Kyndill - 01.04.1951, Blaðsíða 5

ar óháðar verðlagseftirliti og síðasta
afrek ríkisstjórnarinnar, hinn svo-
kallaði bátagjaldeyrir, veitir nýrri
flóðöldu dýrtíðar yfir þjóðina. Eins
og svo oft áður ríður nú al'þýðunni
á að standa saman, til varnar þeirn
árásum sem auðmennirnir, með rík-
isstjórnina í broddi fylkingar, hafa
gert á lífskjör hennar;
Kommúnistum, þessum ævintýra-
mönnum innan alþýðusamtakanna,
hefur illu heilli tekizt að glepja
nokkurn hluta verkalýðsins til fylgis
við sig. En íslenzk alþýða er and-
stæð hugsunar'hætti kommúnismans
og mun fyrr eða síðar snúa við hon-
um bakinu. Menn sem lúta erlendu
valdi og setja það ofar hagsmunum
sinnar eigin þjóðar, eiga ekki fram-
tíð fyrir sér“.
„Það er rnikið satt. Og að lokum
ætla ég að biðja þig að svara spurn-
ingu dagsins: Hversvegna Alþýðu-
flokksmaður?“
„Eg fylgi Alþýðuflokknum að
málum vegna þess að hann heldur
uppi skeleggri baráttu gegn auðvaldi
og kömmúnisma, en stendur með
alþýðunni og þeim sem minnimáttar
eru í þjóðfélaginu. Flokkurinn hefur
á undanförnum árum og áratugum
kornið fram geysilega merkilegum
umbótum, alþýðu þessa lands til
handa. Það er trú mín, að Alþýðu-
flokknum takizt að ná því marki,
sem upphaflega var sett: að afnema
auðvaldsskipulagið á Islandi og
koma á sósíalisdsku þjóðfélagi“.
SiG
Burt með kreppu, kauprán og atvinnuleysi
1. maí — hugleiðing eftir Albert Magnússon.
Fyrsti maí er baráttu- og hátíðis-
dagur verkalýðsins, og er þetta í
28. sinn, sem íslenzk alþýða heldur
þennan dag hátíðlegan.
Við þennan dag eru tengdar marg-
ar minningar og vonir um friðsamt
og réttlátt þjóðfélag. 1. maí lítur
verkamaðurinn og verkakonan yfir
farinn veg — yfir þá baráttu, sem
háð hefur verið fyrir friði og fram-
tíðaröryggi, þá skulu dregnar álykt-
anir af því, sem áunnist hefur og
miður hefur farið í baráttunni, og
fengin reynsla látin stæla viljann
til frekari átaka.
1 dag verður okkur hugsað til for-
tíðarinnar, sjáum þar mæður og feð-
ur þola harðstjórn og kúgun pen-
ingavaldsins, sem hafði alla lífsaf-
komu alþýðunnar í hendi sinni. Þá
þekkti alþýðan ekki mátt samtak-
anna og vantaði allan stéttarlegan
þroska, en nú er þessu farið á annan
veg. Alþýðan er vöknuð, og nú skil-
ur hún, að samtök hennar eru og
verða sterkt afl í þjóðfélaginu, en
þó vantar mikið á að samtökin séu
nógu öflug, því að eininguna vantar.
1 dag sver verkalýður þessa lands
sem annarra þess dýran eið að standa
vörð um það, sem unnizt hefur með
áratuga baráttu og að sækja fram
til nýrri áfanga, unz fullur sigur
verður unninn, en sá sigur verður
ekki unninn á hinu rótgróna brask-
ara- og peningavaldi, án Alþýðu-
flokksins og Jafnaðarstefnunnar. Al-
þýðan verður að skilja, að undir
merkjum kommúnista mun hún
aldrei sigra, heldur falla og bíða
ósigur. Hrindum því skemmdarstarf-
semi og sprengiöflum kommúnista
á dyr! "
Sjaldan hefur meira riðið á því
að standa vörð um þau verðmæti,
sem alþýðunni er fyrir öllu, því hún
hefur lagt of mikið í sölurnar fyrir
þau til þess að láta af sér hrifsa. I
dag verður íslenzk alþýða enn að
heyja harða baráttu við íslenzkt
gróðafíkið og skammsýnt auðvald
fyrir afkomu sinni og öryggi.
Islenzk alþýða á nú hendur sínar
að verja gegn alvarlegum árásum,
sem gerðar hafa verið á lífskjör
hennar síðustu missirin af hálfu hat-
rammrar afturhaldsstjórnar. Með
gengislækkun krónunnar og gífur-
legum verðhækkunum af hennar
völdum á öllum lífsnauðsynjum er
vegið að alþýðuheimilunum og byrð-
um dýrtíðarinnar velt á þá, sem sízt
þola þær. En þetta er gert til þess að
auka stundargróða fámennrar brask-
arastéttar, til þess að gera þá fátæku
enn fátækari, en þá ríku ríkari.
Þessum kúgunaraðferðum mótmælir
verkalýðurinn í dag!
Verkalýðurinn mótmælir því harð-
lega, að þau vandamál, sem fámenn
og eigingjörn braskarastétt hefur
skapað, séu leyst á kostnað almenn-
ings. Hún mótmælir því, að ráðist
sé á lífskjörin meðan kaupmenn,
útgerðarmenn og annar braskaralýð-
ur rakar saman milljónagróða og
lifa óhófs lífi.
Verkalýðurinn mótmælir því, að
byrðum dýrtíðarinnar af völdum
gengislækkunarinnar verði velt á
bök þeirra mörgu eignalausu til þess
að auka gróða auðmannanna. Hitt
væri meiri sanngirni, að auknir skatt-
ar verði lagðir á stóreignir og óhófs-
tekjur ýmissa braskara.
Verkalýðurinn krefst þess að fá
fulla vísitöluuppbót á laun sín. Hann
krefst þess, að bundinn verði endir
á húsaleiguokrið.
Burt með kreppu, kauprán, gengis-
lækkun og atvinnuleysi! Verkamað-
ur og verkakona, höfum það ávallt
í huga, að án einingar erum við
einskis megnug, því að sameinuð
stöndum vér, en sundruð föllum
vér!
KYNDILL
5