Búnaðarrit - 01.01.1919, Blaðsíða 18

BÚNAÐARKIT
12
skurðir 6360 metra á lengd, er numdu 800 dags-
verkum.
A þessum árum, 1899—1901, var hinn svonefndi
Fióða-Keldu-skurður, ofan við Safarmýri, gerður. Hann
or uin 6600 metra á lengd og 2—3 metrar á breidd.
Þessi ár er einnig unnið töluvert að framræslu í Austur-
Landeyjum. Þá er gerður þar hinn svonefndi Kross-
skurður, og er hann nálægt 5000 metrum á lengd.
Auk þessa er um þetta leyti unnið að framræslu á
Skeiðum í Árnessýslu, Meðallandi í V.-Skaftafellssýslu
og víðar.
III. Flæðiengi.
Aður en rætt verður um áveitur hér á landi, vildi jeg
geta um helstu flæðiengin. Hitt veit jeg að allir muni
skiija, að greinarmunur er gerður á áveitu og flœði, þótt
sumum hætti stundum við að rugla því saman.
Flœðiengi er það land, sem ár og vötn eða sjór flæðir
yfir af sjálfu sjer, suma tíma ársins, án nokkurrar íhlut-
unar af mannanna hálfu. Þessi flæðiengi spretta vana-
lega vel, og tíðast ágætlega. Sum þeirra eru all-þurlend
að sumrinu, en flest þeirra eru blaut, og oft erfitt að
stunda heyskap á þeim vegna vatns og foræðis.
Áveituengi, eða vatnsveitingaengi, er það land nefnt,
sem vatni er veitt á með skurðum, stíflum, fyrirhleðsl-
um (flóðgörðum), vindmylnum eða öðrum vjelaútbúnaði
o. s. frv.
Helstu flœðiengi hér á landi eru í Borgarfirði, rneð-
fram Andakílsá og Hvítá að neðanverðu, og Norðurá.
Þessi flæðiengi heyra til Andakíl, Borgarhreppi, Staf-
holtstungum og Norðurárdal (Desey). Vestur um Mýrar
eru minni flæðiengis-blett.ir, út frá ýmsum stöðuvötnum
og með Langá neðanverðri. — í Þingi og Vatnsdal
flæðir Vatnsdalsá (Hnausakvísl) og fleiri ár yfir í vatna-
vöxtum, og frjóvar nærliggjandi engjalönd.
í Skagaíirðinum, einkum meðfram eystri kvísl Héraðs-