Réttur - 01.01.1993, Blaðsíða 9

Kista Einars borin úr Domkirkjunni. Frá vinstri: Lúðvík Josepsson, Guðmundur Hjartarson, Benedikt
Davíðsson, Einar Baldvin Þorsteinsson, Svavar Gestsson, Ingi R. Helgason, Guðmundur J. Guð-
mundsson og Gísli Rafn Ólafsson.
in á bak aftur. í kjölfarið fylgdi stórsigur
Sósíalistaflokksins í Alþingiskosningum
1942, þar sem þingmönnum hreyfingar-
innar fjölgaði úr 3 í 10.
Þarna voru straumhvörfin eða eins og
Hinar sagði sjálfur, þarna var komið til sög-
unnar þjóðfélagsafl, sem var jafn sterkt
yfirstéttinni og hafði boðið henni kröftug-
lega byrginn. Einar hafði sem sagt sigrað
í þessari (yrstu lotu með sameinaðan verka-
•ýð að baki og sterkan og einhuga flokk.
En hvernig átti nú að fara með þetta
vald?
Framleiðslustigið í landinu árið 1942
var ekki upp á þá fiska, að það gæti staðið
undir þeim væntingum um kaupmátt, sem
menn höfðu alið með sér, svo að ekki sé
talað um atvinnustigið, þegar vinnan fyrir
herinn mundi fjara út. Harkalegt stríð við
innlenda atvinnurekendastétt við þáver-
andi aðstæður, gat sett allan árangur und-
anfarinnar baráttu í hættu.
Tryggja varð, að uppsafnaður gjaldeyr-
isforði þjóðarinnar færi ekki í eyðslu
heldur yrði honum með handafli styrkrar
ríkisstjórnar varið til kaupa á framleiðslu-
9