Ægir - 01.03.1999, Síða 46

tmft
Netagerð verður
veiðarfæragerð
Með véltækni nútímans hafa
hnýtingarvélar tekið við af manns-
höndinni við að hnýta net. Þetta
þýðir að netin koma tilbúin í hendur
netagerðarmanna og þeirra hlutverk
er þá fyrst og fremst að sníða netin
og í þau veiðarfæri sem verið er að
framleiða hverju sinni. Einn neta-
gerðarmeistarinn sem Ægir ræddi
við orðaði það sem svo að nær væri
að kalla netagerðarmenn „klæð-
skera í veiðarfæragerð“ þvf að í raun
væru þeir að klæðskerasauma til-
búin efni í ákveðin form veiðarfæra,
rétt eins og klæðskerar sníði til efni
og saunti upp úr sniðunum flíkur.
Nú stendur fyrir dyrum að breyta
fagheiti netagerðarmanna þannig að
til verði sveinar og meistarar í veið-
arfæragerð í stað netagerðar. Þetta
þykir gefa mun sannari rnynd af
netagerðum nútímans.
Kjartan B. Sigurðsson, smábátasjómaður
í Bolungarvík:
Ný segulnaglalína
breytir línuveiðunum
- segir sjálfvirku fœravindurnar hafa valdið byltingu
'My'jartau B. Sigurðsson, smábáta-
J\sjómaður í Bolungarvík, sem ger-
ir út smábátinn HlífíS 221, er ekki í
vafa um að fyrir smábátasjómenn
hafi sjálfvirku fœravindurnar valdið
mestum straumhvörfum. Nú er
komin á markaðinn ný segulnagla-
lína sem hann segir valda byltingu
fyrir þá sem eru á línuvéiðunum.
„Nýja línan er þannig úr garði gerð
að á henni er segulnagli og þar af leið-
andi snýst taumurinn ekki upp á lín-
una. Hún heldur þar af leiðandi betur
fiski og sekkur betur. Nýja línan hefur
sannað gildi sitt og í samanburði við
gömlu línuna hefur sýnt sig að hún
skilar hátt í helmingi meiri afla," segir
Kjartan. Hann bætir við að framleið-
endur línunnar hafi nú vart undan að
framleiða upp í pantanir, svo mikil sé
ásóknin.
Fróðlegt er að fylgjast með beitutil-
raunum en árið 1997 kom á markað-
inn tilbúin ýsubeita, sem reyndist
mjög vel. Aflinn var góður og menn
áttu ekki von á öðru en sama yrði uppi
á teningnum á síðasta sumri. Sú varð
þó ekki raunin.
„Þessi þróun virðist ekki komin
lengra en svo að beitan getur mis-
heppnast. Framleiðslan á síðasta sumri
var greinilega mislukkuð því það
fiskaðist hreinlega ekkert á beituna.
Sumarið áður þýddi hins vegar ekkert
að nota annað en tilbúnu beituna, en
hún er að uppistöðu til eitthvert hakk
sem fiskurinn sótti þá í," segir Kjartan.
Tilbúna beitan kemur frá Noregi en
Kjartan hefur trú á að beituframleiðsl-
an verði að vera nær þeim miðum sem
veitt er á til að hægt sé að laga hana að
veiðum hverju sinni.
Kjartan hefur þann háttinn á að
vera á línuveiðum yfir vetrarmánuð-
ina en skipta síðan yfir í færin á sumr-
in. Hann vill ekki gera upp á milli
veiðarfæra, segir þær hafa sína kosti og
galla.
„Það er alltaf gaman að vera á sjó á
sumrin. Á vetrum þykir manni gott að
geta verið fljótur að draga línuna og
drífa sig síðan í land!"
Kjartan segir að ekki sé hægt að
horfa eingöngu á veiðarfærin sjálf þeg-
ar rætt sé um þróunina. Samspil við
annan búnað þurfi að vera gott og í
því sambandi nefnir hann hina full-
komnu staðsetningartækni og góð
siglingatæki. Með tækjunum sé unnt
að fylgjast nákvæmlega með línulögn
og geyma í tölvu upplýsingar mörg ár
aftur í tímann um lögn línunnar.
Sama gildir um upplýsingar um færa-
veiðar, hvar veitt var, hvert bátinn rak
og svo framvegis.
„í mínum huga er engin spurning
að framþróunin hefur verið til góðs.
Hún miðar öll að því að gera útgerð
smábáta hagkvæmari og aflann meiri.
Einn maður annar núna mörgum
færarúllum en það hefði verið óhugs-
andi í gamla daga að einn maður ann-
aði meiru en einni rúllu," segir Kjartan
B. Sigurðsson, smábátasjómaður í Bol-
ungarvík.
46 Mm