Æringi - 01.01.1908, Síða 29

27
og hjartklökkir skulum þér hoilsa nú vór
og héðan af landvœtt þig kalla.
Meðan að sólin á Snœland vort skín
þá só viður 1/ði æ minningin þín.
* II.
(Stúr Btullur úr steini. Á stallinum eittbvaTI lijúpað.)
Kl. 12 íollur hjúpuriunj þar stendur Knud Zimsen:
Háttvirtu bæjarbúar !
Eg skrifaði steyparanum að hætta að steypa Ingólfj
og Einar Jónsson má nú bera sína guðlausu ragnarökkurs
hönd fyrir höfuð sér. En syngið nú síðari sálminn piltar.
(Knud stendur moðan sungih er)
III.
Nú sjá þá mynd, er stolt hór stár,
sem steinn á feðra leiði ;
► hún merkir það, að mollan gár
og myrkrið svarta deyði.
Þótt ei vor séu efni óklón
er ærinn manndómshugur
og lýðir mörk fá lengi sén
að lifir Islands dugur.
Nú Ingólfs renni öld upp ny
á ættlands feðrastrindi
og dæilega eining í
hún Islands megi bindi.
Því gerum liefja hljóðin ströng
* við hvers kyns í'þrótt tamin
og eudurn þessi ljóðin löng
• af listaskáldi samin.
(Knnd stígur niilur, stallurinn tómur].
Skáldið: Jú, sjá þá myud, er stolt hór stár.