Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 126
120
Laxveiðar og silungsveiðar.
suðurhluta, en læt þess þó um leið getið, að þá er um
veiði ræðir, verður hún mest í austanverðu vatninu.
Svo er að sjá, sem fiskurinn haldi sig helzt þar sem
dýpst er. 1 norðurhluta vatnsins (og sumpart í því
vestanverðu) eru grynningar, og lítið um fisk; í suður-
hlutanum (og austurhlutanum) er dýpi meira (mjer mæld-
ist allt að 3V2' faðmi), og fiskur meiri.
Eptir þessi fáu orð til skýringar vona jeg, að mönn-
um nokkurn veginn skiljist, hvað jeg á við, er jeg nú
held áfram eptir því sem segir í dagbók minni. þ>ó
skal jeg fyrst láta þess getið, að urriði, fjallurriði (sem
þar er kallaður »birtingur»), og hornsíli voru þær einu
fiskitegundir, er jeg sá þar, eða hafði frjettir af að til
væru í vatninu.
I3að er almæli, að veiði hafi verið miklu meiri í
Mývatni á fyrri dögum, en nú er. Mjer or næst að
lialda, að þetta sjeu munnmæli ein. Það gegnir furðu,
hversu lítið menn vita á íslandi um ýmislegt það, sem
menn hafa daglega fyrir augunum. Menn misskilja
sumt og rangfæra sumt af tómu þekkingarleysi. Norð-
anvert og vestanvert við vatnið er það algengt, að kenna
hinu svonefnda »leirlosi» um það, að fiskurinn hefir
fækkað svo mjög. »Leirlos» kalla menn það, að leir-
agnir losni úr botni, gruggi vatnið og setjist í tálkn
fisksins og verði honum að bana. þ>ví verður ekki neit-
að, að vatnið var víða leðjublandið eða gruggað; en það
voru alls ekki leiragnir, sem gerðu það gruggað, heldur
voru það frjóagnir slímsveppstegundar, er þá var í
»blóma». I>að er sagt, að þetta verði einkum fjall-urr-
iðanum að bana, og hitasumarið 1880 er sagt, að þeir
hafi drepizt unnvörpum. t’egar þannig ber undir, er
sagt að fiskurinn leiti lands; leitar hann — »hitasil-
ungurinn» — einkum til austurbakkans; en það er mjög
svo eðlilegt, því þar lcoma lindir margar fram undan
hrauninu, verður því'vatnið þar svalara og hreinna en
annarstaðar í vatninu. Á voturna er vatnið þar tölu-