Andvari - 01.01.2008, Side 40

38
KRISTINN KRISTMUNDSSON
ANDVARI
kannaði það fyrst hjá nefndinni hvort hún teldi ástæðu til að breyta
um skólastað vegna óánægjuradda sem heyrst höfðu um Laugarvatn.
Fundarmenn neituðu því einróma. „Bjarni kom með tillögu um að hefja
skólahald í smáum stíl innan skamms þótt fyrirhugað skólahús væri
ekki risið. Töldu fundarmenn það æskilegt og var ákveðið að athuga
alla möguleika á því“.49 Næst gerist það að Bjarni kemur á ársfund SSK
1942 og og segir í ræðu að „ef til vill yrði mögulegt að hefja skólahald
á Laugarvatni næsta haust en það myndi verða á vegum héraðsskólans
til að bæta úr brýnni þörf þar til hinn væntanlegi húsmæðraskóli tæki til
starfa“.50 Orðum Bjarna hefur verið fagnað mjög á fundinum og honum
þakkaður sérstaklega hinn mikli stuðningur er hann hefði frá byrjun
veitt húsmæðraskólamáli Suðurlands. Enn skal hér vitnað í frásögn
Eyrúnar Ingadóttur:
Um miðjan september hringdi Bjarni skólastjóri til Herdísar og tilkynnti
henni að hann hefði fengið því framgengt að Húsmæðraskóli Suðurlands á
Laugarvatni tæki til starfa eftir áramót og myndi starfa í fjóra mánuði. Hann
hafði þá fengið samþykki frá fræðslumálastjórn og viðurkenningu á að þetta
væri talinn skóli þótt hann hefði svo stuttan starfstíma. Bjarni hafði þegar talað
við hina í skólanefndinni og fengið samþykki þeirra.51
Venja er að telja að Húsmæðraskóli Suðurlands hafi tekið til starfa í jan-
úar 1943, þó með þeim fyrirvara að hann var að formi til sérstök deild
við Héraðsskólann á Laugarvatni og undir stjórn Bjarna skólastjóra
þann vetur og hinn næsta. Daglega umsjón sáu yfirkennarar um, Þórey
Skaftadóttir fyrri veturinn en Sigurlaug Björnsdóttir hinn síðari.52
Skólinn komst svo undir lög um húsmæðrafræðslu í sveitum haustið
1944 og var þar með orðinn sjálfstæður skóli. Húsnæði fékk skólinn í
Lind, húsi sem Ragnar Ásgeirsson garðyrkjuráðunautur hafði reist við
gróðrarstöðina árið 1932 og var nú í eigu héraðsskólans. Það hús var
auðvitað allt of lítið sem skólahús enda var svo látið heita sem það væri
aðeins til bráðabirgða. Sú varð þó raunin að húsið var stækkað, - af
vanefnum og að allra brýnustu þörfum, og hýsti þannig skólann allt til
ársins 1970. Raddir heyrðust frá ýmsum unnendum húsmæðraskóla-
málsins um það að rangt hefði verið að setja hinn formlega skóla niður í
slíku húsnæði heldur hefði átt að knýja frekar á um byggingu fullnægj-
andi húss. Öll reynsla bendir til að sú bið hefði ekki orðið skemmri.
Bjarni mun hafa vitað manna best að farsælasta leiðin væri sú að koma
skólahaldinu af stað í skjóli héraðsskólans, vanda sem best til þess og