Morgunblaðið - 12.02.2003, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 12. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Síðustu lotuna ei sigrar
neinn
sveðjuna dauðinn brýnir.
Þeir eru að kveðja einn og
einn
æskuvinirnir mínir.
(I.B.)
Nú þegar vinur okkar Sigurður er
allur langar okkur að kveðja hann
með nokkrun orðum og þakka honum
fyrir alla hans tryggð við okkur ferm-
ingar- og skólasystkinin. Hann var
alinn upp á Lambafelli undir Eyja-
fjöllum og dvaldi þar fram yfir ferm-
ingu og var alla tíð mikill Eyfellingur.
Þá var prestur í Holti sr. Jón M. Guð-
jónsson, síðar prestur á Akranesi, og
á 85 ára afmæli hans 1990 komum við
saman nokkrir árgangar af ferming-
arbörnum hans ásamt mökum okkar
til að minnast æskuáranna. Ákváðum
SIGURÐUR
SIGURÐSSON
✝ Sigurður Sig-urðsson fæddist í
Reykjavík 28. apríl
1926. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 31. jan-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
11. febrúar.
við þá að hittast að
minnsta kosti einu sinni
á á ári. Síðan höfum við
átt yndislegar sam-
verustundir, farið í
stuttar ferðir eða í leik-
hús og alltaf hefur Siggi
Lambó eins og við köll-
uðum hann verið drif-
fjöðrin í því gangverki
ásamt sinni ágætu konu
Sæunni. Nú er hópur-
inn farinn að þynnast,
þar sem sex eru horfin
yfir móðuna miklu. Við
söknum þeirra allra en
þetta er lögmál lífsins. Megi góður
Guð blessa minningu þeirra. Og nú er
Sigurður vinur okkar lagður upp í
nýja langferð. Við stöndum eftir með
hryggð og söknuð í huga.
Elsku Sæunn, Vorhópurinn sendir
þér og fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur. Megi góðar og hug-
ljúfar minningar styrkja ykkur öll í
sorginni.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum Guð að geyma.
þín göfga minning okkur heilög er.
(G.E.W.)
Vorhópurinn.
Mér er sárt að
kveðja Vigfús Gunn-
arsson frænda minn.
Samband okkar systk-
inanna við afabróður okkar var lík-
lega meira en gengur og gerist.
Hann eignaðist engin barnabörn
sjálfur en eftir á að hyggja mætti
segja sem svo að við systkinin höf-
um átt tvo afa, einn ekta og annan
svona hálfgerðan bónusafa.
Vigfús var enginn venjulegur
eldri maður. Hann var til dæmis
óvenjulega tæknilega sinnaður mið-
að við mann á hans aldri, mikill
græjukall. Og það dugði aldrei
nema það besta og flottasta á mark-
aðnum. Eftirminnilegt er mér þegar
ég fór ungur að aldri með honum að
kaupa reiðhjól. Eftir ferðina kom
Vigfús heim með glæsilegt nýtísku
fjallahjól, sem hann reyndar notaði
ekki mikið. Það hefur eflaust verið
of tæknilegt fyrir hann. En mikið
þótti okkur það flott!
Þegar ég sá hann síðast lá hann á
Borgarspítalanum rétt eftir mjaðm-
araðgerð sem hann hafði dregið
lengi. Og ég man ég hugsaði með
mér; mikið er hann hress. Ef hann
hefði einhvern tímann komið heim
eftir aðgerðina. Ætli hann hefði
hjólað?
Óskar Örn Arnórsson.
Kveðja frá Styrktarfélagi
lamaðra og fatlaðra
Starfsemi hinna frjálsu félaga-
samtaka byggist að miklu leyti á
vinnuframlagi, sjálfboðavinnu
áhugamanna um málefni viðkom-
andi félags. Gjarnan er algengt að
menn staldri við í slíkum fé-
lagsstörfum í nokkur ár, e.t.v. í
mesta lagi áratug. Vigfús, sem hér
er kvaddur, gerði gott betur því að
hann lagði Styrktarfélagi lamaðra
og fatlaðra (skammst. SLF, stofnað
l952) lið í meir en fjóra áratugi,
bæði sem almennur félagi og einnig
hafandi með höndum ýmis trúnað-
arstörf fyrir félagið.
Vigfús var í framkvæmdaráði
SLF samfellt í 40 ár og um árabil
var hann í stjórn félagsins. SLF var
eitt af sex „öryrkjafélögum“ sem
stofnuðu Öryrkjabandalag Íslands
árið l961. Vigfús sat árlega aðal-
fundi bandalagsins í mörg ár. Sér-
stakan áhuga hafði Vigfús fyrir
VIGFÚS K.
GUNNARSSON
✝ Vigfús KristjánGunnarsson
fæddist á Litla-
Hamri í Eyjafjarðar-
sveit 15. október
1927. Hann lést á
Rauðakrosshótelinu
við Rauðarárstíg 30.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Fossvogs-
kirkju 7. febrúar.
ferlimálum fatlaðra ut-
an dyra og innan. Að
þessum þýðingarmikla
þætti skipulagsmála
starfaði Vigfús af mik-
illi alúð og kunnáttu.
Hann naut eigin
reynslu í þeim efnum
en hann bjó við all-
nokkra umferðarhöml-
un vegna afleiðinga
mænuveiki í bernsku.
Fráfall Vigfúsar
markar viss kaflaskil
hjá SLF sem stofnað
var af áhugamönnum
um þjálfun, hæfingu
og endurhæfingu, einkum þeirra
sem veikst höfðu af mænuveiki.
Þeim fækkar óðum sem skópu
grundvöll félagsins og unnu að upp-
byggingu þess og þróun starfsem-
innar fyrstu árin. Þótt maður komi
manns í stað er eftirsjáin eftir
brautryðjendunum mikil og ávallt
fyrir hendi.
SLF þakkar af alhug fyrir ósér-
hlífa vinnu Vigfúsar við mótun á
starfsemi SLF og framlag hans á
hinum ýmsu sviðum málefna fatl-
aðra. Félagið sendir ættingjum
hans og vinum innilegar samúðar-
kveðjur.
Stjórn Styrktarfélags lamaðra
og fatlaðra.
Í dag verður til moldar borinn
fyrrum samstarfsmaður okkar, Vig-
fús K. Gunnarsson, löggiltur endur-
skoðandi. Vigfús hóf störf hjá Rík-
isendurskoðun 1971 og starfaði þar
óslitið í tæplega 30 ár er hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir.
Vigfús var dugmikill og glöggur
endurskoðandi, sem gott var að
vinna með. Hann lét sér annt um
hagi samstarfsmanna en ekki síður
um veg stofnunarinnar. Eftir að
hann lét af störfum kom hann
reglulega í heimsókn til þess að for-
vitnast um hvernig starfið gengi og
rækta gömul kynni. Hann var ljúfur
í umgengni og reglusamur. Vigfús
var félagslyndur og tók virkan þátt
í félagslífi starfsmanna og skipti í
því efni engu máli þótt hann hefði
frá unga aldri þurft að styðjast við
staf vegna bæklunar á fæti. Hann
lét sig t.d. sjaldnast vanta í sum-
arferðir starfsmanna og vílaði ekki
fyrir sér að klöngrast misjafna slóð
ef svo bar undir. Okkur er t.d. mjög
minnisstætt þegar hann geystist um
á vélsleða á Skálafellsjökli fyrir
nokkrum árum. Vigfús lét sér annt
um hag fatlaðra og gegndi m.a.
nokkrum trúnaðarstörfum fyrir
samtök þeirra.
Að leiðarlokum þökkum við, fyrr-
um samstarfsmenn hans, fyrir
ánægjulegt samstarf á liðnum árum
og vottum systkinum hans og öðr-
um ástvinum dýpstu samúð.
Starfsfólk Ríkisendur-
skoðunar.
Fallinn er fornvinur minn úr
Stykkishólmi, Vigfús Gunnarsson, í
hópi okkar skólasystkina oftast kall-
aður Gói. Hann var bæklaður frá
barnsaldri af mislengd fótleggja, og
því hamlaður af háum og þungum
klossa á öðrum fæti, sem gerði hon-
um örðugt um gang og ókleift að
hlaupa. Af þessu spratt annars veg-
ar ævilöng sjálfsögun og skapgerð-
arþroski og hins vegar þroskandi
samúð og tillitssemi okkar krakk-
anna, sem áttum samleið með hon-
um í skóla og leik. Þegar ég kom í
Hólminn sumarið 1937, þá nýorðinn
níu ára, hitti ég hann fyrir sem jafn-
aldra í næsta húsi, son valinkunnra
sæmdarhjóna með styrka skapgerð,
svo orð fer af enn í dag. Urðu sam-
skipti okkar meiri og betri en vænta
mátti af hömlun hans.
Í hönd fóru dýrleg sumur í einu
fegursta byggðarlagi landsins. Val
leikfélaga var þá eitt af mikilvæg-
ustu viðfangsefnum lífsins, og fór
eftir ýmsu hverjir voru tagltækir og
í færum til að veita eggjun til stæl-
ingar krafta og vits. Lengstum skip-
uðust strákar í smáhópa til flakks
og dundurs og heimsskoðunar, en
stundum fleiri til hópleikja og þá
gjarnan stelpur með til að fylla töl-
una og gefa þeim hýrt auga. Gói átti
örðugt með að etja kappi á þeim
vettvangi, en ekki skorti hann hug
og dug til að leggja sig allan fram.
Kom þá undratækið reiðhjól til sög-
unnar að jafna metin og ljá honum
svo lipra liði sem öðrum voru gefnir.
Skínandi gljálökkuð reiðhjól heill-
uðu auga og hug þá jafnvel meira
en fjórhjólaðir reiðskjótar síðar.
Völdumst við tveir saman til hjól-
reiða, fyrst um bæjargötur og síðar
æ lengra um holt og móa og mýra-
sund, inn í Nýrækt og Nesvogsbotn
og víðar, eftir því sem vegslóðar
leyfðu og þrekið hrökk til. Gói var
síður en svo til tafa, heldur hljóp
honum kapp í kinn, þegar slétt var
undir hjól og böðlaðist upp brekkur
að fá fegurðarinnar yfirsýn og for-
þéna góða salibunu niður.
Vigfús var gæddur skarpri greind
og kímni, sem honum var nauðsyn
að leggja rækt við til þess að hefja
sig yfir erfiðleikana. Kom þetta vel
fram í hnittnum tilsvörum og sam-
ræðulist, þar sem honum var lagið
að stinga á málglöðum belgingi, sem
kom sér ekki síst vel í skiptum við
undirritaðan. Honum var með sama
hætti lagið að velja sér starfsbraut
endurskoðunar, þar sem kostir hans
nutu sín hvað best að tiltölu við
hömlur. Leiðir okkar skildi við það,
að ég hvarf úr Hólminum eftir
barnaskólapróf og við tóku nýir
skólar og félagar, sem náðu þá
meiri festu en fyrri leikfélagar.
Jafnan urðu þó fagnaðarfundir
hverju sinni er við hittumst af hend-
ingu, svo sem einnig átti við um
aðra góða bernskuvini og gamla
Hólmara, sem því miður hefur farið
mjög fækkandi.
Ég þakka Vigfúsi góða og trygga
samfylgd á bjartri braut bernsku-
daga um leið og ég votta fjölskyldu
hans hluttekningu við brotthvarf
hans af heimi.
Bjarni Bragi Jónsson.
Kvatt hefur þetta jarðlíf svo
skyndilega sívökull baráttumaður
fyrir bættum hag fatlaðra í landinu,
bættu aðgengi þó allra helzt.
Vigfús Gunnarsson var virkur í
félagsstarfi fatlaðra, bæði á vegum
Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra,
Sjálfsbjargar og Öryrkjabandalags
Íslands og það munaði hvarvetna
um þennan vaska dreng heiðrar
hugarsýnar.
Hann barði oft að dyrum hjá mér
í starfi mínu hjá Öryrkjabandalagi
Íslands, snaraðist inn og oftar en
ekki hljómaði: Má ég benda þér á
eitt, og svo kom hin þarfasta ábend-
ing um svo margt sem varðaði heill
og hagsmuni fatlaðra, ábending sem
komst svo til skila í fréttabréfi okk-
ar með glöggum og skýrum dæmum
Vigfúsar.
Vigfús minn dró aldrei af sér í til-
lögugerð sinni, hugmyndaríkur og
eftirtektarsamur um svo margt í
mannlífinu og umhverfinu sem hann
vildi sjá fært til betri vegar. Hann
vissi gjörla að af ærnu var að taka,
en raunsær sem hann var benti
hann um leið á færar leiðir að mark-
inu.
Hann var um árabil skoðunar-
maður reikninga hjá Öryrkjabanda-
laginu, talnavís hið bezta og glögg-
skyggn á það sem máli skipti,
vandvirkur um leið og fór vel ofan í
hlutina og kunni um leið ágætlega
að meta það sem vel var gjört í
reikningshaldi öllu svo sem þarna
var ævinlega.
Heilbrigðir lífshættir áttu í hon-
um hollvin góðan, hann var einlæg-
ur bindindismaður og unni hreyf-
ingunni og þeirri hugsjón
mannræktar og manngöfgi sem þar
var og er efst alls.
Ég á eftir að sakna samfundanna
við þennan skýra og vakandi dreng
góðra eiginda, hlýjunnar sem fylgdi
ákveðninni og baráttugleðinnar sem
hvergi fölskvaðist þótt árum fjölg-
aði. Einlæg þökk er fyrir frjóa og
gefandi samfylgd áranna.
Þar fór vammi firrtur heiðurs-
maður sem hvarvetna átti lífsgöngu
góða.
Helgi Seljan.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR KRISTJÁNSSONAR,
Norðtungu.
Guð blessi ykkur öll.
Þorsteinn Magnússon,
Magnús Magnússon, Björg Ólafsdóttir,
Sigurlaug Magnúsdóttir, Skúli Hákonarson,
Guðbjörg Magnúsdóttir,
Davíð Magnússon, Margrét Guðjónsdóttir,
Hrafnhildur Sveinsdóttir, Sigurður Magnússon,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SÆMUNDUR GÍSLASON,
Safamýri 46,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir sunnudaginn
2. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 13. febrúar kl. 13.30.
Gísli Sæmundsson, Anna Día Brynjólfsdóttir,
Magnús Sæmundsson, Svandís Egilsdóttir,
Jóhanna Gísladóttir,
Atli Magnús Gíslason,
Brynjólfur Gíslason,
Sæmundur Andri Magnússon,
Daníel Arnar Magnússon,
Gísli Aron Magnússon,
AFMÆLIS- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á út-
farardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess
að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Þar sem pláss er takmark-
að getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina