Skírnir - 01.12.1918, Blaðsíða 19

í/Skirnir]
Byggíngamálið
289
íekið fullgilt próf. 'Uann þarf að vera sérlega hæf-
>u r maður, ef vel á að fara, hafa áhuga á sínu starfi og
vera sýnt um það. Og hann má ekki þykjast upp úr því
vaxinn að læra af bændunum og bændakonunum! Aldrei
getur hann bygt góð bændabýli, nema hann hafi næman
skilning á lifnaðarháttum, kjörum og hugsunarhætti alþýð-
unnar og fulla samúð með henpi.
Þó fátt verði enn fullyrt um framtíðarskipulag húsa
'vorra, eru þó einstöku atriði, sem mér virðast liggja í aug-
um uppi, og skal því minnast á þau fám orðum.
I fiestum eða öllum nýju sveitahúsunum hefir það
-skipulag komist á (að meira eða minna leyti), að greina
sundur baðstofu (vinnustofu) og svefnher-
b e r g i fyrir karla, konur og bjónin. An efa er þetta
rétt stefna. Baðstofan á að vera íveru- og vinnustofa
■heimilisins að deginum til, og annað ekki. Þar á að vera
lagt í á degi hverjum, ef ekki er hlýtt í veðri, en heil-
’hrigðu fullorðnu fólki er vorkunnarlaust að sofa í köldum
herbergjum, hvernig sem veður er, ef sængurföt eru hlý.
Víða mun sá gamli siður haldast í nýju húsunurn, að
tveir sofi saman í rúmi. Hann hlýtur að leggjast
niður og ætti sem fyrst að hverfa. Það er eigi að eins, að
dús, kláði og ýmsir hörundskvillar útbreiðist á þennan
hátt, heldur berklaveiki og yfirleitt allir næmir kvillar.
Hver maður á að hafa sitt rúm, þar sem þess
er nokkur kostur.
Hvað herbergjaskipun snertir, þá ber þess að gæta,
að það er eins með sveitaheimilin og kauptúnin, að þau
þurfa að hafa fagra, eðlilega þungami ð.'j’u, sem
öllu öðru sé skipað utan um. Slík þungamiðja er b a ð-
-s t o f a n o g h j ó n a h ú s i ð. Þessi herbergi á að setja
þar sem hlýjast er og bezt nýtur sólar, og kostur erjþað,
er í engum vafa um, að það hefir komið að góðu gagni. En hannjhefir
því miður ekki átt kosc á að læra húsgerðarlist til.hlítar, og vaudleg at-
'lugun hefir sannfært mig um það, að hjá þvijverði ekki kom-
-ist. Er þetta ekki sagt Jóhanni til lasts. Hann hefir nóg að starfa,
/.þó annar maður bættist við.
19