Æringi - 01.01.1908, Síða 39

37
A hnefa rama sá sló sigg,
saup og kvað og orti ijóð.
í hans höndum að eg hygg
íslandsstjórnin verður góð.
Mímishöfuð á liann eitt,
oft hann leitar þangað fús.
Við öllu frer það andsvör veitt,
við alla kafteinana dús.
Finnagaldri ei óg ann.
Ætla óg það, drengur minn,
nú að megi hrekja hann
Hovgaard góði kafteinninn«.
Hermóður þá hljóp á bak,
úr lilaði Sleipnir rendi skeið.
A himnum »dinki« heyrði’ og ))brak«,
er Hermóður um túnið reið.
Enginn þorði út að gá,
en innantil við himins dyr
geltu hátt og hlupust á
heimatrúboðs sepparnir.
Fram um himinála ós
eins og leiftur Sloipni ber,
svo um náköld norðurljós
nett á tölti klárinn fer.
Svo um tungla kalsakrap
kraftalega þeytir sór,
streltur og frár sem stjörnuhrap
á stökki átta fretnr ber.