Réttur - 01.09.1963, Blaðsíða 35

R É T T U R
163
því marki að koma á aftur marxistískri einingu innan verklýðsstétt-
arinnar og alþýðusamtakanna í heild þótt ýmsar torfærur kunni að
vera framundan.
Erfitt er að gera í einni ritgerð ýtarlega grein fyrir þeim röngu
skoðunum sem flokkurinn aðhylltist áður og þeim röngu starfs-
aðferðum sem hann varð að liafna áður en hann gat tryggt núver-
andi samskipti sín við Sósíaldemókrataflokkinn. Hann varð að
hafna þeirri hugmynd að allir aðrir flokkar væru samstæð aftur-
haldsblökk. Það var nauðsynlegt að beina meginárásinni gegn ein-
okunarauðvaldinu sem meginandstæðingnum en ekki gegn'Sósíal-
demókrataflokknum, að tryggja verklýðsstéttinni bandamenn og
einangra helzta andstæðinginn. Það varð að vinna bug á þeirri til-
hneigingu í fræðilegum umræðum og áróðri að líta svo á að Sósíal-
demókrataflokkurinn væri ekki hluti af verklýðshreyfingunni. Jafn-
framt því sem við fyndum samkomulagsgrundvöll um dægurmálin,
urðum við að gera okkur ljóst að samvinna flokka okkar var eitt
af skilyrðum þess að sósíalisminn sigraði í Svíþjóð. Nauðsynlegt
var að skýra það út að barátta kommúnista gegn auðvaldsstefnunni
hafði engan veginn þann lilgang að veikja Sósíaldemókrataflokk-
inn skipulagslega. Nauðsynlegt var að vísa á bug þeirri hugmynd
að Sósíaldemókratar væru fyrsta torfæran sem víkja þyrfti úr vegi
til þess að verklýðsstéttin sigraði, að binda endi á hið steinrunna
og oft ósæmilega tal um nauðsyn þess að greina á milli leiðtoga og
meðlima, að hafni þeim þvættingi að Kommúnistaflokkurinn vildi
nota vinstrimenn til að kljúfa Sósíaldemókrata.
Þessar röngu hugmyndir höfðu torveldað Kommúnistaflokknum
að framkvæma raunsæja og jákvæða stefnu og spillt fyrir því að
unnt yrði að framkvæma einingarbaráttu.
En flokkurinn fann lausn á þessum viðfangsefnum, sýndi fram
á það að einingarbarátta og samvinna um sameiginleg hagsmuna-
mál þurfti ekki endilega að tákna einhuga skoðanir um fræðileg
vandamál, að samvinna væri framkvæmanleg án þess að slakað
væri á meginstefnunni.
Avinningar sænsku verklýðshreyfingarinnar og sænsku þjóðar-
innar, m. a. þeir sem stöfuðu af breyttri stefnu Kommúnistaflokks-
ins, hafa sanrt ekki tryggt flokknum almennt fylgi í kosningum.
Við skulum til dæmis játa það hiklaust að úrslit síðustu bæjar-
stjórnarkosninga urðu okkur vonbrigði, því straumurinn til vinstri
var fyrst og fremst vottur um áhrifavald sósíaldemókrata.
Astæðurnar eru einkum þrennar;