Íslendingaþættir Tímans - 22.03.1975, Blaðsíða 12

Guðmundur Jónsson
frá Yeðrará
Fæddur 14. september 1896.
Dáinn 24. febrúar 1975.
Guðmundur Jónsson frá Veðrará er
látinn. Hann var fæddur og uppalinn i
önundarfirði,þar vann hann sina löngu
starfsævi, sem dugði til siðasta dags
og nú hefur hann verið jarðsettur i
kirkjugarðinum i Holti meðal svo
margra af samferðamönnunum.
Tveir landsþekktir embættismenn,
sem voru um nokkurra ára skeið i ön-
undarfirði, urðu svo snortnir af staðn-
um að þeir hafa hvor um sig skrifað
bók um hann, fólkið, sögu þess og ver-
una þar. A slikum stað er ekki að
undra þótt þeir uni sér alla ævi, sem
fæddir eru þar og uppaldir.ef sæmileg
lifsafkoma er fyrir hendi. Guðmundur
Jónsson varð þessa aðnjótandi og
fjörðurinn hans naut þess um leið að
hann ilentist þar.
Guðmundur ólst upp i ungmennafé-
lagsskapnum og var sannur félags-
maður. Hann gekk i Samvinnuskólann
og var samvinnumaður I anda og bar
gæfu tií að vinna að þeim málum og
gerði það af einlægni, eins og allt sem
hann gerði. Hann fór ungur i búnaðar-
skóla og var raunar alltaf bóndi, þó
aðallifsstarfið yrði annað. Hann átti
lengst af skepnur, sem hann sinnti
mikið um sjálfur, enda hafði hann gott
vit á þeim og þótti vænt um þær. Hann
hafði yndi af að ræða við menn um
búskap og miðlaði óspart af þekkingu
sinni á þeim málum. Trúnaðarstarfi
sinu fyrir Búnaðarfélagið sinnti hann i
frltimum sinum frá erfiðu starfi og
kom þar berlega fram áhugi hans á
þessum málum.
Samverkamenn Guömundar i kaup-
félaginu minnast hans ekki sizt fyrir
sérstaka snyrtimennsku hans jafnt
með sjálfan sig, umhverfi sitt og verk
sin. Snyrtiieg og fögur rithönd hans
var mikið umfram það.sem nú er al-
mennt. Hann las mikið og gerði sér
alla tiö far um að fylgjast með timan-
um. Guðmundur var bindindismaður á
áfengi og tóbak alla ævi. Hann var
vandur að virðingu sinni, var skap-
maður og hélt skoðunum sinum, hver
sem I hlut átti, en dagfarsprúður og
fundvis á skoplegar hliðar tilverunnar
12
og hafði lag á að segja þannig frá að
andrúmsloftið varð léttara á eftir.
Guðmundur ólst upp á ferjustað i
þjóðbraut, þar sem margir komu, sem
áttu leið yfir önundarfjörð. Heimili
hans á Flateyri mátti og heita i þjóð-
braut — það áttu margir leið I kaupfé-
lagið — stundum eftir lokun — og lá þá
leiðin oft heim til Guðmundar, sem
gjarnan leysti erindi manna, eftir að
hafa veitt þeim góðgerðir á heimili
sinu.
En Guðmundur stóð ekki einn að
sinu rausnarheimili, þar átti kona
hans Asta Þórðardóttir stóran hlut.
Gamall heimilisvinur er kannski ekki
hlutlaus I dómum um heimilið, en á-
rangur lifsstarfs þeirra hjóna lýsir sér
bezt i börnunum átta, sem nú eru full-
vaxnir dugnaðarborgarar, við hin
ýmsu störf i þjóðfélaginu.
Það verður skarð i litlum byggðar-
lögum þegar rosknir menn, sem allir
þekkja, kveðja snögglega fyrir fullt og
allt, en timinn breiðir furðu fljótt yfir
þau skörð nema hjá nánustu ættingj-
um. Minningin um góðan mann lifir
samt áfram og ,,þar sem góðir menn
fara, eru guðs vegir”.
Með það I huga minnist ég Guð-
mundar Jónssonar frá Veðrará og
þakka honum samfylgdina, viss um að
leiðir hans á nýjum slóðum séu ljóss-
ins leiðir.
Innileg samúðarkveðja fylgir þess-
um linum til Astu og annarra aðstand-
enda frá fjölskyldu minni.
Þórður Jóhann Magnússon
frá Flateyri.
t
Guðmundur Jónsson frá Veðrará,
verzlunarmaður á Flateyri, andaðist
24. febrúar s.l.
Hann fæddist á Kroppsstöðum i
önundarfirði 14. september 1896. For-
eldrar hans voru Jón Guðmundsson,
búfræðingur og kona hans Guðrún
Jónsdóttir. Jón var'Dalamaður, sonur
Guðmundar bónda Pantaleonssonar á
Ketilsstöðum í Hvammssveit. Hann
stundaði ungur nám i Ólafsdal 1885-’87,
en búnaðarskóli Torfa Bjarnasonar i
Ólafsdal var gagnmerk menningar-
stofnun. Skólastjórar búnaðarskól-
anna á þeim árum höfðu oft milligöngu
um að ráða nemendur sina i fjarlægar
sveitir. Þá var sem óðast verið að
stofna búnaðarfélög og þau réðu
gjaman unga búfræðinga i þjónustu
slna. Þeir unnu margvisleg jarðatfóta-
störf sem umferðavinnu meðan tiðar-
far leyfði en voru oft við barnafræðslu
á vetrum. Af sliku er ærin saga frá
tveimur siðustu tugum fyrri aldar og
er það órækt vitni um vaknandi fram-
farahug þjóðarinnar og trú á betri
tima ef eftir væri leitað með atorku og
manndómi.
Jón Guðmundsson frá Ketilsstöðum
réðist til Tbrfa Halldórssonar á Flat-
eyri eftir að hann hafði lokið námi i
Ólafsdal. Þá bjó á Veðrará ytri i
önundarfirði Ingibjörg Eiriksdóttir.
Hún var dóttir Eiriks Tómassonar i
Hrauni i Válþjófsdal, er siðar var i
Hrauni með Sigriði dóltur sinni og
Bernharði Jónssyni manni hennar, en
þau voru foreldrar Marselliusar
skipasmiðs á isafirði og þeirra syst-
kina. Ingibjörg á Veðrará átti Jón
íslendingaþættir