Tíminn - 01.02.1976, Síða 26

26
TÍMINN
Sunnudagur I. febrúar 197B.
■
T

M
M
M
ik
Anton AAohr:
5. legur ótti greip flesta
Eimflautur skipsins farþegana, en þjónustu-
rufu næturkyrrðina með fólkið þaut um alla
ömurlegu gauli, sem til- ganga skipsins og barði
kynnti hættuna. Gifur- að dyrum farþeganna og

Björgunin.
hrópaði: „Allir upp á
þilfar! Allir upp á þil-
far! ”
í fyrstu álitu þó sumir,
að þetta væri ekki al-
vara. Skipið lá alveg
kyrrt og ljós loguðu enn
um allt. Fáir farþegár
höfðu orðið varir við
áreksturinn. Þetta hlaut
að vera einhver æfing —
næturæfing til að reyna,
hve farþegarnir gætu
brugðið fljótt við, ef
hættu bæri að höndum.
Það var vist alveg óhætt
að óhlýðnast slikri æf-
ingu á þessum tima sól-
arhringsins. Sumir lýstu
þvi yfir, að þeir skyldu
kæra skipstjórann, þeg-
ar þeir kæmu i höfn, þar
sem hann væri svo ósvif-
inn að ónáða farþegana
um miðja nótt.
En þeir, sem hlýddu
skipuninni, og það voru
flestir, sem það gerðu,
skildu strax og þeir
komu á þilfar, að hér
var alvara á ferðum, en
engin næturæfing i
björgunarbáta. Fáir
vissu þó strax allan
sannleikann. Það
vitnaðist þó fljótt, að
Titanic hefði rekizt á
borgarisjaka og leki
hefði komið að skipinu,
en hve mikill lekinn var
og hve alvarleg hætta
var á ferðum, vissu
Árni og Berit
Ævintýraför um Afríku
farþegar ekki i fyrstu.
Þeir, sem fóru alveg út
að borðstokknum, sáu,
að þokan var horfin og
regnskúrunum hafði
létt. Himinninn var
stjörnubjartur, en þó
var dimmt yfir, þar sem
tungl var aðeins ný-
kviknað. Þungar, hægar
öldur hafsins lyftu skip-
inu aðeins, en kyrrt var i
sjóinn. Hér og þar sást
rekis og sums staðar all-
stórir borgarisjakar. Á
þilfarinu var napur
kuldi. Margir höfðu þot-
ið upp á náttfötunum
einum, og margt af
kvenfólkinu var i sömu
þunnu fleygnu kjólunum
og fyrr er frá sagt, neit-
að að fara á fætur og
álitu, eins og fyrr er frá
sagt, neitað að fara á
fætur og álitu, að þetta
væri bara æfing, og
meðal þeirra var frú
Jenny Stuart. Hún hafði
verið lasin allan daginn,
og um kl. 5 hafði hún tal-
að við einn skipslækn-
inn, og hann hafði sagt
henni að hátta strax, þvi
að hann óttaðist, að hún
fengi kvalakast, ef hún
reyndi mikið á sig. Nú
vildi hún ekki fara á fæt-
ur, og sagði, að sér liði
vel i rúminu. Hún hélt,
að þetta gæti ekki verið
mjög alv'arlegt með
&
HURÐIR
Ot&ojj/ietc
þéttilistar í
ýmsum
stærdum
a
GLUGGAR
O 0' OT
GLUGGA-OG HURÐAÞÉTTÍNGAR
med innfrœstum ÞÉTTUISTUM

/*16559
HUROR - j “1
HUIGW 1
/ 1 x J — 3
- MTTUItTl
-
GLUGGA- OG HURÐAÞETTINGAR
med" innfræstum ÞÉTTILISTUM
GUNNLAUGUR MAGNÚSSON (Dag- og kvöldsimi).
húsasmitíam. SIMI 165 59
Hoft ú nílkmta í Kongofljóti.
og þær höfðu klæðzt á
hljómleikunum um
kvöldið. Þeir, sem ekki
misstu alla stjórn á sér
af hræðslu, hlupu strax
niður aftur, til að ná sér i
skjólbetri flikur, og
sumir til að bjarga
skartgripum sinum og
verðmætum skjölum.
Undir þiljum varð
strax mikil þröng i
göngum og stigum.
Margir höfðu fyrst, eins
þennan árekstur. Frúin
var i klefa með Berit
dóttur sinni, en i næsta
klefa var Árni og ungur,
sænskur verkfræðingur.
Voru þeir strax orðnir
mestu mátar. Berit
hafði háttað snemma
þetta kvöld, til að ónáða
.ekki móður sina, og Árni
hafði fylgt fordæmi
systur sinnar og háttað
lika snemma. Honum
þótti lika ekki nærri eins