Eimreiðin - 01.07.1944, Qupperneq 78

222
ÖRLÖG OG ENDURGJALD
EIMREIÐIN
ist í kunnu blaði, Az Est, seni
kemur út í Budapest. Ungur
lögfræðingur í Budapest var á
brúðkaupsferð, og voru ungu
brúðhjónin á leið með skemmti-
snekkju upp eftir Doná.
„Ég lief aldrei komið bingað
áður,“ sagði brúðurin, „en ég
lief verið bæði í Frakklandi og
á ltalíu.“
Allt gekk vel á ferðalaginu
þangað til koinið var til Passau
í Bæjaralandi, þar sem skipt
var um skip. Eftir að þau
lögðu af stað þaðan upp eftir
fljótinu varð unga konan óró-
leg og tók að tauta fyrir munni
sér: „Þetta er einkennilegt; ég
kannast svo vel við landslagið
liér! “
Maður hennar varð mjög
undrandi, er hún þreif í liand-
legg lians og brópaði upp yfir
sig í æstu skapi: „Ég hlýt að
liafa átt liér lieima áruin saman.
Ég veit, að svo er! Hinum meg-
in við þessa liæð er stórt engi.
Lækur rennur yfir það, og liá-
vaxin linditré standa á bökkum
hans.“
Þegar þetta reyndist rétt, fór
eiginmanninum ekki að verða
um sel, einkum þar sem ofan á
þetta bættist það, að kona lians
var orðin sárlasin.
„Ég þoli þetta ekki lengur,“
stiuidi bún; „ég finn, að ef við
förum ekki af þessu skipi liér,
þá dey ég.“
Þar sem maðurinn var nú
orðinn alvarlega smeikur um
líf og beilsu konunnar, ákvað
liann að stíga af skipsfjöl á
næsta viðkomustað og fara með
konuna til læknis þar í þorp-
inu. Þegar lækninum liafði ver-
ið skýrt frá ástandi hennar,
brosti liann íbygginn og taldi
eins til tveggja daga livíld
myndi nægja til þess, að konan
næði sér aftur til fulls. En bún
vildi ekki heyra neitt slíkt
nefnt, beldur ágerðist óró henn-
ar og æsing jafnt og þétt.
„Ég verð að fá að sjá þenna
stað undir eins,“ sagði hún, „þvi
ég finn, að ég þarf að gera þar
eitthvað, eins og eitthvað bafi
komið þar fyrir mig.“
Eiginmaðurinn reyndi að
sefa hana, en árangurslaust.
Hún sleit sig af honum og æddi
af stað, unz liún mætti gamalli
bóndakonu, stöðvaði liana og
spurði:
„Er ekki gamall kastali þarna
á fjallinu?“
„Jú,“ svaraði konan, „en þar
er ekki búið lengur. Ef þer
viljið,. skal ég fylgja yðwr
þangað.“
„Þakka yður fyrir, en ég rata
sjálf,“ svaraði unga konan og
þaut'af stað upp mjótt einstigú