Spegillinn - 01.07.1983, Blaðsíða 35

Frelsistjáning, sögöu verðirnir.
Eins og frelsishugsjón mannsins lægi í
klofinu, en ekki í hjarta og heila.
Þið eigið að lemja helvítis ónáttúruna úr
þeim, varð mér að orði.
Ef kreddur kristninnar eru ofnar af mannin-
um er hann hömlulaus, syndlaus, guðlaus og
frjáls maður, svöruðu verðirnir; púpan hrein!
Ástirsamlyndra hjóna e. Guð-
berg Bergsson. Helgafell,
1967. Bls. 168.
Um stund var hann ruglaður yfir óvæntri
reynslu. En úr því hann ástundaði sjálf-
skennd og starfaði við guðsútibú kom hann
fljótlega auga á útleið. Hann þakkaði Pílatusi
fyrir velheppnaða krossfestingu frelsarans,
sem hafði leitt til frama hans og margra ann-
arra. Án hennar hefði hann orðið að stunda
járnsmíði. Gat frelsarinn ekki einnig verið Píl-
atusi þakklátur fyrir að hafa forðað sér frá
örlögum margra kennimanna, að eldast og
þurfa að lokum að éta ofan í sig kenningar
sínar í ellinni, verða marg tvísaga, og rölta að
endingu meðal vinnandi fólks, tannlaus, sí-
kvartandi, sérvitur og öllum leiður, flestum til
óþæginda og ama vegna þrasgirni sinnar,
fótakulda og úreltra kennisetninga, frá eilífð
til eilíðar, ef hann þá var guðsonur. Dauði
hefði ekki getað leyst hann undan fylgd leiðs
líkama. Mátti hann ekki vera guði þakklátur
fyrir að hafa yfirgefið sig einmitt á hátindin-
um, hinu rétta andartaki. Hvílíkt vandamál
hefði hann orðið, sívekjandi fólk upp frá
dauðum á yfirfullri jörð, lifandi lík hefðu orðið í
meirihluta. Hann hefði orðið að hreinni plágu
hagfræðinga, síþvaðrandi dæmisögur í gríð
og ergi, þrumandi fjallræður í tíma og ótíma.
Var ekki nóg fyrir af þannig mönnum?
Ástir samlyndra hjóna e. Guð-
berg Bergsson. Helgafell.
1967. Bls 140-141.
Maríuvers
Aftur fann hún það upp á víst:
undur mjúklega á brjóstin þrýst,
- öllu öðru gleymdi.
Unaður, meiri en orð fá lýst,
inn í skaut hennar streymdi.
Blóðheit, frjósöm og fagurbyggð,
fann hún komið við sína dyggð,
- engan segginn þó sá hún.
Heilögum anda yfirskyggð
aftur á bak þar lá hún.
Ástleitni guðsins ofurseld,
ævintýrið það sama kveld
syrgði hin sæla meyja:
Almáttugur! Ég held... ég held...
- hvað skyldi Jósef segja?
Jóhannes úr Kötlum: Ljóða-
satn, 4. bindi. Heimskringta,
1973. Bls. II.
SPEGILLINN 35