Réttur - 01.01.1975, Qupperneq 62

Flokkar sem kenna sig við marxisma
verða að átta sig á því að það skapar ekkert
öryggi, því síður einkarétt, á því að leiða al-
þýðuna fram til sigurs að kalla flokkinn
kommúnistaflokk, jafnvel byggja hann á
marx-Ienínistískum grundvelli. Það sem gerir
gæfumuninn og ræður úrslitum, er hvort það
fólk, er flokkinn skipar og ekki síst forustan,
kann að beita marxismanum við aðstæður
viðkomandi lands og tíma: sameina verka-
lýðinn í stéttabaráttunni og afla honum
bandamanna og tengja hugsjón sósíalismans
órjúfanlega við þessa frelsisbaráttu alþýðu
sem úrræðið til endanlegs sigurs. Flokkar
Leníns og Maós gáfu alþýðu heimsins for-
dæmin um að þetta sé hægt í byltingunum
1917 og 1949.
Nú vofir sú hætta yfir að auðmannastéttir
heims reyni sem fyrrum að yfirvinna kreppu
skipulags síns með því að koma á fasisma
eða hleypa af stað styrjöldum, nema hvoru-
tveggja sé.
Þá eru það vissulega síðustu forvöð að
sterkustu flokkar sósíalismans í heiminum, á-
samt öðrum flokkum verkalýðs og þjóðfrelsis
snúi bökum saman, þrátt fyrir skiptar skoð-
anir, og sameini krafta sína gegn því heims-
auðvaldi, sem komið getur mannkyni á helj-
arþröm. Þegar þeir geta hvor um sig sam-
fylkt með hinum sundurleitustu öflum, —
allt frá sósíaldemókrötum til arabafursta, —
þá ættu þeir þó að geta samfylkt hvor með
öðrum, einmitt þegar sósíalisminn getur hæg-
legast sýnt yfirburði sína, er kreppa auðvalds-
skipulagsins opinberar best feyskna innviði
þess.
DANMÖRK
Dönsku þingkosningarnar 9. janúar sýna
enn glöggt afleiðingarnar af þeirri glópsku
sósíaldemókrata undir forustu Krags og ann-
ara hægri krata að láta Danmörku ganga inn
í Efnahagsbandalagið. Dönsk alþýða fær nú
að kenna miklu harðar á kreppunni sökum
þess skrefs og á óhægra með um úrræði. Og
þetta hefur orðið til að veikja verklýðsflokk-
ana þar sem heild og gera þeim óhægra um
vik að ná saman. Og svo eykst hættan á hálf-
fasistískri þróun, þegar lýðskrumsflokkur eins
og Glistrups heldur sér nokkurnveginn í þess-
um kosningum eftir að hafa þotið upp í þeim
síðustu (nú 13.6%)
Sósíaldemókratar fengu nú 30% fylgis,
unnu sæmilega á, en höfðu 1964 41.9%
(1966: 38,3%).
Danski Kommúnistaflokkurinn bætti við
sig, fékk 4,2% og 7 þingm. (áður 6). SF fékk
4,9% og 9 þingmenn, áður 11. Og „Vinstri
sósíalistar" komust nú aftur inn á þing með
fjóra fulltrúa, fengu 2,1%. — Alls höfðu
þessir þrír sósíalistísku flokkar, er standa
vinstra megin við sósíaldemókrata, 11,2% og
20 þingmenn. En gallinn er að sundrung
ríkir milli þeirra í stað samvinnu, sem einmitt
þyrfti að vera sterk, því greinilegt er að kjós-
endur í Danmörku dragast nú þangað, sem
þeir finna afl og styrkleika og ákveðna
stefnu.
Fyrir níu árum höfðu verklýðsflokkarnir
alls 50% atkvæða og 89 þingmenn gegn 86
þm. borgaraflokkanna. (SF þar af 10,9% og
20 þingmenn). Þá eyðilögðu hægri kratafor-
ingjarnir þá möguleika til róttækrar vinstri
stjórnarstefnu, sem þeim bárust upp í hend-
urnar, og enduðu með uppgjöfinni fyrir al-
þjóðaauðvaldinu: inngöngunni í EB. — Nú
hafa verklýðsflokkarnir samanlagt 41% og
búið að binda Danmörku á klafa EB, en upp
vex þeear ósvífinn hægri flokkur, sem getur
umhverfst í fasistaflokk og náð fjöldafylgi,
ef efnahagskreppan í Danmörku veldur slíkri
þingræðiskreppu að fjöldinn, er horfir á at-
vinnuleysið magnast og lífskjörin versna,
62