Morgunblaðið - 05.01.2007, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnar KristjánHaraldsson
fæddist á Akureyri
16. maí 1931. Hann
lést á Landakots-
spítala 20. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Dagmar Sig-
urjónsdóttir, f. 14.9.
1902, d. 4.4. 1953,
og Haraldur Guðna-
son, f. 19.7. 1894, d.
2.6. 1961. Bræður
hans eru Ragnar V.
Haraldsson, f. 19.1.
1929, og Kristinn E. Haraldsson, f.
7.5. 1942.
Eiginkona Gunnars er Val-
gerður Nikólína Sveinsdóttir, f.
1.6. 1935. Foreldrar hennar voru
Sveinn Nikódemusson, f. 30.9.
1908, d. 4.9. 1990, og Pálmey H.
Haraldsdóttir, f. 14.10. 1909, d.
21.12. 1994. Börn Gunnars og Val-
gerðar eru: 1) Dagmar J. Gunn-
arsdóttir, f. 7.9. 1954. Börn henn-
ar eru: A) Valgerður Dagmars, f.
1973, í sambúð með Hróðmari
Inga, f. 1970, sonur þeirra er
Markús Ingi Hróðmarsson, f.
2003. B) Raggý Dagmars, f. 1984.
2) Haraldur S. Gunnarsson, f.
14.4. 1959, kvæntur Lilju E. Garð-
arsdóttur, f. 11.8. 1958. Börn
þeirra eru Gunnar Kristján Har-
aldsson, f. 1981, í sambúð með
var húsvörður, en rétt fyrir 1950
festu foreldrar hans kaup á Hafn-
arstræti 18. Þar bjó Gunnar
næstu tvo áratugina, með stuttu
hléi meðan á endurbyggingu
hússins stóð eftir bruna. 1970
fluttist Gunnar með fjölskyldu
sinni í Möðruvallastræti 2 og bjó
þar uns hann fluttist á höfuðborg-
arsvæðið árið 1987. Þar bjó hann
á nokkrum stöðum en var til
heimilis í Rauðagerði 51 er hann
lést. Gunnar byrjaði ungur að
vinna og vann margs konar
verkamanna- og vertíðarstörf
fyrstu árin. Á sjötta áratugnum
hóf hann smábátaútgerð, lét
smíða fyrir sig bátinn Harald og í
kjölfarið fylgdu fleiri, s.s. Brúni
EA71, sem getið er í bókinni Ís-
lensk skip og bátar. Aflann seldi
hann í fiskbúð, sem hann rak með
öðrum, og á söluferðum um nær-
liggjandi sveitir. Gunnar starfaði
jafnframt um nokkurra ára skeið
sem sótari og hlaut af því við-
urnefni sem fylgdi honum til ævi-
loka og líklega þekkja hann flest-
ir sem Gunna sót. Eftir að Gunnar
hætti útgerð um miðjan sjöunda
áratuginn sneri hann sér að við-
skiptum, var einn af fyrstu bíla-
sölum Akureyrar, stundaði bíla-
innflutning frá útlöndum og setti
ásamt öðrum á stofn billjarðstofu
sem þeir ráku til fjölda ára. Eftir
að Gunnar fluttist suður vann
hann ýmis störf og lagði jafn-
framt stund á viðskipti fram á síð-
asta dag.
Útför Gunnars verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Ragnheiði B. Magn-
úsdóttur, f. 1985, og
Íris D. Haraldsdóttir,
f. 1991. 3) Ragnar
Kr. Gunnarsson, f.
11.4. 1963, í sambúð
með Guðbjörgu H.
Jakobsdóttur, f. 2.1.
1965. Börn þeirra
eru: A) Elva B. Ragn-
arsdóttir, f. 1980, í
sambúð með Guð-
mundi F. Jóhanns-
syni, f. 1979. Börn
þeirra eru Tristan E.
Elvuson, f. 2000, og
Lúkas E. Elvuson, f. 2005. B) Jón-
ína Rún Ragnarsdóttir, f. 1991. C)
Finnur Mar Ragnarsson, f. 1994.
4) Hildigerður M. Gunnarsdóttir,
f. 29.3. 1969, í sambúð með Jónu
Ólafsdóttur, f. 15.9. 1956. Börn
þeirra eru Aðalsteinn A. Sig-
urpálsson, f. 1992, Signý J.
Tryggvadóttir, f. 1987, Erla
Tryggvadóttir, f. 1979, og Ólafur
Tryggvason, f. 1973. 5) Gunnar B.
Gunnarsson, f. 2.10. 1976, í sam-
búð með Ingu V. Heimisdóttur, f.
23.8. 1981. Börn þeirra eru Heim-
ir Ö. Johnson, f. 1999, og óskírð
Gunnarsdóttir, f. 2006.
Gunnar ólst upp í Innbænum á
Akureyri og bjó m.a. í Samkomu-
húsinu, þar sem foreldrar hans
voru umsjónarmenn, og Gamla
barnaskólanum, þar sem afi hans
Elsku pabbi minn, ég veit ekki
hvar ég á að byrja. Þín verður sárt
saknað og eftir er stórt skarð í hjarta
mínu. Þú barðist kröftuglega við
krabbameinið og allt til síðasta dags
reyndir þú að hafa betur. Þegar ég
hugsa til baka verður mér hugsað til
allra góðu stundanna á æskuheimili
mínu á Möðruvallastræti á Akureyri.
Þú varst hrókur alls fagnaðar og
mikið var rætt um viðskipti á heim-
ilinu sem og mikill gestagangur þeim
tengdur.
Ég á margar góðar minningar um
þig, elsku pabbi. Þú varst góður,
traustur, lást ekki á þínu og stóðst
með þínum. Skemmtilegast var á
mínum yngri árum að fá að fara með
þér og mömmu í viðskiptaferðir til
Reykjavíkur og þá sérstaklega að
fara í Sædýrasafnið, sem var eins-
konar verðlaun fyrir langa og
stranga vinnudaga í höfuðborginni.
Ég smitaðist snemma af bílaáhuga
þínum og það þótti nú saga til næsta
bæjar þegar þú gafst mér bíl, ári áð-
ur en ég fékk bílpróf. Þú varst karl í
krapinu og stóðst vel undir nafninu
Sót. Þú kenndir mér snemma að
vinnan göfgar manninn og vinnu-
semi er dyggð. Frá því ég eignaðist
Steina minn voruð þið mamma ómet-
anlegur stuðningur. Þið voruð ávallt
innan handar og hafið reynst bæði
mér og Steina vel. Hvað sem upp
kom þá voruð þið mamma sem klett-
ar mér við hlið. Á seinni árum er
minnisstæð Spánarferð sem við Jóna
fórum með ykkur mömmu fyrir
tveimur árum. Þú varst harðákveð-
inn í að þessi ferð ætti að vera sem
best í alla staði og þetta reyndist síð-
an síðasta ferðin sem fórum í saman,
pabbi minn. Til marks um dugnað og
seiglu þína er bústaðurinn í Gríms-
nesi. Harðákveðinn varstu að bú-
staðurinn yrði byggður áður en þú
yfirgæfir þennan heim. Þar varstu
fremstur í flokki með hamarinn og
naglann. Þrátt fyrir veikindin í sum-
ar eyddir þú öllum stundum í bú-
staðnum til þess að klára verkið.
Með seiglu og elju tókst þér að klára
ætlunarverkið. Bústaðurinn var ætl-
aður fjölskyldunni þinni til þess að
hún gæti átt þar góðir stundir næstu
árin og þín verður minnst hverja
stund í bústaðnum.
Ég dáðist að þér og mömmu í veik-
indunum. Þið stóðuð þétt hvort við
annað og sýnduð mikinn styrk. Þú
ætlaðir þó að hafa betur. Ég reyndi
hvað ég gat að vera þér styrkur,
heimsótti þig á hverjum degi og hve-
nær sem ég gat, til þess að geta átt
aðeins fleiri stundir með þér. Ég get
huggað mig við hversu sáttur þú
varst rétt áður en yfir lauk. Þú fórst
sáttur eftir langt og erfitt stríð við
krabbameinið. Ég á eftir að sakna
þín sárt, pabbi minn.
Við elskum þig.
Hildigerður og Jóna.
Elsku pabbi minn. Minningarnar
hafa hlaðist upp frá mínum yngri ár-
um, þetta eru allt ljúfar og góðar
minningar. Efst eru mér í huga allar
veiðiferðirnar sem við fórum í saman,
þú kenndir mér ýmsar veiðiaðferðir
sem ég gleymi ekki. Þær voru ekki
allar hefðbundnar en hvað um það við
komum aldrei fisklausir heim. Ofar-
lega er mér í huga Grímsnesið þar
sem við áttum svo margar góðar
stundir saman, bæði í gamla bústaðn-
um og svo þeim nýja sem þú byggðir í
veikindunum á síðustu níu mánuðun-
um af dugnaði, hörku og með hjálp
vina. Eg veit að þú verður ekki langt
undan þegar við dveljum þar næsta
sumar.
Þú varst sótari Akureyrarbæjar
frá 1947 og sinntir því starfi af fag-
mennsku til fjölda ára, þar festist við
þig sótaranafnið sem fjölskyldan hef-
ur svo borið með stolti síðan. Þú varst
bílasali af hjartans lyst og einn fyrsti
bílasali Akureyrar með notaða bíla.
Það var alltaf stutt í grínið hjá þér og
eru til ótal skemmtilegar sögur af þér
í þessu starfi sem þú gegndir í tugi
ára og allt fram á síðasta dag. Ég
man svo vel eftir því þegar við kom-
um við á bílasölum og þú spurðir
sölumennina sposkur á svip hvort
þetta væri bílasala fyrir byrjendur.
Það var stór stund þrettánda des-
ember þegar við Inga komum með
sex daga gamla stelpuna okkar á
sjúkrahúsið þar sem þú lást. Ég veit
að þú varst búinn að bíða lengi eftir
þessari stund með litlu stelpunni. Við
eigum eftir að segja henni margar
sögur af afa sínum, honum Gunna
sót. Það er svo margt sem hefur rifj-
ast upp fyrir mér þegar ég skrifa
þessa grein, þú varst svo mikill félagi
minn, ég hafði svo mikinn félagsskap
af þér. Ég hefði viljað hafa árin fleiri.
Elsku pabbi minn, takk fyrir allar
góðu stundirnar. Ég minnist þín ætíð
og bið Guð að blessa þig. Hvíl þú í
Guðs friði. Kveðja frá Ingu Valdísi,
Heimi Erni og óskírðri Gunnarsdótt-
ur.
Gunnar Björn Gunnarsson.
Elsku afi sót.
Þú barðist við krabbamein en það
hafði betur. Þú vildir klára svo margt
og þér tókst það vel. Enginn vissi
hvaðan þessi gífurlegi kraftur kom og
viljastyrkur. Fjölskyldan stóð við
bakið á þér alla þessa leið.
Í gegnum lífið lést þú ekki neinn
vaða yfir þig og gerðir allt sjálfur, því
þú hafðir styrkinn. Ég veit þér þótti
vænt um alla fjölskylduna og barst
hlýjan hug til allra. Þú varst karl í
krapinu, sjómaður og sótari. Sterkur
og góður.
Nú ertu farinn og margt er und-
arlegra en áður fyrr. Ég vildi óska
mér fleiri stunda með þér en þetta er
eitt sem enginn fær breytt. Ég veit
þú elskaðir ömmu af öllu hjarta og þú
varst henni góður.
Þú varst mitt uppáhald, sérstak-
lega í æsku. Þú ólst mig upp að miklu
leyti og þú beiðst lengi eftir að ég yrði
sautján, fengi bílpróf og bíl. Þú
kenndir mér margt og fræddir mig
um mikið, sérstaklega bíla.
Ég elska þig.
Þinn
Aðalsteinn (Gussi).
Hvað er að frétta af stóru stelp-
unni? spurði Gunni mömmu og Hildu
gjarnan. Þótt ég þyki frekar há í loft-
inu átti hann þó ekki við hæðina held-
ur var hann að aðgreina okkur syst-
urnar. Er ekki allt gott að frétta af
litlu stelpunni spurði hann sposkur
þegar hann átti við yngri systurina.
Það var einmitt gott skopskyn sem
einkenndi Gunna og allt fram til síð-
asta dags var stutt í hláturinn.
Þótt kynni okkar systranna af
Gunna hafi ekki verið löng þá eru þau
eftirminnileg. Hann tók strax vel á
móti okkur í fjölskyldunni og fylgdist
vel með námi og starfi okkar systra
sem okkur þótti mjög vænt um.
Við eigum eftir að sakna Gunna og
við vottum Valgerði okkar dýpstu
samúð. Einnig sendum við Harrý,
Ragga, Dagmari, Hildu, Gunna, mök-
um og barnabörnum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guð veri með ykkur.
Erla og Signý Jóna.
Elsku afi og langafi, nú ert þú far-
inn frá okkur og þín verður sárt sakn-
að um ókomin ár. Eftir standa ótelj-
andi góðar minningar sem við eigum
um þig. Þú varst sterkur maður og
athafnagleðin skein af þér allt fram á
síðustu stundu. Þú hafðir sterkar
skoðanir, mikinn persónuleika og
kímnigáfa þín gleymist aldrei. Ég hef
aldrei getað verið í mikilli fjarlægð
frá þér og ömmu því þar fann ég þann
styrk og hlýju sem ég gat ekki verið
án. Margar af mínum bestu minning-
um sem barn eru frá Möðruvalla-
stræti á Akureyri þar sem ég vildi
helst vera öllum stundum hjá þér og
ömmu. Eftir að þið fluttuð til Reykja-
víkur kom ég til ykkar á sumrin og að
endingu flutti ég til ykkar í Garða-
bæinn árið 1993.
Ég er þakklát fyrir þann tíma sem
ég hef átt með þér og þann tíma sem
Markús Ingi sonur minn átti með þér
síðustu þrjú ár frá því hann fæddist.
Þar mættust tvær ákveðnar persón-
ur þú og Markús Ingi, honum fannst
alltaf gott að koma til afa því þar beið
alltaf eitthvað óvænt, nýjar vísur og
eitthvert góðgæti sem afi átti sér-
staklega handa honum. Aldrei var
Gunnar Kristján
Haraldsson
✝ Júníus Guðna-son fæddist í
Árnessýslu 13. júní
1943. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu 28. des-
ember síðastliðinn.
Júnus bjó á Selfossi
fyrstu tólf árin en
flutti þaðan að
Busthúsum í Mið-
neshreppi ásamt
foreldrum sínum og
systkinum. For-
eldrar Júníusar
voru þau Guðni Ágúst Guð-
jónsson, f. í Bakkakoti á Rang-
árvöllum 19. ágúst 1915, d. 19.
júlí 1992, og Sesselja Júníusdóttir,
f. á Rútsstöðum í Gaulverjabæj-
arhreppi í Árnessýslu 29. apríl
1917, d. 14. maí 1978. Systkini
Geir, f. 9. júlí 1963, kvæntur And-
reu Karlsdóttur, f. 4. febrúar
1964, dætur þeirra eru Agnes
Ósk, f. 25. maí 1983, og Regína, f.
24. september 1987. 2) Sigurjón, f.
23. september 1964, d. 1. janúar
1997, sonur hans er Stefán Henn-
ing, f. 23. febrúar 1989. 3)
Tryggvi Rúnar, f. 5. október
1969, kona hans er Sigrún Lína
Ingólfsdóttir, f. 3. janúar 1973,
dætur þeirra eru Sandra Dögg, f.
29. júní 1993, og Sigríður Eva, f.
1. mars 1999. 4) Anna María, f.
22. desember 1974, gift Ronald W.
Raymer, f. 30. september 1981,
sonur hennar er Einar Maríus
Möller, f. 11. september 1992.
Júníus vann lengst af hjá Sand-
gerðisbæ eða í 43 ár. Einnig
gegndi hann störfum hjá slökkvi-
liði Sandgerðisbæjar.
Útför Júníusar verður gerð frá
safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag og hefst athöfnin klukkan
10.30.
Júníusar eru 12, 1)
Hallfríður, f. 1936, d.
1995, 2) Guðbjörn
Páll, f. 1938, d. 1940,
3) Guðbjörg Svala, f.
1940, 4) Gísli, f.
1942, 5) Hafdís, f.
1944, 6) Bragi, f.
1946, d. 2002, 7)
Birgir, f. 1947, 8)
Bára, f. 1947, 9) Sig-
urjóna, f. 1949, d.
1964, 10) Gerður, f.
1951, 11) Guð-
mundur Ingi, f. 1953
og 12) Jóhann, f. 1956.
Árið 1961 kynntist Júníus eft-
irlifandi eiginkonu sinni Regínu
Ragnarsdóttur, f. 24. maí 1945, og
gengu þau í hjónaband 10. ágúst
1963. Júníus og Regína eignuðust
fjögur börn, þau eru: 1) Ragnar
Ég var á brautinni þegar Tryggvi
hringdi í mig og spurði hvort langt
væri í mig, sagðist svo tala við mig
þegar ég kæmi heim. Ég skynjaði að
eitthvað væri að. Hinar hræðilegu
fréttir voru þær að Baddi tengda-
pabbi væri dáinn.
Nú eru aðeins 10 ár liðin síðan
Siggi mágur dó á svo svipuðum tíma
að allt rifjast upp fyrir okkur, hve
áramótin voru erfið hjá okkur í lang-
an tíma. Baddi var alveg einstakur
maður og held ég að allir sem hann
þekktu geti tekið undir það hve
hjálpsamur og góður maður hann
var, eða eins og Erling sagði við mig
(öllum líkaði við hann, ef einhverjum
líkaði ekki við hann, þá þekktu þau
hann ekki). Alltaf var stutt í brosið,
eins voru sögurnar fastir liðir og hló
hann oft svo mikið sjálfur á meðan
hann sagði frá að allir aðrir smituð-
ust af hlátri hans.
Fjölskyldan skipaði stóran sess í
lífi hans og vildi hann allt fyrir alla
gera, enda var hann maður sem virt-
ist geta allt, svo handlaginn var
hann.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson.)
Elsku Baddi, ég vil þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar á liðnum árum,
betri tengdapabba og afa fyrir dætur
mínar hefði ég ekki getað átt.
Þín tengdadóttir
Sigrún Lína.
Það kom mér mjög á óvart er ég
fékk fregnir af andláti Júníusar
Guðnasonar. Góður vinur og félagi til
margra ára er fallinn frá svo óvænt.
Þegar ég hitti hann og Regínu konu
hans á Þorláksmessu var hann léttur
í bragði og ákveðinn í að ná sér vel
eftir erfiða aðgerð sem hann gekkst
nýlega undir. Nú sem fyrr sannast
það að enginn ræður örlögum sínum.
Við kynntumst fyrir rúmum fjörutíu
árum og áttum á lífsleiðinni gott og
náið samstarf, m.a. í slökkviliðinu í
Sandgerði um langa hríð. Samstarf
okkar þar hófst árið 1970 og ég
minnist góðra stunda á þessum vett-
vangi þegar við, ásamt öllum hinum
strákunum í slökkviliðinu ákváðum
að byggja upp öflugar brunavarnir í
Sandgerði. Með samstilltu átaki,
mikilli sjálfboðavinnu og góðum
skilningi sveitarstjórnarinnar náð-
um við verulegum árangri. Þar var
Júníus fremstur meðal jafningja og
aldrei vafðist fyrir honum og strák-
unum að leysa hin margvíslegu
vandamál sem upp komu. Árið 1976
sáum við árangurinn af þessu starfi,
en þá vorum við komnir með tvo nýja
slökkvibíla, nýja slökkvistöð og nýtt
útkallskerfi. Þá ríkti ánægja og gleði
og hafa góðar brunavarnir í Sand-
gerði æ síðan byggt á þessu sam-
stillta átaki. En lífið er ekki bara
ánægja og gleði, sorgin knýr dyra
þegar minnst varir. Fyrir réttum tíu
árum misstu þau Júníus og Regína
son sinn Sigurjón, sem svo óvænt féll
frá. Ótímabært fráfall hans hefur
sett mark sitt á þau hjónin og alla
Júníus Guðnason
Elsku afi, ég sakna þín. Mér líð-
ur illa af því þú ert dáinn. Afi,
þú varst besti afi í heimi, þú
varst alltaf góður við mig. Við
sátum oft og horfðum á skrípó
saman.
Ég elska þig afi minn, þín
Sigríður Eva.
Elsku afi, nú ertu farinn af
þessari jörð og kominn á góðan
stað, þar sem þú færð að hvíl-
ast. Þín á eftir að verða sárt
saknað. Við eigum minningar
um þig, elsku afi, minningar
sem eru góðar og munum við
varðveita þær á góðum stað og
halda minninguni um þig lif-
andi til komandi kynslóðar.
Við elskum þig Júníus afi,
þínar að eilífu.
Agnes og Regína.
HINSTA KVEÐJA