Æskan - 01.11.1977, Qupperneq 29

OOHMBHH
msm
UVI- Hafið ætíö Jesús í ve
— Já, ég er búinn að fara á barnaheimilið, elliheimilið, til Stínu í Holti og
Petersen-fjölskyldunnar.
Jólasveinninn hélt áfram að telja upp fólk, sem hann hafði farið til, en
skyndilega minntist hann dálítils.
— Er frúin búin að baka vöfflurnar? spurði hann. — Ég hringdi og bað um
Þær.
— Hérna koma þær líka! sagði frúin og kom meó stóran vöffluhlaða.
— Þau eru svo hæversk í kotinu, muldraði jólasveinninn. — Ég vil fá
vöfflur handa okkur. Kær kveðja, Knútur. — Ég vil fá agnarlitla brúðu, þvíað
ég hef verið svo góð. Beta. — Ég vil fá vettlinga handa pabba og blússu
handa mömmu og einn tinsoldáta handa mér. Litli karl...
Kaupmaðurinn strauk yfir ennið.
— Bíddu, sagði hann við jólasveininn. — Þú þarft að fara með bæði eitt
°9 annað í kotið.
Þau hjónin sóttu marga böggla undan jólatrénu og settu þá í sekkinn.
— Við eigum nóga steik afgangs, sagði frúin og fór út í eldhúsið.
— Hérna er umslag til foreldranna, sagði kaupmaðurinn og setti eitthvað
úrveskinu sínu í umslagið . . .
Sekkurinn var fylltur og jólasveinninn fór í rauða frakkann sinn og þakkaði
fyrir.
Aftur klingdu kirkjuklukkurnar og sleðinn þaut eftir snæviþöktum veg-
'num að litla kotinu.
Mamma var búin að kveikja Ijósin á litla jólatrénu, þegar þau heyrðu
bjöllurnar hringja.
— Nú kemur jólasveinninn! kallaði Beta og tvísté á gólfinu.
Knútur stökk til dyra og opnaðr. . .
Um leið og hann opnaði birtist rauðklædd vera í gættinni með poka á
baki...
— Jó- jólasveinninn, hvíslaði litli karl. Hann stóð úti í horni og saug á sér
Þumalfingurinn.
— Gleöileg jól! sagði jólasveinninn og lagði frá sér pokann.
— Fáðu þér sæti, sagði mamma og rétti honum stól.
— Ég kem svolítið seint, sagði jólasveinninn og tók upp bréfmiðana. —
En hér er brúðan, sem þú óskaðir þér, Beta!
Hann rétti henni risastóra, fallega brúðu í silkikjól.
— Ahaaa! veinaði Beta.
— Og hér eru vöfflurnar, sagði hann og setti svo stóran vöfflustafla á
borðið, að hann náði næstum til lofts.
Mamma var með fangið fullt af kjólum, blússu, nærfötum og barnafötum
■ ■ Það kom gnótt af matvælum á borðið.
Og pabbi fékk umslagið. Það voru peningar í því.
Mamma amstraði til og frá og sagði: — Að hugsa sér. . .! En svo kveikti
hún undir könnunni og bauð jólasveininum kaffisopa.
Börnin gengu umhverfis jólatréð og sungu: — í Betlehem er barn oss
f®tt...
Beta litla kom með böggul til jólasveinsins, þegar hann var að fara.
— Þetta er handa þér, elsku jólasveinn, sagði hún og hneigði sig.
þá klingdu kirkjuklukkurnar og jólasveinninn ók af stað. Stjörnurnar
ð^itruðu á himninum. Allir voru sælir og glaðir.
Nú tók hann litla pakkann frá Betu og vafði utan af honum. Þar var
tuskubrúða.
Hún hafði gefið jólasveininum hjartfólgnustu eign sína.
— Það er svo gaman á jólunum, þegar allir gefa öðrum gjafir, hugsaði
J°lasveinninn með sjálfum sér um leið og hann ók af stað.
Fyrst er farið með hana inn í herbergi.
þar sem hitinn er dálítið hærri en í
kjallaranum, en þó myrkur. Síðan áað
láta hana venjast hitanum smátt og
smátt. Þegar hún hefir vanist breyt-
ingunum, er farið með hana inn í
bjarta og hlýja stofu, og sjáðu þá,
hversu ört henni fleygir fram. Hún
blómstrar á skömum tíma — og og
það er þitt að sjá um, að hún standi í
fullu skarti á aðfangadagskvöld.
Það er of snemmt að fara að hugsa
um jólagjafirnar löngu fyrir jól, en það
er ekki of snemmt að gefa lauknum
gætur, ef hann á að setjá hátíðarblæ á
jólaborðið.
Minnismerki
Mark Twains
I Bandaríkjunum á nú að
fara að reisa skáldinu Mark
Twain enn eitt minnismerki.
Er það líkneski af skáldinu í
líkamsstærð, en til hliðar við
það líkneski. af frægustu
söguhetjunum, sem hann
skapaði. Gert er ráð fyrir því,
að minnismerki þetta muni
kosta um eina miljón dollara.
■