Æringi - 01.01.1908, Side 38

36
Óðinn, guðin, Einherjar
að öldradrykkju skemfcu sór.
Hrafn í Oðins eyra bar
alla fregn sem komið er.
Kallar hann þá á Hermóð hljótt,
hestfimasta drengiun sinn :
»Hraðaðu þór og hittu’ í nótt
Hovgaard góða kafteininn«.
Honum ljœr hann hestinn sinn,
hratt sem átta fœtur ber :
»En dreptu’ ekki hestinn, drengur minn,
dyr er klárinn orðinn mór.
En þú mátt ríða þéttinginn,
því að tíðin dyrmæt er.
Kystu svo frá mór kafteininn
og kveðju mína honum ber.
Sá skal konungs sækja fund,
sagan mun þá spyrjast hin,
að annar meiri’ á ísagrund
er, en Klemens, Dana vin.
í Skutilsfirði situr sá,
sypur líkt og Einherjar.
Hæstum tónum hann mun ná,
ef herða skal á rímurnar.
Betur alt en Kiemens kann,
kvæði, drykkju og vopnasöng.
Af lofi miklu hefur hann
hlotið frægð og eyru löng.