Æskan - 01.01.1969, Blaðsíða 17

villtum fuglum, því að í ánum var
fiskur sem fuglarnir sóttust eftir sér
til viðurværis.
Bændurnir höfðu nautgripi, sauðfé
og geitur, svo fólkið liafði nóg af
kjöti og mjólk, ull og leðri.
Súmerarnir liöfðu þannig nóg af
ýmsum gæðum, en þeir áttu einnig
við ýmsa erfiðleika að etja. Hitinn
var mikill, svo ávallt var nóg sólskin
til þess að rækta kornið við, en hitinn
þurrkaði einnig jarðveginn svo að
hann skorpnaði, þar sem regn kom
mjög sjaldan úr lofti.
Á vorin þegar flóð komu í fljótin
var of mikið um vatn; á sumrin var
of lítið af vatni. Þeir urðu því að
finna einhver ráð til þess að ná vatni
úr fljótunum á akra sína þegar þess
þurfti með.
Þeir leystu þennan vanda með því
að búa til áveituskurði. Þeir grófu
síki utan um akra sína, þar sem þeir
gátu veitt vatni í og geymt það. Þegar
jörðin varð of þurr rufu þeir skörð
í síkisbakkana og létu renna yfir akr-
ana.
Það var vonlaust fyrir hvern ein-
stakan mann að byggja sjálfum sér
skurð. Það hefði tekið alltof langan
tíma. í fyrsta sinn skildist mönnum
Næsta frásögn:
SARGON, HERKONUNGURINN
að þeir urðu að vinna saman í hóp-
um, heildinni til hags. En það leiddi
aftur af sér, að þeir urðu að velja sér
forustumann sem allir urðu að hlýða.
Myndin sýnir veggkeilu, nokkurs konar
nagla úr hertum leir, sem notaðir voru
til veggskreytingar í hofum eða á hús-
veggjum.
Hann varð að stjórna öllum fram-
kvæmdum og einnig að skera úr deil-
um um landrými og yfirráð. Þannig
mynduðust lög og reglur og yfirvald,
því að stjórnandinn varð valdamikill
og mikilsverður fyrir samfélagið og
varð konungur þess. Raunverulega
varð konungurinn svo valdamikill, að
fólkið fór að trúa því að hann væri
guð eða sendimaður guðs.
Þeim skildist að sólin væri einnig
máttug, því hún færði þeim fæðu með
því að þroska kornið. Þeir litu til
sólarinnar sem guðlegs valds vegna
orku hennar, og þannig myndaðist
trúartilfinning.
Það var ekkert um grjót í Súmer
og lítið um timbur eða máhna; það
var því vandamál fyrir þá að byggja
sér hús og að afla málms til smíði
vopna.
Til þess að útvega sér málm sendu
þeir kaupmenn niður með fljótunum.
í stað þess að nota timbur til hús-
bygginga lærðist þeim að móta leir-
inn úr fljótunum í hæfilega stórar
hellur, sem þeir létu liggja til þerris
í sólskininu, eða settu í eldstæði
til herzlu. Síðan notuðu þeir þessar
hellur til húsbygginga og til þess að
byggja sér hof til guðsdýrkunar. Þar
sem þeir höfðu myndað samfélag,
unnu saman og höfðu einn foringja
sem þeir hlýddu, byggðu þeir hús sín
á þröngu svæði sem síðan myndaði
eina borg.
Á einni myndinni sem hér fylgir
má sjá hvernig hús þessa fólks sem
lifði fyrir 5.000 árurn í borginni Úr
hafa litið út. Úr varð stór og mikil-
væg borg þegar tímar liðu.
13