Tíminn Sunnudagsblað - 25.07.1971, Blaðsíða 13
Lára Pálsdóttir frá Tungu í FáskrúSsfirSI.
sameiningu, hann og franski lsekn-
irinn.
— Urðu ekki einhverjir eftir-
minnilegir atburðir, þar sem svo
margir erlendir fiskimenn „gerðu
innrás“ í fámennt og friðsælt
þorp?
— Ef þú átt við sukk og vand-
ræði, þá var ekki slíku til að
dreifa, enda var bersýnilegt, að
Frakkarnir lutu ströngum aga,
einkum þeir sem á herskipinu
voru. En það strandaði einu sinni
frönsk skúta á Fáskrúðsfirði, og
pabbi, sem þá var hreppstjóri varð
að bjóða upp strandgóssið. En
hann kunni ekki frönsku, og var
þá til fenginn ungur piltur, Stef-
án Þorsteinsson á Eyri, til þess að
vera túlkur á uppboðinu, því hann
kunni orðið heilmikið í frönsku af
kynnum sínum við Frakkana.
Sannaðist þar þetta, sem þú varst
að hafa eftir honum Laxness,
þarna áðan, að Fáskrúðsfjarðar-
— Um hvert leyti komu þær
svo?
— Stærsti viðburðurinn var nú,
þegar herSkipið kom. Það var
snemma sumars, oftast í júní.
Þá kom franskt herskip inn á Fá-
skrúðsfjörð og lá þar allt sumar-
ið, að minnsta kosti fram í ágúst.
Það átti að sjálfsögðu að vera fiski-
duggunum til halds og trausts, þar
var franskur læknir um borð og
fleira starfslið.
— Þeir hafa auðvitað þurft að
hafa á takteinum margvíslega
þjónustu fyrir svo stóran flota
fiskiskipa, sem þarna var um að
ræða?
— Já, mikil ósköp. Á þessum
árum var á Búðum franskt sjúkra-
hús, frönsk kirkja og franskur
prestur — katólskt, hvort tveggja
— Og upp i hlíðinni, þeim meg-
in fjarðarins, sem þorpið stendur,
var franskur grafreitur, mjög
snyrtilega hirtur, með mörgum
hvítum krossum, sem sáust langt
til.
— Það hefur þá auðvitað ein-
göngu verið franskt starfslið á
sjúkrahúsinu?
— Herskipið var bækistöð
Frakkanna og þar mun starfslið
þeirra að mestu hafa hafzt við.
Eins og ég sagði, þá var læknir-
inn franskur, en aftur á móti er
ég ekkert viss um að svo hafi ver-
ið um allt starfsfólkið. Ég man
mjög vel eftir því, þegar þetta
fólk var að koma heim til okkar
og fá lánaða hesta til útreiða. Þá
man ég eftir að minnsta kosti
einni hjúkrunarkonu, sem talaði
dönsku. Held ég helzt, að hún hafi
ekki verið frönsk. Læknirinn okk-
ar, Geong Georgsson, sem var
franskur konsúll, hafði aðgang að
franska spítalanum, og man ég, að
ég heyrði talað um mjög mikla
læknisaðgerð, sem þeir gerðu í
T I M 1 N N
SUNNUDAGSBLAÐ
661