Vikan - 04.10.1962, Blaðsíða 8

Að morfíni dags: Skóburstun framan við skáladyrnar í Árskarði.
O til þess- að elta strokuhesta og enginn þurfti að fara í það að skilja hundana. í stað þess að ieggja við
klárinn sinn og bíða eftir dagskipan fjallkóngsins, settust menn nú í rútubíl, sem kemst fjóra kíló-
metra til viðbótar. Má þá segja að komið sé að snjóröndinni við Hveradalina.
e
Eru nú skíði tekin ofan og smurð ákaflega með tilhlýðilegum kunnáttusvip. Á þessum stað er
stórkostlegt um að litast í björtu veðri: Kerlingarfjöllin girða fyrir suðrið og ber hæst Loomund,
Fannborgina og Mæni. Hofsjökull er virðulegur nágranni í austurátt og þar skín alltaf sól þótt ann-
ars staðar rigni. Kjölurinn með Langjökul er í norðri og sér vel á Mælifellshnjúk í Skagafirði við
sj óndeildarhr ing.
Það mætti segja mér, að áður en langt um líður verði komið skíðahótel á þennan stað með hvera-
og leirböðum, en skíðalyftur þeysi allt upp á brúnir Fannborgar með innlenda skíðakappa og út-
lenda túrista. Þá verður þess minnzt, er þeir Valdemar og Eiríkur námu hér land — eða kannske verða
það þeir, sem gera þennan stað heimsfrægan. ^
f undirhlíðum Fannborgar, svonefndum Keis, eru nokkur djúp gil, sem ekki láta mikið yfir sér
tilsýndar. En þau eru full af snjó og mismunandi brött og það er ekki þörf á að fara lengra. Þeir
þremenningar, Valdemar, Eiríkur og Sigurður skipta hópnum eftir getu; Sigurður fær byrjendurna og
úrvals fönn neðarlega í gilinu. Hann byrjar á „plógnum“, síðan kennir hann að taka beygjur og:
loks eru settar upp svigstengur. Það verða margar byltur á þessari fönn, enginn verður neitt óbarinn
eins og kunnugt er. Það sýnist svo sem ekki vera nein kúnst að taka þessar skollans beygjur þs^ar
Si'mrður sýnir það ofurhægt. Svo fer maður harðákveðinn á eftir honum, enda engin skynsamleg rök,
sem mæla með því að við getum ekki náð öllu sem hann kann. En hraðinn er ef til vill einum of
mikill, þunginn óvart á öfugri löpp eða þyngdarpunkturinn einum um of fyrir aftan fæturna — svo
skvnsamlegasta lausnin í bili er að láta sig síga á rassinn.
Annars voru framfarirnar undraverðar, jafnvel svo greinilegur dagamunur sást. Já, það verður
hverjum að list sem hann leikur. ^
En látum oss litast um ofar í gilinu, þar sem kunnáttumennirnir hafa numið land. Þar er skíðalyfta
þótt ótrúlegt sé; traktor frá Hvanneyri, sem hefur verið fluttur í gilið, skorðaður fastur og önnur
felgan notuð fyrir reimskífu. Menn grípa kaðalinn og dragast á geysihraða upp brekkuna; sumir eru
jafnvel fljótari upp en niður. Jónas Kerúlf, bílstjóri, ungur og alskeggjaður Borgfirðingur, situr á
traktornum og stjórnar lyftunni.
Fólkið, sem var í fyrri vikunni undir handleiðslu Sigurðar í neðri brekkunni, þýtur nú eftir braut-
unum og það er sjaldgæft að sjá nokkurn detta þarna. Jafnvel börn um fermingu fara þarna
rétt eins og ekkert væri auðveldara og sjálfsagðara
niður J
Eins og gefur að skilja fá sumir allmyndarlegar harðsperrur og hætta áður en dagur er allur. Sumii
u það vitrir, að bíða ekki eftir þeim, en hætta áður og fara þá ef til vill í gönguferðir um Hveradalina,
í íshellinn fræga, eða jafnvel á Loðmund og Snæfell.
Ég var aðeins vopnaður myndavél þarna í brekkunum. Valdemar fannst það ósvinna, að ég færi svo
úr hans félagsskap að hafa ekki stigið á skíði. Dreif hann mig á forkunnarfögur skiði með plastbotm,
^ „ Framhald á bls. 31.
Dansað við harmoníkuspil. Það skal tekið
fram, að Jóhann Riba (næst á myndinni) er
ekki í kúluvarpi.
Hver maöur emn stein 1 vorouna a Blateiis-
hálsi. Annars gengur ferðin ekki að óskum.
8 VIKAN