Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 21

Eitt af mörgu, scm Gisli Baldur gcrir, er aö vera þingfréttaritari Morgunblaösins. Hér situr hann á al-
þingi — i einni stúku fréttamanna.
Þingfréttaritarinn Gisli Baidur: „Mikið skelfing finnst mér þetta litið spennandi hjá þeim. Þeir mega
sig hvergi hreyfa af ótta við atkvæðin og almenningsálitið.”
Gisli Baldur sminkaður, áður en
hann kemur fram sem sjónvarps-
þulur.
skóla, ensku, dönsku og kristni-
sögu. Þetta var mjög lærdómsrikt
fyrir mig, ég lærði áreiðanlega
meira á þessu en blessaðir nem-
endurnir. Ég fann fyrir þvi i byrj-
un, hvað maður fer algjörlega á
mis við alla þjálfun i að tjá sig i
skólunum. En þarna kynntist ég
þvi að stjórna og að þurfa að tjá
mig á skiljanlegan hátt. Áuk þess
kynntist ég viðhorfum töluverðs
hóps af krökkum, og þessi viðhorf
reyndust satt að segja talsvert
öðruvisi en ég hafði haldið. Mest
kom mér á óvart, hversu snauðir
krakkarnir virtust vera af áhuga-
málum, þeir virtust vera haldnir
einhverju andlegu náttúruleysi.
Stærsti hlutinn hafði einungis á-
huga á hinu kyninu og e.t.v. popp-
tónlist i litlum mæli. Ahugaleysi á
náminu var mér hins vegar engin
nýjung.
— Annars held ég, að skólakerf-
ið á þessu stigi sé sizt til þess fall-.
ið að bæta úr þessu áhugaleysi,
þvi að þótt einhver krakki sýni ef
til vill áhuga á einhverju sér-
stöku, þá er ekki aðstaða til að
rækta þennan áhuga. öllum er
göslað gegnum sama námsefnið i
stað þess að reyna að koma á ein-
hvern hátt til móts við vilja og
hæfileika einstakra nemenda.
— En þú hefur ekki freistast til
að leggja kennsluna fyrir þig?
— Nei, ég held ég gæti ekki
hugsað mér að gera kennslu að
ævistarfi. Einhvern veginn finnst
mér, að kennari hljóti að vera
dæmdur til stöðnunar, hann verð-
ur að troða þessu sama inn i fólk
ár eftir ár, fræðslu, sem það iðu-
lega kærir sig ekkert um. Senni-
lega er þetta öðruvisi hjá barna-
kennurum, þeir hafa þó einhver
áhrif á mótun einstaklinganna, en
i gagnfræðaskóla, að maður nú
ekki tali um menntaskóla, koma
krakkar með ákveðinn vilja og
hugmyndir, sem erfitt er að hafa
áhrif á.
— Svo að þú hefur snúið þér fyr-
ir alvöru að lögfræðinni?
— Ekki var það nú. Vorið 1971
byrjaði ég i blaðamennsku á
Morgunblaðinu og var þar sam-
fleytt i hálft annað ár, bæði i þing-
fréttum og almennri blaða-
mennsku. Ég var reyndar svo
bjartsýnn, að ég hélt ég gæti
stundað nám með blaðamennsk-
unni, en það varð harla litið úr
þvi. Það var ekki fyrr en á sl.
vori, að ég ætlaði að drifa mig i
fyrsta hluta prófin, en komst
fljótlega að þvi, að ég hafði ekkert
i próf að gera, svo að þeim var
skotið á frest. Það vildi lika svo
til, að ég fékk mjög freistandi til-
boð um vinnu við að mála báta i
höfninni, og þar með hófust mjög
skemmtilegir dagar, sem kannski
er ekki vert að lýsa nákvæmlega.
Við vorum i þessu nokkrir strák-
ar, tókum þetta allt saman mátu-
lega hátiðlega, blönduðum saman
vinnu og skemmtan i me'stu sól á
Islandi. Þetta var ákaflega
skemmtilegur timi. En ég sá
fram' á, að þetta gengi ekki til
lengdar, og aftur hafnaJSi ég á
Mogganum. _
Framhald á bls. 35
2.TBL. VIKAN 21