Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 25

Það er alltaf túlkað einhvern
veginn allt öðru visi en maður
vill.
— Maður verður að horfast i
augu við þetta, ef maður fæst við
leiklist. Og það gerir svo sem ekki
neitt til, ef maður er sönn mann-
eskja...
Þar með er hún hætt að'taia um
kvikmyndir. Nú snýst allt hennar
lif um þá Mastoso ogTjeljen- tvo
hesta, sem eru á beit fyrir utan
hesthúsið.
Tómstundastarf, sem
tekur allan daginn.
— Ég fer á fætur klukkan sex á
hverjum morgni til þess að fara i
hesthúsið og heilsa upp á þá, segir
Inger. Þeir þurfa að fá hey og
vatn og svo eru þeir úti, á meðan
ég er i skólanum. Eftir skólann'
þarf ég að temja þá og kemba
þeim. Það er allt annað að eiga
hesta, þegar maður hugsar um
þá sjálfur, en kemur þeim ekki
fyrir einhvers staðar.
Húrj eyðir öllum þeim tima,
sem hún hefur aflögu, til þess að
fá járnmerkið, sem hún ætlar sér
að ná i.
— Bóklega prófinu er ég búin
að ljúka. Það snertir hýsingu,
sjúkdóma, hestaliffærafræði og
þess háttar. Nú þarf ég að taka
verklegt próf og sanna, að ég
kunni að sitja hest og fara rétt
með hann. .
Svo þarf hún að temja Tejen.
Inger vill temja hann sjálf,
fremur en að láta öðrum það
eftir, þvi að hún hefur verið i
tengslum við hann frá þvi, áður
en hann fæddist.
— Ég var á reiðskóla og þar
reið ég oft hesti, sem okkur fannst
ægilega feitur. Seinna komumst
við að þvi, að þetta var hryssa og
var fylfull.
Tejen kom til Inger, þegar hún
var ekki nema fimm mánaða
gömul. Réttu nafni heitir hún
Mirabella Josefina.
— En það er allt of langt nafn
til þess að kalla hana, segir Inger.
Henni finnst liká betra, að hún sé.
kölluð Tjejen og hlýðir þvi.
Hún sannar mál sitt með þvi að
fara út úr hesthúsinu og kalla á
hestinn. Tjejen litur samstundis
upp og tekur á sprett heim að
húsinu.
— Ég er búin að leggja
nokkrum sinnum á hana hnakk og
hún hefur ekki hreyft neinum
mótmælum. Bráðum ætla ég að
reyna að fara á bak henni og sjá
til hvernig gengur.
Inger talar af mikilli sjálf-
stjórn. Hún er viss um, að henni
muni ganga tamningin vel. Það
sem mestu máli skiptir er að vera
nógu þolinmóður. Og Inger hefur
þann eiginleika i rikum mæli.
— Fyrir nokkru siðan ætlaði ég
að reyna Mastoso i hindrunar-
hlaupi. Þegar við komum á
völlinn, var þar allt fullt af fólki
og ég hélt, að Mastoso þyldi ekki
allan þennan ys og þys. Ég ákvað
samt að reyna á hlaupabrautinni.
Þegar Mastoso kom að fyrstu
hindruninni, sem var máluð i
skærum litum — hljóp hún út-
undan sér....
Framhald á bls. 39
Inger „Lina langsokkur” Nilsson og hryssurnar hennar, Mastoso ogrjejen.
NUTEMUR
LÍNA HESTA
Ef ég ætla mér að verða leikkona, verð ég
að láta fólk hætta að láta sér detta Lina i
hug um leið og það sér mig, segir Inger
Nilsson, barnastjaman, sem nú er farin
að fást við tamningar.
— Það erfiðasta nú er að losna
við Linu langsokk! — Og það er
sannarlega erfitt...
Það er áreiðanlegt. Vist
hljómar það ankannanlega, en
Inger Nilsson gerði hlutverki
Linu langsokks of góð skil i kvik-
myndinni um þessa frægu hetju! I
auftum áhorfenda liggur við, að
hún sé orðin Lina ...
— Og það gengur ekki... Ég er
orðin fjórtán ára og ef ég á ein-
hvern tima að geta orðið leik-
kona, verð ég fyrst af öllu að fá
fólk til þess að hætta að láta sér
detta Lina i hug, þegar það sér
mig.
Það á eftir að verða erfitt.
Inger Nilsson er með ljósrauða
hárið, breiðleitt andlitið, og
ákveðna munnsvipinn, sem var á
Linu. Freknurnar eru lika til
staðar.
Þessi unga stúlka hefur nú
fundið sér aðra vinnu, sem tekur
allan tima hennar. Hún er orðinn
tamningamaður og allar fri-
stundir hennar fara i tamning-
arnar.
Hún vinnur fyrir þvi
— Inger þarf á hestunum að
halda, segir Bertil faðir hennar.
— Frá þvi að hún var niu ára,
hefur hún timunum saman unnið
frá þvi klukkan sjö á morgnana til
klukkan tiu á kvöldin og samt haft
tima til að sinna skólanum. Nú
þarf hún að fá nokkur ár til þess
að jafna sig og átta sig á þvi, hvað
hún vill taka sér fyrir hendur i
framtiðinni.
Fylgdi þvi of mikil vinna að
vera barnastjarna?
Þau hrista bæði höfuðið.
Faðirinn úr hlöðunni, sem hann
er að reka smiðshöggið á og
dóttirin framan úr hesthúsinu,
sem hún er að moka úr.
Hún vill útskýra þetta nánar:
— I sumum blöðum hefur
staðið, að ég hljóti að vera
útkeyrð. Það er langt frá þvi, að
svo sé, þvi að ég hef alltaf tekið
svo mikinn þátt i myndunum,
sem ég hef leikið i. Ég hef bara
haft gaman og gagn af þeim.
— Var það aldrei annað en
gaman?
— Jú, það er ekki hægt að neita
þvi, að auglýsingaherferðirnar
voru stundum erfiðar. Þegar við
vorum i Þýzkalandi. urðum við
alltaf að vera að borða með
fölkinu, allan guðslangan daginn.
Mér fannst ég hafa borðað hálft
Þýzkaland....
Missir i'relsið
— Og það er lika erfitt að verða
frægur. Maður missir frelsi sitt á'
einhvern hátt... það skiptir engu
máli, hvernig maður hagar sér.
2. TBL. VIKAN 25