrið.“ Þá meintir þú mig, hana
Önnu litlu, eins og þú kallaðir mig
svo oft. Nei, þig skorti aldrei húm-
orinn né viljann til að lifa.
Maður kom til þín einn daginn.
Þá varstu mikið veikur og þann
næsta varstu kominn á fullt úti í
skúr að skera út. Já, útskurðurinn
var líf þitt og yndi og ófáar stund-
irnar sem ég stóð og fylgdist með
þér í skúrnum. Þeir eru margir fal-
legir hlutirnir sem við eigum eftir
þig sem þið amma hafið gefið okkur
í jólagjafir. Alltaf var jafn spenn-
andi hver jól að sjá hvað leyndist í
jólapakkanum frá afa og ömmu. Við
getum sagt með stolti að snilling-
urinn hann afi okkar hafi gert þessa
hluti.
Þegar ég hugsa til þín sé ég þig í
skúrnum og einnig að spila á munn-
hörpuna, sem þú og við öll hin höfð-
um gaman af. Það er ekki nema
mánuður síðan ég kom með Alex-
öndru Líf til þín og við vorum hjá
þér meðan mamma skrapp út. Þá
varst þú í rúminu en lést það ekki
stöðva þig og dróst upp munnhörp-
una og spilaðir fyrir okkur. Við
dönsuðum og skemmtum okkur
konunglega. En ég á hvorki eftir að
sjá þig í skúrnum né heyra þig spila
á munnhörpuna oftar. En þú átt ef-
laust eftir að spila fyrir tvíburana
ykkar ömmu þarna hinum megin.
Þar hafa eflaust orðið miklir fagn-
aðarfundir og þér líður eflaust mjög
vel, laus við allar kvalir.
Mér þykir vænt um þig, elsku afi
minn. Hafðu það gott og við
sjáumst síðar í Paradís.
Jesús, af hjarta þakka’ ég þér,
þú, Jesús, varst í dag með mér,
gef þú mér, Jesús, glatt og rótt,
góða og sæla værðarnótt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku amma, mamma, Ella, Sæv-
ar, Halli, Haffi, afa- og langafabörn,
Guð gefi okkur styrk í sorginni.
Anna Heiðrún.
Þegar við hugsum um afa dettur
okkur fyrst í hug orðið „kærleikur“.
Hann hafði endalausan kærleik að
gefa. Og mikið þótti honum gott að
vera í faðmi fjölskyldunnar. Það var
alltaf tekið vel á móti manni þegar
maður kom til afa og ömmu. Alveg
síðan við munum eftir okkur var
okkur öllum boðið heim til þeirra í
jólakaffi eftir að pakkarnir voru
opnaðir á aðfangadagskvöld, og
ekki skipti máli þótt við værum orð-
in yfir 30 manna fjölskylda.
Þrátt fyrir slæmt heilsufar sein-
ustu árin skorti ekki kraftinn og
viljastyrkinn hjá afa. Alltaf var
hann eitthvað að aðhafast og mjög
oft hafði hann tréklump í hendinni
og var að skera út. Í hvert skipti
sem maður kom í heimsókn var
kominn nýr hlutur í listaverkasafn-
ið.
Elsku afi. Nú kveðjum við þig
með söknuði og erum viss um að
þér líður vel þar sem þú ert núna.
Minningin um yndislegan afa lifir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín barnabörn,
Birna, Pálmi og Hólm-
fríður Sævarsbörn.
Þá er þrautagöngunni lokið,
elsku afi. Þú hefðir eflaust ekki vilj-
að kalla þetta það. Þú hafðir það
alltaf fínt ef einhver spurði og hafð-
ir frekar áhyggjur af því hvernig
aðrir hefðu það. Þú fékkst að lifa
vorið, sjá blómin springa út og
heyra fuglana syngja og fyrir það
varstu þakklátur.
Ég var svo lánsöm að fá að kynn-
ast afa nokkuð vel, þar sem ég ólst
að mestu leyti upp hjá ömmu og afa
til 13 ára aldurs.
Afi var frekar hæglátur maður,
anaði aldrei að neinu né sagði neitt
vanhugsað. Hann var ávallt tilbúinn
að gefa manni góð ráð og styrkja
mann í því sem að maður gerði.
Hann fræddi mann um náttúruna,
lífið og tilveruna.
Mínar bestu minningar sem
barns eru Laxárbakkaferðirnar
með ömmu og afa. Þar kenndi afi
mér að veiða og umgangast náttúr-
una, svo gat hann tekið upp munn-
hörpuna og spilað fyrir okkur nokk-
ur lög.
Á seinni árum fór afi að hafa
mikinn áhuga á allskyns tréútskurði
og það sem hann afrekaði á því sviði
sín síðustu æviár er alveg með ólík-
indum. Þetta var hans líf og yndi
allt fram á síðasta dag og hann skar
út þó að hann gæti varla staðið.
Viljastyrkurinn var mikill og oft
hugsaði ég að þetta ætti maður að
taka til fyrirmyndar, aldrei að gef-
ast upp þó að á móti blési.
Elsku besti afi, minningarnar um
þig mun ég geyma innst í mínu
hjarta. Hvíl í friði, elsku afi.
Guð gefi þér styrk í sorginni,
amma mín.
Svanhildur M. Ólafsdóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar, viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðar hnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þessi orð segja okkur afabörn-
unum á Mávakletti 16 svo margt
þegar okkur langar að minnast afa
með örfáum orðum.
Komin er stundin sem þú
kannski varst farinn að þrá því þú
varst þjáður af þínum veikindum.
Margs er að minnast, við munum
öll eftir því hve gaman var að vera
með þér og ömmu á Laxárbakka,
þar var hugur þinn alla tíð.
Við munum eftir því þegar við
áttum að læðast að ánni og horfa í
hylinn með varúð til að styggja ekki
fiskinn en oftar en ekki sást þú og
gast bent okkur á fisk, en ef ekki
gast þú alltaf frætt okkur um
fuglana í nágrenninu því þú varst
svo mikill náttúruunnandi. Alltaf
var velkomið að fá sér djús og kex í
veiðiskúrnum. Fyrir allt þetta erum
við þakklát og eigum eftir að sakna
þess en minningin lifir í huga okkar
um ókomna tíð.
Þú skildir eftir mörg listaverkin
sem við eigum eftir að njóta. Þú
varst iðinn við að vinna handverk í
bílskúrnum þrátt fyrir veikindin og
hafðir gaman af ef við komum í
heimsókn að sýna okkur hvað þú
varst að dunda. Ekki var nú
kannski alltaf uppgefið hvað var
verið að smíða en við fengum svo
kannski eitt listaverkið í jólagjöf og
skildum þá hvers vegna þetta var
hálfgert leyndarmál.
Við vitum að þér líður vel núna
þar sem þú ert, elsku afi, laus við
þjáningar og þrautir sem þú varst
búinn að berjast lengi við en viljinn
til að lifa var mikill. Guð blessi
minningu þína. Við biðjum góðan
Guð að styrkja ömmu Júllu, hennar
missir er mestur, einnig pabba og
mömmu og öll börnin, tengdabörnin
og afabörnin.
Kristján, Júlíana,
Sigursteinn og Ísak.
Þá er baráttunni lokið. Þrátt fyr-
ir mikla mótspyrnu og dugnað hafði
hinn illvígi sjúkdómur betur.
Ormsþráinn svonefndi var víst ekki
nóg og þú varðst að gefa eftir í bar-
áttunni. Þú ert sjálfsagt hvíldinni
feginn og líður vel þar sem þú ert
núna á meðal foreldra þinna og
barna.
Afi átti sér sælureit, á æsku-
stöðvunum á Laxárbakka í Mikla-
holtshreppi. Þangað fór hann öllum
stundum á meðan heilsan leyfði.
Bæði til þess að veiða og dytta að
hinu og þessu. Hann átti sér þá ósk
að fjölskylda hans sameinaðist í
þessum sælureit, gróðursetti tré og
gerði huggulegt svæði þar. Afi tal-
aði oft um að gaman væri að við
gætum farið þangað oftar og átt
góðar stundir þar saman. En því
miður fórum við allt of sjaldan í
þennan sælureit afa.
Fjölskylda okkar er mjög sam-
heldin og fannst mörgum stundum
nóg um. Við erum saman bæði jól
og áramót og á sumrin eru haldnar
fjörmiklar grillveislur og þá er oftar
en ekki slegið á létta strengi og
sungið og spilað á gítar, munnhörpu
og harmoniku langt fram á nótt og
var afi oftar en ekki hrókur alls
fagnaðar í þessum veislum. Oft
hringdi mamma í okkur og sagði að
nú væri komið að því að ormarnir
ætluðu að hittast og skemmta sér
saman.
Afi var mikill handverksmaður og
var það líf hans og yndi nú síðustu
árin að fara út í skúr og dunda sér
við útskurð. Eigum við systkinin
marga fallega muni sem hann hefur
skorið út og gefið okkur og eru
þessir munir okkur mjög kærir og
dýrmætir.
Elsku afi við þökkum þér sam-
fylgdina og vonum að þér líði vel.
Við munum alltaf sakna þín.
Elsku amma, mamma, Sigga,
Sævar, Halli, Haffi og fjölskyldur,
megi Guð styrkja ykkur í sorginni.
Við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu þína, elsku
afi.
Í bljúgri bæn og þökk til þín
sem þekkir mig og verkin mín
ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Þín afabörn
Jón Þórir, Sólveig
Ásta, Helena Björk
og Davíð Örn.
Nær áratugar hetjulegri baráttu
er lokið. Þórir bróðir sýndi fádæma
kjark og lífsvilja sem að lokum laut
í lægra haldi fyrir þeim er engu
hlífir. Hann er sá fyrsti af tólf
systkinum til að kveðja þennan
heim. Við hljótum að fyllast stolti
yfir vasklegri baráttu hans við ill-
vígan sjúkdóm.
Á stundu sorgar og saknaðar leit-
um við til guðs, biðjum hann að
vera með okkur, hann einn hefur
máttinn til að milda sárasta svið-
ann, hann einn getur lagt líkn með
þraut.
Þegar ekkert er hægt að gera
lengur er svefninn kærkomin hvíld.
Þórir sofnaði aðfaranótt 13. júlí. Við
trúum því að þarna hafi líknandi
hönd Guðs gripið inn í og lagt líkn
með þraut. Þannig segir skáldið
Matthías Johannessen í sínum
ágæta sálmi:
Og þó að páskahretin hurðir lemji,
er hitt jafn víst, að sólin brýst í gegn.
Í þessum heimi illra verka og ótta
er ekkert það, sem honum er um megn.
Júlla mín, um leið og við sam-
hryggjumst þér og þínu fólki frá
innstu hjörtum, hafðu okkar bestu
þakkir fyrir einstaka umönnun og
hjálpsemi við bróður okkar. Guð
blessi þig og allt okkar fólk.
Karl Ormsson.
Í dag kveðjum við eitt af Lax-
árbakkasystkinunum, Þóri Valdi-
mar. Hann er sá fyrsti af þessum
glæsilega systkinahópi, sem átti
heima á Laxárbakka á fyrri hluta
aldarinnar sem leið, til að kveðja
þennan heim, 74 ára að aldri. 12
voru börnin sem ólust að hluta upp
á þessum afskekkta bæ þar sem
foreldrar okkar bjuggu á árunum
1936-1946 og við tókum slíku ást-
fóstri við að síðan höfum við kallað
okkur systkinin frá Laxárbakka. Ég
ÞÓRIR VALDIMAR
ORMSSON

 


 



  
 

     
     

     !
 
#$    %$$&
 !

!""# $  % &'"'!

! (

!"'! % )"#
*$ +"$,
!"'!

!$  !
"'! - " %"'!
.

'!  !
"'!
!,)!&",%""#
- +"$, !
"'!/