Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 10

Ferming er umdeild. Sumir menn
segja: „Ferming er ekkert nema
prjál og vitleysa. Þar að auki eru
fermingarbörn svo ung, þegar þau
eru fremd, að þau vita ekki, hvað
verið er að gera við þau." —
Með slíkar röksemdir í huga er
spurt:
— Er ferming siður, sem leggja
œtti niður?
Þeirri spurningu svara allir aðspurð-
ir neitandi, en virðast sammála um,
að aldur fermingarbarna sé of lág-
ur á íslandi og því sé þeim naumast
Ijóst, hvað í fermingunni felst.
Ástríður kveðst fylgjandi fermingum
með þeim fyrirvara, að aldur ferm-
ingarbarna sé hœkkaður og þau síð-
an látin sjálfráð um, hvort þau láti
fermast. Hún telur neikvœtt, að það
sé regla, að allir fermist, því að sú
regla byggist aðeins á því, að einn
vill gera eins og allir hinir. María
er á sama máli. Hún segir, að búizt
sé við fermingunni í mörg ár og taI-
að um hana sem sjálfsagðan hlut.
Þar fái unglingar ekkert um að velja.
Ferming sé hefðbundinn siður, sem
öllum sé œtlað að gangast undir.
Hún telur, að vilji foreldra sé lög
í þessu efni, þótt prestar reyni að
leggja áherzlu á, að ferming sé ekki
skylda.
Tómas varpar fram þeirri spurn-
ingu, hvort skrautið í kringum ferm-
inguna, viðhöfnin og gjafirnar, muni
ekki eiga sinn þátt í að glepja fyrir
fermingarbörnum og verða hvati
þess, að þau láti fermast. Þau María
eru sammála um, að svo muni vera.
— Hverjir eru þá helztu
annmarkar fermingar nú?
Ég spyr Maríu, hvort aldurinn sé þar
efst á blaði? Hún játar því, segir, að
undirbúningurinn sé ef til vill einnig
ónógur, unglingar, sem fermist, séu
svo misþroskaðir, að margir þeirra
séu ekki reiðubúnir að taka á mál-
inu eins og œtti að gera.
Ég spyr, hvort ekki vœri hœtt við,
að margir yrðu tregir að ganga til
undirbúnings, ef aldur vœri fœrður
upp í 16 eða 17 ár. — María telur,
að ekki þyrfti svo að vera, segir, að
fleiri en margan grunar hafi áhuga
á þessum málum og þeir, sem séu
í andstöðu, þurfi þó að kynna sér
málið.
Séra Ólafur segir: María, við vit-
um, að 16—17 ára unglingar eru
viðkvœmir. Ef við höfum nú í huga
ytri ramma fermingarinnar eins og
hann tíðkast: — ganga upp að altar-
inu, foreldrar og systkini standa upp,
þegar játað er fermingarheitinu, —
heldurðu, að unglingar á þessum
aldri mundu fást til slíks?
Þeir Tómas og Magnús verða fyrri
Maríu til svars og eru þeirrar skoð-
unar, að unglingar yrðu tregir til
slíks. Tómas býst einnig við, að mjög
erfitt yrði, að fá unglinga á þeim
aldri til þess að sœkja undirbúning.
Þeir hafi svo mikið að gera við sitt-
hvað annað, að eigin áliti.
Séra Ólafur segir lítið dœmi frá
8