Búnaðarrit - 01.01.1919, Blaðsíða 27
BÚNAÐARRÍT
21
Svipað er ab segja um Skeiöin. Þó er sæmileg áveita
þar í flestum árum á efstu bæjunum, Álfsstöðum, Birni-
stöðum, Eiriksbakka og Helgastöðum; enda geta þær
jarðir ekki náð til eða notið væntanlegrar áveitu úr
Þjórsá á Skeiðin.
í Öl/usinu er áveita á nokkrum jörðum úr Varrná
(Vorsabæ, Völlum og Krossi), og Bakkarholtsá (Auðs-
holti og Bakkarholts-hverfinu). Að öðru leyti flæða þær
ár oft yfir af sjálfu sjer, og bæta grasvöxtinn á því
svæði.
í sambandi við þetta, sem sagt heflr verið um áveit-
ur í Árnessýslu, skal þess getið hjer, að á árunum
1899 —1908, eða í 10 ár, voru innan búnaðarfjelaganna
í sýslunni gerðir af flóðgörðum og stifiugörðum 10780
metrar, eöa um 11200 rúmmetrar, og af alls konar
vatnsveituskurðum 80452 metrar á lengd, eða nálægt
80,000 rúmmetrum („Freyr“ VII., 1910, bls. 77). —
Sýnir þetta, að mikið hefir þessi ár verið unnið í
sýslunni að áveitugerð, en sumt af því hefir komið —
því ver — að litlum eða cngum notum.
Kjósarsýsla. Áveitur í þessari sýslu eru helst á
Eiliðavatni, Hólmi, Esjubergi, Brautarholti og á nokkr-
um bæjum í Kjósinni, þar á meðal á Hurðarbaki, Kára-
nesi, Meðalfelli, Sogni o. s. frv. Á Elliðavafni var byrjaö
að veita á um 1880, en í litlum stíl. Seinna heflr áveitan
verið gerð fullkomnari, og nú eru um áveitutímann
allar engjarnar undir vatni.
Áveitan í Brautarholti var gerð árin 1904—1905.
Vatnið er tekið úr Ártúnsá, og er aðfærsluskuiðurinn
2633 metrar. En áveituverk þetta hefir ekki orðið að
því gagni, sern vænst var eftir, og búast mátti við.
Veldur því meðfram það, að ekki hefir vorið um áveit-
una hirt svo sem skyldi. — Aðal-áveitulandið, eða það
land, sem œtlað var til áveitu fyrst og fremst, eru hin
svonefndu Arnarholts- og Bakka-flóð á Kjalarnesi. Það
er flatlendur og blautur flói, sem hefði þurft og þarf að