Morgunblaðið - 15.04.2007, Qupperneq 28

athafnalíf
28 SUNNUDAGUR 15. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Eftir Pétur Blöndal og
Ragnhildi Sverrisdóttur
pebl@mbl.is, rsv@mbl.is
Gestir geta ekki komist inn ásvæði Fjarðaáls nemameð sérstöku leyfi. Í varð-hliði er tekið á móti þeim
og þeim gert að klæða sig í skó með
stáltá, skrýðast endurskinsvesti,
setja upp öryggisgleraugu og skýrt
er tekið fram að derið þurfi að snúa
fram á hjálminum. Svo verða þeir að
horfa á stutt myndband, þar sem
hamrað er á nauðsyn þess að fara
varlega á þessu risastóra iðnaðar-
svæði.
Inni á svæðinu er hámarkshraði
ökutækja 40 kílómetrar á klukku-
stund, en víðast hvar má ekki fara
yfir 25 kílómetrana. En þótt umferð-
in sé hæg er starfsemin á fullu. Ker-
skálarnir eru að vísu ekki full-
byggðir, en menn er farið að klæja í
lófana að koma fyrstu kerjum í
gagnið og gera það nú um helgina.
„Þetta er eins og að koma til Tex-
as, hérna er allt stórt,“ segir ein-
hver. Það eru orð að sönnu. Allt er
risavaxið. Hvor kerskáli er 1100
metrar að lengd. „Ef við erum í end-
anum fjær og ákveðum að rölta í
kaffi í mötuneytinu, þá er sá gangur
hátt í 3 kílómetrar fram og til baka,“
segir einn starfsmaðurinn. Mötu-
neytið er að vísu ekki tilbúið, svo
núna röltir hann eftir kaffinu sínu í
nálægan gám.
Splunkunýir bílar mjakast um at-
hafnasvæðið. Þeir eru margir og
bílaumboð sjá sér hag í að opna
bækistöðvar á Reyðarfirði. Þar eru
líka Húsasmiðjan og BYKO. Guð má
vita hvað þessi fyrirtæki hafa selt
mikið af byggingarvörum í tengslum
við álverið. Ekki bara vegna álvers-
byggingarinnar sjálfrar, heldur allra
íbúðarhúsanna sem spretta upp á
Reyðarfirði. Þar er líka gamalt veit-
ingahús að umbreytast í nýtískulegt
kaffihús og litlar olíustöðvar rísa alls
staðar. Olís er að klæða nýju bygg-
inguna sína að utan. Með áli.
Örar breytingar
Reyðfirðingar eru ánægðir með
uppganginn. „Það er samt ofboðs-
legur hraði á öllu,“ segir einn og þótt
hann lýsi ánægju sinni þá er ekki
annað að skilja en að hraðinn sé full-
mikill fyrir þann sem búið hefur í
smábæ alla ævi.
Smábærinn breytist hratt. Ný
fjölbýlishús blasa við, raðhús og ein-
býlishús eru í byggingu upp um alla
hlíð. Reyðfirðingar eiga risastórt
íþróttahús, fjölnotahús með gervi-
grasvelli í fullri stærð. Líklega getur
húsið gleypt alla Reyðfirðinga og
samt haft nóg pláss fyrir aðra íbúa
Fjarðabyggðar.
Það er með íþróttahúsið eins og
hraðann: Það er æskilegt og gott, en
stundum full mikið af því góða. „Mér
finnst það bara svo ljótt, það er svo
stórt og áberandi hérna inni í bæn-
um,“ segir annar. Samt er það bara
eins og smáskúr ef miðað er við ál-
verið sjálft utar í firðinum. „Já,“
samsinnir hinn, „en álverið sést ekki
frá bænum.“
Innviðir bæjarins efldir
Fjarðaál lagði 80 milljónir til
byggingar íþróttahússins. Og ætlar
að halda áfram að styðja við upp-
byggingu alls konar starfsemi í
bænum. Reyðarfjörður á ekki að
vera eins konar verbúð eða starfs-
mannabúðir fyrir álverið, heldur
bær þar sem fólkið er ánægt með að
búa. Ekki bara starfsmennirnir
Þetta hefur verið mikið
Rútuferðir Starfsmenn Bechtel bíða eftir áætlunarferð í álverið við vaktaskipti. Það eru einnig rútuferðir á allar
vaktir Fjarðaáls frá Stöðvarfirði í gegnum Fáskrúðsfjörð, frá Egilsstöðum og frá Norðfirði í gegnum Eskifjörð.
Almenn ánægja ríkir á Reyðarfirði með nýtt álver og
mikil uppbygging á sér stað í bænum. Það er hugur í
íbúunum, sem gefa lítið fyrir nýafstaðna atkvæða-
greiðslu í Hafnarfirði; þeir eru komnir með sitt álver.