Skírnir - 01.01.1931, Page 69
Kaupstaðarferðir 1880—90.
Eftir Odd Oddsson.
Márjátlan var komin!
Það var um sumarmál á síðasta fjórðungi 19. aldar-
innar; vorið byrjaði vel, hross og geldfé voru að komast
af gjöf.
Nú var farið að voryrkja: Stinga út skánina úr fjár-
húsunum, mylja á túnunum með kvíslum, þurka heygarðs-
torfið, bera eldivið, tína aukatöð ’), hlaða upp i túngarðs-
skörð og margt fleira.
Allir unnu, sem unnið gátu, — nokkrir hálfsoltnir, en
niargir sem þegið hefðu meiri mat en kostur var að fá,
eftir veturinn, sem hafði verið allharður af snjóþyngslum
og frosti.
En nú var márjátlan komin; þá vissu allir að Bakka-
skipið var komið. Því var trúað að hún kæmi með því, og
víst var það, að jafnan bar það saman að þá er þessi litli,
fríði og fjörugi fugl sást fyrst á vorin, þá fréttist von bráð-
ara að Bakkaskipið væri komið; og þeirri frétt urðu margir
fegnir, þvi að það skip hafði ávallt að færa allra nauðsyn-
legustu vörur, einkum matvörurnar, sem oft var þá orðin
aerin þörf fyrir á Suðurlandsundirlendinu.
1) Aukatöð voru búpeningstöð þau, er unglingar og kvenfólk
tindu út um haga og engjar á vorin til viöaukci hins ákveðna elds-
neytis, sauðaskánar og fjóshaugs, sem fullþurkaður hét tað. Er það
var orðið þétt eftir að í því hafði hitnað i kofa þeim, er það var
geymt i, hét það taðstál, og kofinn einnig oft nefndur þvi nafni.