Blanda - 01.01.1923, Page 217
211
ur. En frá því er sagt, að Einnur biskup gekk kveld
eitt upp i kirkju um undirganginn. Þar rak hann sig
á Illkuga og vinnukonu, þóttist vita erindi þeirra
þangað og sagði: „Púlt brúðkaup fámennt!11 „Þó koma
fleiri, en boðnir eru“ svaraði Illhugi.
Eigi hlífðist Ulhugi við biskup fremur en aðra í
svörnm, þá er því var að skipta. Illhugi var þjóðhagi,
bæði á tré og járn og kugvitssamur í smíðum. Smíð-
aði hann skrár, sem enginn gat „stungið upp", sem
kveðið var: „Illhugi smiður skráa skýr" etc. En allar
skrár, sem þá komu í kaupstaði, sagðist hann treysta
sér til að stinga upp. Biskup trúði því ekki, fékk frá
útlöndum vandaða stofuskrá með sérstakri gerð, er
sigi skyldi verða stungin upp. Lét hann læsa stofu
sinni með þeirri skrá. Svo læsti hann sig þar inni,
en bað Illhuga koma inn til sín, ef hann gæti. Illkugi
flaukaði við skrána um hríð, ýtti svo á hurðina, en
flún gekk ekki upp. Illhugi rak á hnykk, en kom fyrir
ekki. Þá kallar hann til biskups: „Upp er skráin,
karl minn!, en ekki get eggert að því, þó helvítis bor-
au á þér standi fyrir.“ Þá hló biskup og fór frá hurð-
mni, og gekk hún þegar upp.
Kirkjuprestur i Skálholti þótti kenna hart, og barði
úann stólinn til áherzlu. Þar kom að stóllinn þoldi
®kki lengur, því hann var gamall. Gerði lllhugi við
flann. Og er þvi var lokið, sagði hann við prestinn:
»Nú þolir hann yður eitt skammaryrði“.
Ulhugi smiðaði mörg skip. Hið síðasta smíðaði hann á
Stað í Grindavík. Þá var hann gamall. Yar hann þá held-
Ur óglaður. Og er hann var spurður um orsökina sagði
flann: „Þetta verður seinasta skipið, sem eg smíða, en
það verður fyrsti manndrápsbollinn, sem eg smíða.
Því smíða eg það nauðugur, þó svo verði að vera.
En svo skal eg hafa það i laginu, að af kjölnum skal
það aldrei fara.“ Hvorttveggja rættist. Illhugi dó skömmu
14*