Kirkjuritið - 01.11.1968, Page 5

KIRKJURITIÐ
419
a<'' sumir félagar mínir og samstúdentar liefðu svipaða sögu að
*eSja. Það stóð í rauninni minni styr um liann meðal almenn-
ln!ís lieldur en liina prófessorana, sem þá voru við guðfræði-
^eildina, en það var fyrst og fremst vegna þess, að liann var
óðruvísi gerður. En liann kenndi þær greinar, sem fyrst og
ifeinst miða að því að undirbúa stúdenta undir prestsþjónust-
Ulla, og því munu flestir hafa orðið lionum einna liandgengn-
astir í því, sem að náminu sjálfu naut. Kennslugreinar hans
'oru fyrst og fremst hin kennimannlega guðfræði, verklegar
æfingar í barnafræðslu og predikun, síðan trúfræði og siðfræði,
°g loks hafði Iiann á hendi sumt af ritskýringum hins Nýja
lestanientis.
Sigurður Sívertsen var kandídat frá Kaupmannahafnar-liá-
s^óla, mjög vel lærður maður og víðlesinn. Hann lagði mjög
n'ikið kapp á að innræta stúdentuin sínum akademískan áliuga,
S|‘ln meðal annars skyldi koma fram í stöðugu sjálfsnámi utan
^ennslustunda. Hann brýndi fyrir þeim að lesa bæði fornar
°g oýjar bækur, og mynda sér eigin skoðanir á efni því, sem
1111 var rætt liverju sinni. Það varð lians hlutskipti að vekja
atliygli íslenzkra guðfræðinga á liinum svonefndu síðgyðing-
^órnsritum, sem mikla þýðingu hafa við rannsókn á biblíu-
egmn hugtökum og stefnum. Sjálfur þýddi liann sum þessara
'lla, og lilutaðist til um, að þau eða útdrættir úr þeim kæmu
u lslenzku. Við þetta komumst vér í snertingu við bókmenntir,
Sein síðan hafa verið ómissandi í guðfræðinámi.
^ trúfræði- og siðfræðikennslu sinni var Sívertsen einnig
frjálslyndur maður, og fylgdi hinni frjálslyndu guðfræði
' jodregið að málum. En frjálslyndi í lians huga var ekki að-
61118 að aðhyllast skoðanir, sem bornar voru fram undir merkj-
,líl1 hinnar frjálslyndu stefnu, lieldur liitt, að vera sjálfur frjáls
Viðhorfum sínum, og viðurkenna skilyrðislaust rétt til frjálsr-
J| rannsóknar og tjáningafrelsis. Þetta kom einkum fram í
tv'eOnu. 1 fyrsta lagi var lionum umhugað um, að guðfræðing-
j*r °g prestar settu skoðanir sínar fram með fullri virðingu
'rir þeim, sem liugsuðu á annan hátt. Og í öðru lagi, að allar
j'Oiræður færu þannig fram, að þær drægju ekki úr því inn-
yrðis kærleiksþeli, sem ætti að sameina alla kristna menn.
^etta hvort tveggja var nátengt persónulegri mótun lians sjálfs.
eir tímar, er ég og mínir jafnaldrar sátum á námsbekkjum