Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 7

tpurninga um hana. Eg skil ekki
af hverju fólk spyr, hvernig ég
hafi getað þolað slikt heimilis-
hald. Heimili mömmu var
sannarlega heimili. Og Judy
Garland var móðir min og ég unni
henni alls hugar.”
,,Ég man eftir þeirri Judy
Garland, sem gerði að gamni sinu
— sem átti það til að ganga eftir
götunni og gretta sig framan i
fólk að gamni sinu. Ég man þá
Judy Garland, sem átti það til að
læðast inn i kvikmyndahúsin i
hliðargötunum til þess að horfa á
teiknimyndir, sem komu henni til
að hlæja. Man enginn annar en ég
eftir þessu”? Og aftur bregður
fyrir einhverri viðkvæmni i and-
liti Lornu Luft.
Lorna Luft kom nýlega fram i
sjónvarpsþætti og þegar hún kom
til upptökunnar, var verið að
undirbua til sýningar mynd með
Judy Garland, þar sem hún söng
lagið ,,You Made Me Love You”.
,,Vi(ð Joey bróðir sungum þetta
lag alltaf um húsið, sem við
bjuggum i”, sagði hún.
„Mamma imyndaði sér himna-
riki eins og stað, þar sem hægt
væri að ganga um allt og enginn
vissi hver maður væri. Hún þráði
heitt að geta gengið óáreitt um
göturnar, án þess að nokkur
þekkti hana.
Sem stendur þráir Lorna Luft
ekki það sama. Hún vill að fólk
bendi á sig á götu og segi: „Þetta
er Lorna Luft '. En hun kærir sig
ekki um að fólk hvisli: ”Þetta er
dóttir Judy Garland”, Henni
finnst samt enn verra, ef hún
heyrir einhvers staðar muldrað:
„Þetta er systir Lizu Minelli”.
„Ég hef oftar en einu sinni
fundið til öfundar i hennar garð”,
játar hún, „En gleymið þvi ekki,
að ég var enn i skóla, þegar Liza
var byrjuð að vinna. Ég verð oft
að sannfæra sjálfa mig um, að
minn timi eigi eftir að koma.”
„En Liza hefur komið dásam-
lega fram gagnvart mér. Þegar
hún komst að þvi, að mér gekk
ekki sérlega vel, lét hún umboðs-
menn sina vinna fyrir mig. Ég er
henni afar þakklát fyrir alla þá
hjálp, sem hún hefur látið mér i
té.”
Og hún segir frá þvi, að i fyrra
kom hún fram i Houston i Texas
og Liza kom fljúgandi frá Tokyo i
Japan til þess að horfa og hlusta á
hana.

Dóttir
Judy
Garland
Hún kynntist ekki Lizu fyrr en
hún var komin af barnsaldri .
Liza ólst upp hjá föður sinum, en
Lorna og Joey hjá Judy. Liza var
lika langdvölum á heimavistar-
skólu-ji
Lorna kom fyrst fram á sviði
með móður sinni og bróður i
sýningu, sem Judy kom upp á
Broadway. Á eftir ferðaðist fjöl-
skvldan með dagskrána viða um
Bandarikin og var hvarvetna vel
tekið.
Hún segist hafa verið hrædd við
auglýsingarnar, en hún hafi samt
þá fyrst ákveðið i alvöru að
berjast til frama i skemmtana-
iðnaðinum. Hún var ekki nema
fjórtán ára þá.
„Mamma vissi frá þvi að ég var
pinulitil. að mig langaði alltaf að
koma með henni i leikhúsið. Ég
varð þess vör strax þá, að henni
var meinilla við það. Við vorum
tengdar mjög sterkum böndum
og venjulega vissi ég, hvað hún
var að hugsa. En hún reyndi
aldrei að fá okkur ofan af þvi,
sem hún vissi að við höfðum bitið
i okkur ”
„Þegar ég var lltil, klæddi ég
mig i gömul föt og þegar Liza var
hjá okkur, þóttumst við vera að
skemmta. Og þegar ég fór i gagn-
fræðaskólann valdi ég að fara i
einn tima I ensku og einn tima i
sögu. Allar aðrar kennslustundir
fóru I tónlistarnám. Ég lék i öllum
skólaleikritunum og ég gerði eins
vel og ég gat, svo að mamma
myndi áreiðanlega ekki reyna að
fá mig til að hætta við að verða
skemmtikraftur.”
„Mamma sá, að mér varð ekki
afturv,snúið — og ákvað að úr þvi
að hún gat ekki stöðvað mig,
skyldi hún hjálpa mér, svo að ég
næði eins góðum árangri og
mögulegt væri. Hún vissi að hún
yrði að kenna mér að vinna
almennilega og á minn persónu-
lega hátt. Og hún var dásamlegur
kennari. Hún kenndi mér að
syngja og hún kenndi mér að
dansa og hún þreyttist aldrei á að
segja mér til.”
Árið 1970 fékk Lorna aðalhlut-
verkið i söngleiknum „Lolita”
eftir Alan Jay Lerner. Söng-
leikurinn var ekki álitinn ýkja
merkilegur, en Lorna var látin
hætta áður en i ljós kom, hvort
hún gæti ekki gert eitthvað úr
hlutverkinu.”
Framhald á bls. 35
2. TBL. VIKAN 7