Fálkinn - 25.01.1957, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Konur í búri. Húsfreyjur, sem eru lokaðar inni alla ævina, og fá aldrei að
sjá aðra en manninn sinn, föður og bræður.
athöfn en í sambandi við hana eru
ýmiss konar veislur og brúðargöngur.
Brúðkaupskvöldið fer „imam“ —
presturinn — i dyngjnna sem brúð-
urin bíður í ásamt hóp af dyngju-
meyjum og ambáttum, sem móðir
hennar hefir yfir að segja. Hún er
hvítklædd eins og Evrópubúar og
ekki með slæðu fyrir andlitinu heldur
með svart sjal á höfðinu. Hún situr
með fæturna i bala með köldu vatni,
„til að kæla tilfinningar hjartans“. Nú
spyr „iman“ liana þrivegis livort hún
vilji eiga brúðguma sinn. Og iþrisvar
beygir hún höfuðið niður á brjóstin
ón þess að segja orð. Þá segir „imam“:
„Ég er gamall, tungan þornar i munni
mér — svaraðu mér!“ Og nú segir
brúðurin já.
Undir eins og svariö er fengið hefja
haremesmeyjarnar hróp og köll og
verður nú mesta ærusta. Sumir scgja
gamanyrði en aðrar gefa góð ráð. En
„Imaminn" heldur nú af stað heim
til brúðgumans og tilkynnir: „Hún
hefir sagt já!“ og þar með er hjóna-
vígslunni iokið. Hefst nú veisla og
mannfagnaður á heimili brúðgumans.
En ekki má hann sækja brúðina fyrr
en kvöldið eftir. (Þá fyrst fá þau að
vera ein saman.
Nú tekur hann slæðuna af henni
og skoðar það sem liann hefir keypt.
Það er siður að móðir brúðarinnar
setji nokkra postulínsdiska við hjóna-
rúmið; á það að tákna að brúðurin
sé dyggðuð og liafi fengið gott upp-
etdi, ef hún grýtir diskunum á brúð-
gumann þegar hann fer að gerast
nærgöngull við hana. Ættingjar brúð-
bjónanna standa á lileri fyrir utan
dyrnar og bíða eftir að heyra brol-
litjóð í glerinu. Undir eins og það
hefir heyrst draga þeir sig í lilé og
setjast að veistu.
í Arabíu lifa menn samkvæmt því
boðorði Kóransins, að karlmaður megi
eiga fjórar konur ef hann hafi efni
á að vera jafn gjafmildur við þær
allar. Það er sagt að ef efnaður mað-
ur gefur einni konunni sinni gólf-
ábreiðu, komist hann ekki hjá að
gefa hinum konunum eins góða
ábreiðu líka. Hann getur ekki lifað
glaða daga með einni konunni og af-
rækt hinar, lieldur verður hann að
gera öllum jal'n hátt undir höfði.
Hann verður að skipta sér jafnt á
milli þeirra.
Hver konan um sig hefir sína eigin
dyngju og konurnar matast ekki sam-
an heldur hefir hver sitt eld'hús.
Arabiska húsfreyján er heiðruð og
helguð — orðið harem þýðir hclgur
dómur. Helgasti staður Múhameðs-
sinna, Kaba í Mekka, hcitir E1 Harem
— helgað hús.
KVENNABÚR í UPPNÁMI!
Eins og nærri má geta er líf kvenn-
anna i dyngjunum æði tilbreytinga-
laust, þó að þær reyni að gera sér
ýmislegt til dægrastyttingar. Ein
helsta skemmtunin er sú, að ]iær láta
ambáttir dansa fyrir sig á kvöldin.
Fyrrum var haremsdansarnir trúar-
lcgs eðlis, eins konar kirkjuleg at-
liöfn ogiþá voru það eingöngu stúlk-
ur af tignustu ættum þjóðarinnar,
sem dönsuðu ]já. En nú er allt er
snertir trúarbrögðin löngu gleymt i
sambandi við þessa dansa, þeir eru
eingöngu til augnagamans og tíma-
dráps.
Eiginkonurnar í ríks manns kvenna-
búrum lifa mesta letilifi. Mennirnir
þeirra dekra við þær, og geldingar
og ambáttir stjana kringum þær. Mat-
urinn sem þær fá er mikið krydd-
aður og hitinn er mikill i dyngjun-
um. Sjólfar hafa þær litið annað fyrir
stafni en að gera sig sem girnilegastar
og vera manni sinum til eftirlætis.
Haremskona tetur manninn sinn
allra manna fremstan og fríðastan,
þvi að hún fær aldrei tækifæri til
að sjá aðra menn og gera samanburð.
Það gerði því usla er svo bar
við einu sinni, að karlmenn komu
aðvifandi í kvennabúrsveislu, sem ég
var boðin í.
Það var Um Haled (móðir Haleds),
fyrsta kona fjármálaráðherrans nr.
2, sem æltaði að fara að gifta sig.
Haremsgarðinum tiafði verið breytt
í veislusal eins og gerist í „1001
nótt“. Hundruð af dýrindis ábreið-
unum voru lagðar yfir grasflötina og
þúsundir mislitra lukta hengu i garð-
inum. Búningar kvennanna voru þeir
dýrustu og „djarflegustu" sem ég
hefi nokkurn tíma séð. Margar þeirra
höfðu fengið kjólana sína frá tisku-
húsunum í París. Þarna sá maður
kjóla flegna niður að mitti, berar
axlir og brjóst, og sumir kjólarnir
voru bókstaflega gagnsæir. Og gim-
steinarnir sem þær höfðu hlaðið á
sig, báru þess vott, að mennirnir
þeirra voru ekki á nástrái.
En allt í einu komst allt í uppnám
þarna í garðinum. Tuttugu og fimm
kjólkiæddir menn komu inn og
dreifðu sér um garðinn. Óviðkomandi
karlmenn i kvennabúrin! Og enginn
eiginmaður nálægur! Þetta var tygi-
legt, en konurnar urðu að trúa því
samt. Þegar frúrnar fóru ofurlítið að
jafna sig fengum við loks að vita,
að þetta voru þjónar, sem höfðu ver-
ið sóttir til Beirul ti! þess að ganga
um beina í veislunni. Um Haled hafði
ekki talið þræla sína færa um að
ganga um beina. En fimm minútum
eftir að borðhaldinu lauk voru þjón-
arnir farnir iit og sestir í flugvélina,
sem fór með þá til Beirut aftur. Eftir
það sem þeir liöfðu séð var óhugsandi
að þeir fengju að vera í landinu stund-
inni lengur, eða eiga þangað aftur-
kvæmt.
Svona kvennabúr liafa ekki aðrir
en ríkir furstar, tignir menn eða for-
ríkir kaupmenn. En liver maður sem
eignast konu verður að sjá henni fyr-
ir dyngju. Hann býr ekki með henni
í venjulegum skilningi, heldur hefir
hann sina eigin íbúð sjálfur. Gestir
hans fá ekki að sjá konuna hans öðru
visi en hjúpaða og þeim er aldrei boð-
ið inn í kvennabúrið.
KONAN ER DÝRASTA EIGNIN.
Ef Arabinn hefir ekki efni á að
hafa vinnufólk og þræla, hefir hann
oftast gamla piparkerlingu eða ekkju
til að annast heimilisstörfin, og fær
hún ókeypis liúsnæði í staðinn. Skól-
ar fyrir konur eru fáir í Saudi-Arabíu
og engin kvennafangelsi heldur. Mér
hefir verið sagt að kvenfólkið sé
ánægðara með tilveruna en svo, að
þvi detti í hug að drýgja glæpi. En
liklega er það fremur svo, að tæki-
færið vanti. I rauninni er konan í
æviiöngu fangelsi. Þjófnaður er sjald-
gæfur í Saudi-Arabíu enda er refsing
þung. Sá sem uppvís verður að þjófn-
aði missir hægri höndina! Og maður
sem missér sig á konu annars manns
eða ógiftri stúlku, getur átt von á líf-
láti fyrir.
En konan er réttlaus gagnvart
manni sínum. Ef hann vill losna við
hana þarf hann ekki annað en segja
ÓVENJULEG DÆGRADVÖL.
Yngsti leirkerasmiðurinn í Berlín
heitir Gundula Kampmann og er að-
eins tíu ára. Það er óvenjulegt að
barnaskólatelpa móti leir, en Gundula
er orðin kunnandi í faginu og hefir
hlotið aðdáun fólks, sem vit hefir á.
LÍTILL SAFNARI. — Sandra Garai
á heima í Englandi og er aðeins átta
ára, en leggur fyrir sig að safna brúð-
um. Afi hennar ferðast mikið og hefir
alltaf brúður af ýmsu tagi til að gefa
henni þegar hann kemur heim. Og
nú hefir Sandra einsett sér að verða
mesti brúðusafnari í heimi. — Hér
sést hún með nokkur sýnishorn.
Maria Boschero er áttræð pipar-
kerling, sem lifað hefir meira en
mannsaldur uppi í Ítalíu-Ölpum og
lifað á kúnni sinni og geitunum.
Nýlega fékk hún bréf frá banka í
Milano, þess efnis að bróðir hennar,
sem fyrir mörgum áratugum fluttist
til Argentinu væri dauður, og að hún
hefði erft 8 milljón lírur — eða nær
hálfri milljón króna — eftir hann.
Hún varð ekkert uppvæg yfir þessu
cn sagði bara: — Hvern skráttann
á ég að gera við þessa peninga? Mér
hefði þótt vænna, ef hann hefði sent
mér línu einhvern tíma!
undir votta: „Ég skil við þig.“ Hann
segir þetta þrisvar og þá telst hjóna-
bandið ógilt. En þetta kemur sjaldan
fyrir þvi að það er dýrt. Maðurinn
verður nfl. að borga konunni stóra
fúlgu af peningum þegar hún fer.
1 næsta blaði: Marcella d’Arle
heimsækir Zein drottningu, móð-
ur Husseins Jordanskonungs, sem
segir henni frá hag kvenna í
Jordan.