Kirkjuritið - 01.12.1942, Page 3

Kirkjuriti'ð.
Lávarður ljóssins.
Ljúkast upp hin luktu sund,
ljómar yfir þeim sólin,
þegar boðar fagnafund
frelsari vor um jólin.
Minning ýms er mikils virð
manna, er leita frétta.
Undir væng í aftankyrð
ungur heyrði eg þetta:
Handa mér og handa þér
— hvilikt ævintýri! —
lýsigull í lófa ber
Lávarður minn dýri.
Meðan háfleyg metur þrá
mikils gildi trúar:
Lófagulli lumar á
ljúf’rinn Guðs og Frúar.
Þó að leiki á tungum tveim
tilvist helgra dóma,
gefðu, maður, að gneistum þeim
gaum, sem ætið ljóma.
Loka dags er sunna sezt,
sverfur að greining lita,
oss mun verða blessun bezl
bending úttavita.
Guðmundur Friðjúnsson.