Tíminn - 02.02.1988, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 2. febrúar 1988
Tíminn 15
llllllllllllllllllllll ÁRNAÐ HEILLA
Sjötugur
Magnús Bjarnason
bóndi, Birkihlíð
í dag er frændi minn, Magnús
Bjarnason. bóndi í Birkihlíð í Reyk-
holtsdal, sjötíu ára. Þegar ég var
strákur var mér komið fyrir í sveit á
Skáney, en þar bjuggu þá foreldrar
Magnúsar, þau Bjarni Bjarnason
bóndi og orgelleikari og kona hans
Helga Hannesdóttir, móðursystir
mín frá Deildartungu.
Ég var í mörg sumur snúninga-
strákur á Skáney. Þar var mann-
margt og þar ríkti mikil gleði og
kátína, jafnframt því að fólki var
haldið að vinnu svipað og þá gerðist.
Hestar voru margir og þeir tömdu
notaðir til dráttar, undir heyband,
að ég ekki tali um til reiðar. Mér
fannst þá langt að færa fólkinu
matinn á engjarnar, en til þess hafði
ég í nokkur sumur mósótta meri,
fíngenga, og kom það sér vel. Ég
reiddi þverbakspoka með mörgu
matarkyns, og lá hann yfir hnakkkúl-
una og læri mér. Þá var ég oft með
súpubrúsa íklæddan prjónahólk, og
reiddi ég hann fyrir framan mig á
hnakkkúlunni. Ég hafði mikið að
gera í þessu trúnaðarstarfi, en var
stundum óánægður með þá mósóttu,
af þvt' hún hafði vit fyrir mér og fór
mátulega hratt. Aftur á móti hef ég
metið það við hana hvað hún var
fíngeng, og gott fyrir lítinn pilt að
koma öllu því, sem færa þurfti
engjafólkinu, heilu að matartjald-
inu.
Á þessum sumrum kynntist ég vel
öllu fólkinu sem var á Skáney, en
eðlilega sumu sumarfólkinu meira
og öðru minna. En Magnúsi frænda
mínum kynntist ég vel, enda þó
hann væri fáum árum eldri en ég.
Við brölluðum margt, lögðum undir
okkur stórt holt og byggðum þar
vegi og brýr og bjuggum okkur til
bíla af mismunandi gerðum. Um
tíma var Holtið okkar annað heimili,
svo gaman höfðum við af að ráðskast
þar og skipuleggja.
Hestar voru margir og góðir á
Skáney. Þar voru þrír mósóttir fín-
gerðir reiðhestar. Þeir hétu Dúr,
Moll og Mósi og voru hestar hjón-
anna og elstu dótturinnar, Vigdísar.
Þar voru hlaupahestar eins og Hrani
og hæfileikahestar eins og Þjálfi og
Óðinn, svo fáir séu taldir.
Við unga fólkið nutum þess að
ríða oft út, heimsækja frændfólk
okkar á næstu bæjum, fara í sund-
laugina eða á samkomur hjá Ung-
mennafélaginu. Á hverju sumri rið-
um við niður að Stóra-Kroppi og
Kletti, og oftast fórum við eina ferð
suður í Lundarreykjadal að heim-
sækja frændfólk okkar á Oddsstöð-
um. Þá var oft mikið hlegið og sögur
sagðar, og stundum létum við gæð-
ingana spretta vel úr spori, eða við
teygðum þá á góðganginum á heim-
leiðinni.
Skáney var landmikil og góð jörð,
og Bjarni faðir Magnúsar stóð þar
fyrir miklum framkvæmdum, bæði í
byggingu útihúsa ogjarðrækt. Börn
þeirra hjóna, Helgu og Bjarna, voru
þrjú, ogöll settust þau að áfæðingar-
jörð sinni. Guðráður Davíðsson,
maður Vigdísar Bjarnadóttur,
byggði nýbýlið Nes, en Magnús og
kona hans, Brynhildur Stefánsdóttir
frá Flateyri, byggðu nýbýlið Birki-
hlíð. Vilborg, sem var í miðið, giftist
Marinó Jakobssyni og bjuggu þau
iengi á heimajörðinni Skáney.
Á Skáney var mikið músíklíf.
Bjarni faðir Magnúsar var í áratugi
orgelleikari í mörgum kirkjum og
þjálfaði þar kirkjukóra. Þá var hann
kennari í Hvítárbakkaskóla og sfðar
í Reykholtsskóla. Hann stofnaði
karlakórinn „Bræðurna“ og stjórn-
aði honum í áratugi. Var mikið um
að vera þegar „Bræðurnir" komu að
Skáney til að æfa sig í söng, grípa í
spil og spjalla saman. Helga spilaði
á gítar.
Úr þessum jarðvegi var Magnús,
og snemma fór að bera á músíkhæfi-
leikum hans. Ungur var hann þegar
hann fór að leika í danshljómsveit
með frændum sínum, Sveinbirni
Þorsteinssyni frá Hurðarbaki og Jak-
obi Jónssyni á Varmalæk. En hann
fékk sér fljótlega forláta harmon-
ikku og náði á stuttum tíma góðum
tökum á henni, og lék hann næstu
árin víða á samkomum. Til að auð-
velda sér ferðalögin á og af böllunum
fékk Magnús sér mótorhjól eitt
mikið.
Mér fannst mikill „stæll" yfir
Magnúsi þegar hann gat klukkutím-
um saman látið fólk - oft troðfullt
hús af fólki - svífa um gólfið undir
tónaflóði nikkunnar, og það söng þá
„Á hörpunnar óma", „Jósef, Jósef"
og „Ó, viltu með mér vaka í nótt" af
innlifun, krafti og kærleika.
Magnús fór ungur í Reykholts-
skóla og seinna í bændaskólann á
Hvanneyri. Með dvöl sinni þar fór
hann að búa sig undir starf bóndans.
Það varð líka hans vettvangur, þó
hann hefði getað haslað sér völl
nánast hvar sem hann hefði valið
sér, slíkur maður er Magnús.
Ungu hjónin, Magnús og Bryn-
hildur, fóru nú að koma sér fyrir á
nýbýlinu, byggja hús, kaupa vélar
og rækta og fjölga búpeningi. í mörg
horn var að líta, en þau gáfu sér líka
tíma til að rækta fagran blómagarð
sem stendur sunnan og austan við
íbúðarhúsið, er þar nú slíkur unaðs-
reitur að óvíða sjást aðrir slíkir.
Ofan við bæinn Birkihlíð stendur
Skáneyjarbungan, þar hafa þau hjón
plantað þúsundum plantna, vestan
við skógræktargirðingu sem Helga
móðir Magnúsar, húsfreyja á
Skáney, hóf í ræktunar- og gróðar-
störf fyrir langa löngu.
Magnús hefur af mörgu gaman.
Músíkin hefur alltaf setið í hásæti í
Birkihlíð, en veiðiskap hefur hann
stundað í vaxandi mæli. Árlega
rennir hann fyrir lax í einhverja af
bergvatnsám héraðsins, en þegar
jörð fer að grána og rjúpan að hópa
sig, þá fer Magnús að huga að henni.
Af veiðiskap hvers konar hefur hann
mjög gaman.
Ég hef því miður ekki þessa
veiðináttúru og hef því ekki notið
þess nema sjaldan að fara með
Magnúsi til veiða. Það hefur þó gerst
að við höfum tengt saman ánægju
beggja og farið ríðandi inn á Arnar-
vatnsheiði í nokkurra daga veiði-
ferðir. Sérstaklega man ég eftir ferð
sem við fórum fimm saman. Ég og
Ingigerður, Magnús og dóttir hans
Elín og Guðmundur heitinn Ás-
mundsson. Við riðum þessa fögru
leið frá Birkihlíð og inn á Arnar-
vatnsheiði. Við vorum með gnægð
góðra hesta, svo ferðin sóttist vel og
dásamlegt veður dró fjöllin og jökl-
ana nær okkur og varpaði á þá
slíkum litum að sjaldgæft er að sjá.
Það var áliðið þegar við komum í
kofann við Álftakrók, en Magnús
vildi lcggja netin strax, og var það
gert. Við veiddum vel og var þaö
mest Magnúsi að þakka. Hann var
svo útsjónarsamur, laginn og róleg-
ur. Við höfðum með okkur tösku-
hest undir aflann og var hann mcð
gnægð fiska í töskunum þ'egar heim
var haldið. Gaman var þá að koma
í Birkihlíð eins og jafnan endranær,
þar höfum við notið gestrisni og
vináttu alla tíð.
Synir okkar Ingigerðar nutu þess
að vera snúningastrákar í Birkihlíð.
Frá því ég var á Skáney og þar til
þeir voru í Birkihlíð hafði átt sér
stað bylting í landbúnaði. Vélar
höfðu tekið viö, en reiðhestar voru
notaðir æskunni til glcði og þroska.
Við Ingigerður erum þakklát hjón-
ununt í Birkihlíð fyrir að taka strák-
ana af okkur í mörg sumur og
aðstoða okkur við uppeldi þeirra.
Magnús og Brynhiklur eiga 5
mannvænleg börn, þau eru: Elín
húsmæðrakennari, gift Ara Teits-
syni, ráðunaut á Hrísum, S-Þing.,
Helga fóstra, gift Sigurði Kristófer
Péturssyni, lækni á Akureyri, Guð-
finna sjúkraliöi, gift Gylfa Karlssyni
rafvirkja, Akranesi, Stefán trésmið-
urá Akranesi, giftur Kristjönu Krist-
jánsdóttur hjúkrunarkonu og Magn-
ús búfræðingur í Birkihlíð.
Þá ólu þau upp Bjarna Viðarsson,
son Elínar. Hann er verkfræðingur
og stundar nú framhaldsnám í Kaup-
mannahöfn. Bjarni er giftur Sólrúnu
Halldórsdóttur frá Grundarfirði,
sent nemur viðskiptafræði.
í ákaflega mörg ár hef ég látið
síðustu sumarhestaferö mína enda í
Birkihíð. Þar dreg ég undan klárun-
um og horfi á eftir þeim skokka upp
Bunguöxlina í átt til „Norðurlands-
ins". Þar njóta þeir skjóls og góðrar
haustbeitar þar til ég tek þá í hús.
Þau eru því mörg orðin árin sem við
frændurnir höfum haldið vinskap,
og það veit ég að svo mun veröa
meðan báðir ráða, að ég mun koma
síðustu sumarferð mína að Birki-
hlíð, ríðandi í réttirnar, og láta hesta
mína ganga létt og bera höfuðin hátt
þegar ég ríð upp Holtið og fram hjá
Pillublctti. Þá er ég viss um að
Magnús lítur niður veginn og veit
hver er að koma.
Við Inga sendum frænda mínum
og fólkinu í Birkihlíð bestu kveðjur
í tilefni af 70 ára afmælinu.
Hjalti Pálsson
Athygli söluskattsgreiðenda er vakin á því að 20%
álag fellur á söluskatt vegna desembermánaðar
sé hann ekki greiddur í síðasta lagi hinn 3. febrúar
n.k.
Fjármálaráðuneytið,
1. febrúar 1988
Fjórhjól
Til sölu Honda 350 4wd árg. ’87.
Upplýsingar í símum 68172 og 51422
^ Akranes
Lóðaúthlutun 1988
Þeim sem hyggjast hefja byggingaframkvæmdir á
árinu 1988 og ekki hafa fengið úthlutað lóð, er hér
bent á að lóðir á eftirtöldum svæðum eru lausar til
umsóknar fyrir:
Einbýlishús og raðhús í Jörundarholti.
Verslanir og þjónustustofnanir í Jörundarholti.
Iðnaðarhús á Smiðjuvöllum, Kalmansvöllum og í
Höfðaseli.
Iðnaðarhús tengd sjávarútvegi á Faxabraut og
Breið.
Verslanir, þjónustustofnanir og íbúðir í Miðbæ.
Hús fyrir búfénað í Æðarodda.
Nánari upplýsingar eru veittar á Tæknideild Akra-
neskaupstaðar, Kirkjubraut 28, 300 Akranesi, sími
93-11211.
Lóðaumsóknum skal skilað á sama stað, á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást, fyrir 20.
febrúar nk.
Bæjartæknifræðingur
Innkaupastarf
Við óskum eftir að ráða starfsmann til -innkaupa-
starfa á matvörum sem fyrst.
Um er að ræða innkaup frá innlendum og erlendum
aðilum.
Við leitum að manni með reynslu í innkaupastörf-
um og/eða þekkingu á matvörum.
Málakunnátta (enska) nauðsynleg.
Umsóknareyðublöð liggja frammi hjá starfs-
mannastjóra er veitir nánari upplýsingar.
SAMBANDISL. SAMVINNUFÉLAGA
STARFSMANNAHALD
Hjúkrunar-
'***' fræðingar
Laus er til umsóknar staða hjúkrunarfræðings á
sjúkradeild Hornbrekku í Ólafsfirði.
Umsóknum skal skila á bæjarskrifstofuna Ólafs-
vegi 4, Ólafsfirði, fyrir 15. febrúar nk.
Nánari upplýsingar veita eftirtalin:
Formaður stjórnar í síma 96-62151
Forstöðumaður Hornbrekku í síma 96-62480
Hjúkrunarforstjóri Hornbrekku í síma 96-62480
+
Faðir okkar
Benedikt Jónsson,
Aðalbóli
lést á Sjúkrahúsi Akraness 30. janúar. Útför hans fer fram frá
Staðarbakkakirkju laugardaginn 6. febrúar kl. 2 e.h. Rútuferð verður
frá Umferðarmiðstöðinni.
Fyrir hönd aðstandenda
Jón Benediktsson
Aðalbjörn Benediktsson
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför föður okkar.
Brynjólfs Guðmundssonar
Sólheimum, Hrunamannahreppi
Guðrún Brynjólfsdóttir Erla Brynjólfsdóttir
og fjölskyldur
V