Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1965, Blaðsíða 29

J. Johnsen persónulega fyrr en
hann var kominn á þann aldur,
sem flestir draga sig í hlé, a3 af-
loknu löngu og farsælu ævistarfi.
En þótt Gísli J. Johnsen væri þá
orðinn sextugur að aldri, átti hann
eftir að koma mörgum hugðarefn-
um sínum í framkvæmd. — Eftir
þetta byggði liann sér heimili, sem
er eitt af fegurstu húsum borgar-
innar, en áður liafði liann byggt
sér íbúðarliús á svipuðum stað, sem
þótti tilvalinn sendiráðsstaður fyrir
stórveldi, og er það enn. — Fyrstu
kynni mín af Gísla voru þau, er
hann færði Sjómannadeginuin dýr-
mætan verðlaunagrip til að keppa
um í kappróðrum, en frá upphafi
sýndi liann sjómannasamtökunum
sérstakan velvilja, og var liann og
frú Anna, kona lians, sérstaklega
hlynnt byggingu Dvalarheimilis
aldraðra sjómanna, og þá ekki síð-
ur starfsemi Slysavarnafélags ls-
lands. En þannig var háttað, að
skrifstofa S. V. F. 1., sem ég veitti
forstöðu, var í mörg ár í sama Iiúsi,
Hafnarhúsinu, og beint yfir skrif-
stofu og varahlutageymslu Gísla J.
Johnsen. Við mættumst því oft í
stiganum, og við liöfðum það sam-
eiginlegt, að þegar sérstök verkefni
kölluðu að, sem fljótlega þurfti að
Ijúka og sem nokkuð oft vildi
verða, þá vorum við ekki bundnir
af ákveðnum vinnutíma, oft vorum
við einir við vinnu í hinu mikla
húsi fyrir utan tollverði og hafnar-
verði, er skiptu vöktum. Oft undr-
aðist ég þá hinn eldlega áliuga Gísla
og starfsþrek. Það hlýtur að liafa
verið mikilfenglegt að sjá hann
taka til liendi, þegar liann var upp
á sitt bezta. Það virtist ekkert það
vera, sem færi framhjá honum. Þrátt
fyrir langan vinnudag og vafsturs-
söm og mikil viðskipti, virtist hann
hafa tíma til að fylgjast með öllu,
sem var talað og skrifað um og til
einhverra heilla horfði. Jafnvel liin-
ar lengstu ritgerðir og flóknustu
mál liafði hann kynnt sér til hlýt-
ar, og sýnir það, hve eldfljótur liann
liefur verið að fara yfir lesefni og
festa sér það í minni. Þegar urðu
hörmuleg slys, fylgdist hann af at-
hygli með því, livað hægt var að
VÍKINGUR
gera til lijálpar, og hann skildi all-
ar aðstæður svo vel, því sjálfur
hafði hann sem útvegsmaður og eig-
andi margra skipa, átt marga and-
vökunótt fyrr á árum við að útvega
hjálp og gera út hjálparleiðangra á
óveðursnóttum.
Það var ekki minnst vegna þess,
sem hann og kona lians, frú Anna
Johnson, tóku þá ákvörðun að gefa
Slysavarnafélagi íslands fullkominn
vélbjörgunarbát fyrir Reykjavík,
þegar þau vissu að slíkan bát vant-
aði ennþá liér í höfuðstaðnum, þótt
liðin væru rétt 50 ár frá því fyrst
kom fram hugmynd um að byggja
hann. Mér er næst að lialda, að
mesta ánægjustund í lífi þeirra
hjóna hafi verið þegar bátnum var
gefið nafn og liann afhentur í Sví-
þjóð, og svo aftur þegar báturinn
kom siglandi frá Svíþjóð inn á
Reykjavíkurliöfn og var móttekinn
með viðhöfn.
Báturinn hlaut að ósk Slysavarna-
félags Islands nafn gefandans Gísli
J. Jolmsen. Við nafngiftina í Sví-
þjóð voru viðstaddir margir kunnir
Svíar og björgunarfrömuðir, þar á
meðal forseti og framkvæmdastjóri
sænska Slysavarnafélagsins og
sænski aðmírállinn.
Frú Anna Jolinsen skírði bátinn
með svofelldum orðum: „Eg bið þér
blessunar Guðs. Heill og liamingja
fylgi þér í hinu mikilvægasta og
kærleiksríka starfi sem þín bíður í
þágu íslenzkra slysavarna. Ég skíri
þig Gísla J. Johnsen úr vatni, sem
Guðmundur biskup góði vígði til
guðsblessunar fyrir sjöhundruð ár-
um.”
Undirritaður, sem ferðaðist út
með þeim lijónum og tók við bátn-
um fyrir liönd Slysavarnafélags Is-
lands, sá og fann við þetta tækifæri,
af eigin raun, hve mikils álits Gísli
og þau hjón nutu erlendis meðal
kunningja sinna þar og viðskipta-
vina.
Slysavarnafélag Islands stendur í
mikilli þakkarskuld við Gísla J.
Johnsen og eftirlifandi ekkju hans,
frú Önnu. 1 nafni Slysavarnafélags
Islands og starfsfólks félagsins, sem
og annars slysavarnafólks, leyfi ég
hérmeð að senda frú Önnu innileg-
ustu samúðarkveðjur. Sömuleiðis
börnum Gísla frá fyrra lijónabandi,
barnabörnum hans og öðrum nán-
ustu aðstandendum.
Hjá Slysavarnafélagi Islands, eins
og víðar, hefur Gísli J. Johnsen
reist sér óhrotgjarnan minnisvarða
með verkum sínum, er ei mun
gleymast.
H <>nry Hálfdánsson.
*
NýlokiS var viS aS
enditrreisa radarmerki
á SKORBEINI,
skammt jrá Djúpavogi.
Á myndinni sjást dug-
legir Árvakursmenn viS
starfið, en ]ieir unnu
vcrkiS. VitaskipiS Ár-
vakur liggur fram-
undan.
267
■