Tíminn Sunnudagsblað - 21.07.1968, Blaðsíða 10
í Tælandi er ótrúleg merg8 skraothýsa/ helgra hofa, mustera og halla, svo sem
víða er í Suðaustur-Asíu.
Bangkok - austur-
lenzk síkjaborg
Bangkoíi er undarleg borg. Ar-
kvíslar oig eiki eru þar mestar sam-
gönguæðar, og þar úir og grúir
af löngum, vélknúnum bátum með
skrúfuna á langri stöng, breiðum
vélbátum með stóra flutninga-
pramma í togi, og litlum, svört-
um skeljum, sem standandi ræð-
ari knýr áfram með einni ár. Þótt
þrengslin séu mikil og mörgu ægi
saman, gengur mönnum greitt að
komast leiðar sinnar. Það er helzt,
að fullmikið gefi á, pegar stórir,
hraðskreiðn bátar, hlaðnir for-
vitnum ferðamönnum, geysast á-
fram, þar sem svigrúm er lítið.
Úr lofti séð minnir Bangkok á
könguló i neti sinu. Þræðirnir
í netinu eru síkin, sem teygjast
langt út um sléttuna umhverfis
borgina. Mest allra þessara votu
vega er Kaó-Fía-áin, sem hlykkj-
ast i gegnum borgina, breið og
skoldökk.
Bangkok er á flatneskju, og um-
hverfið allt er mjög láglent/ Flóð
eru tíð um regntímann, því að
ekki þarf að hækka nema örlítið
í ánni og síkjunum til þess að
vatnið gangi á land. Þorni síki,
blasir við óhugnanleg sjón: Tjöru-
svört leðja, sem af leggur svo
megna fýlu. að varla er líft í nánd.
Fyllist síki af sorpi og leðju, flýja
íbúarnir húsin, sem við það
standa. Þvj veldur þó ekki óþefur-
inn, enda má oft sjá konur vaða
leðjuna í mið læri og moka henni
í körfur eða stampa, vafalaust i
því skyni að nota hana sem áburð.
Hitt kemur til, að illgerlegt er
að komast að húsunum, þegar sík-
in eru ekki lengur fær neinni
fleytu.
Sá, sem kemur sjóleiðis til
borgarinnar, sér fyrst ekki annað
en frumskóg, er siglt er upp fljót-
ið. Heilar torfur af grænum vatna-
gróðri eru þar á reki, og úr trján
um á fljótsbakkanum hanga lang-
ar dræsur niður í vatnið. Brátt
ber þó fyrir augu bryggjur og
skemmur, og er þá innan skamms
komið á höfnina í Bangkok. Þeim
sem á skipi stendur, finnst næst-
um, að vfirborð fljótsins beri
hærra en fljótsbakkana, og þótt
Bangkok sé milljónaborg, gætir
þess lítið utan af fljótinu. Báta-
mergðin er ótrúleg og vélaskell-
ir í öllum áttum, en hróp og köll
heyrast nálega aldrei, því að fólk-
ið er furðulega hljóðlátt. Það er
einkenni þeirra þjóða, sem byggja
Suðaustur-Asíu, hve hæglátar þær
eru, æðrulausar og geðbrigðalitl-
ar. Jafnvægi geðsmunanna er að-
alsmerki þessa fólks.
Mestum hávaða valda hinir
löngu og mjóu bátar Bangkok-búa
með hreyfanlega vél í skut og
skrúfuna á langri stöng. En þeir
eru sérlega vel fallnir til notkun-
ar, þar sem vatn er grunnt, gróð-
urtorfur á reki og alls konar rek-
ald á floti. Þegar með þarf, er
Skrúfunni, sem er furðulega lít-
il, lyft upp úr vatninu.
Þessir bátai eru mjög hrað-
skreiðir og þeir draga á eftir sér
langa. freyðandi kjölrák, þegar
viðstöðulaust er haldið áfram.
Sumir þessara smábáta rúma að-
eins þrjá eða fjóra menn, en aðr-
ir eru miög langir og geta flutt
tugi farþega. Stýrimaðurinn í
skutnum stendur oft til þess að
sjá betur fram fyrir sig. álútur,
líkt og búinn til stökks. og stjórn-
ar fleytu sinni af mikilli leikni.
Farþegar á slíkum bátum sitja í
röðum á þóftunum með sólhlífar
á lofti til þess að verja andlit sitt
vatnsgusum, og geta þessir far-
kostir stundum minnt norrænan
mann á langskip víkinga. sköruð
skjöldum.
Margir breiðbátanna, sem jafn-
aðarlega eru seinfærir og þungir
í svifum, eru með þaki, sem verja
fólk og varning sólarhitanum F.n
langflestar eru litlu skeljarnar oft
hlaðnar ávóxtum og grænmeti eða
öðrum öluvarningi. Ræðarinn,
karl eða i<ona. stéhdur í skut með
eina ár, sém er bundin föst, og
stígur ölduna í sífellu til þess að
halda jafnvægi. Á þessum litlu
bátum má flytja einn farþega, og
er fargjaldið eitt batt, sem sam-
svarar einnj krónu eða þar um
bil. Nokkrir hafa atvinnu af því
að selja viðarkol í borginni, og
eru þau þá einnig flutt á bátum
af þessu tagi, og eru kolasalarn-
ir auðþekktir Þeir eru í svörtum
fötum, hvort heldur eru karlar
eða konur, og með barðastóra
svarta hatla, þótt kiæði annars
fólks séu að jafnaði mjög lit-
skrúðug. Loks eru þessir smábát-
ar farartæki Búddamunkanna,
, sem reika fram og aftur uppi á
götunum í sterkgulum klæðum og
biðjast beininga. Eru kænur munk
562
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ