Melkorka - 01.03.1955, Blaðsíða 9

Isubella Blume, fyrrverandi þingmaður í
Belgíu komst svo að orði:
„Vci vcrðum að uppræta blekkinguua, með því að tala
til heilbrigð'rar skynsemi. Dettur nokkrum heilvita manni
í hug, að unnl sé að hcrvæða Þýzkaland og samtímis
byggja upp kcrfi varanlcgs öryggis í Evrópu? A millistyrj-
aldarárunum var það cinlæg von fólksins, að takast mætti
að cfla íriðinn tneð samvinnu án hervæðingar. Þýzka-
land skarst úr leik og hervæddist, og aflciðingarnar urðu
cftirminnilegar."
Dr. Otto Nuschke, ráðherra frá Austur-
Þýzkalandi dró upp skýra mynd af ábyrgð
þeirri, sem yrði lögð á herðar þýzku þjóðar-
innar, ef hún yrði hervædd að nýju:
.,1) Endurhcrvæðingti Þýzkalands verður að hindra
umfram allt, einfaldlega vcgna þess, að þriðja stórstyrj-
öldin i Evrópu verður ckki háð án vopna Þýzkalands.
2) Vandamál Þýzkalands vcrða ckki leyst með herstyrk.
En það má leysa þau með sameiningu Þýzkalands á frið-
samlegum, lýðræðislegum grundvelli, þar sem tekið verð-
ur tillit til öryggis allrar Evrópu."
Josue cle Castro, forseti matvala- og akur-
yrkjunefndar Sameinuðu þjóðanna, hefur
vakið mikla athygli á sér vegna bókar sinnar
„Landafræði hungursins", þar sem hann
leiðir atliygli að skipulagningu matvæla-
i: ndeiðslunnar í heimi, sem eyktn við sig
..lill jónum íbúa árlega. Eins ogkunnugt er af
skýrslum frá Sameinuðu þjóðunum, eru í
dag milljónir manna í heiminum, sem lifa í
hálf- eða alsvelti. Telur de Castro, að á þessu
ástandi megi ráða bót, með auknu fjármagni
til ræktunar eyðisvæða. Hann segir, að ekki
þurfi nema brot af því fjárrnagnx, sem árlega
sé eytt til vopnaframleiðslu, til þess að koma
ræktun heimsins í viðunanlegt horf, og þar
með bæta kjör 2gj hluta mannkynsins, sem nú
lifir við meiri eða minni skort. — De Castro
cndaði ræðu sína með þessum orðum: .Það
eru aðeins tvær leiðir opnar fyrir mannkynið
í dag: Yegurinn til brauðs — eða vegur vetn-
issprengjunnar. Vér verðum að hraða okkur
r.ð velja.“
Prestarnir létu mikið að sér kveða á þess-
ari ráðstefnu.
Séra J. I. Williams, sem er aðalritari sam-
bands þjóðkirkna í Indlandi, sagði m. a.:
„Ég stcnd frammi fyrir yður sem fylgismaður Jesú
Krists, konungs friðarins. Hann kom til þessarar jarðar
með hinu göfuga áformi, að útbreiða frið á meðal mann
anna. Ég blygðast mín fyrir margs konar verknað, sem
framinn er af svokölluðum kristnum þjóðum. Ég ákalla
kristna meðbræður mína í Bandaríkjunum, Bretlandi,
Frakklandi, Hollandi, Portúgal og öðrum þeim ríkjuni.
sem ráða yfir nýlendum, að vinna af öllum mætti að því
við ríkisstjórnir sínar, að stöðvað verði ofbeldi í nýlcnd-
ttm og þeim veitt langþráð sjálfstæði."
Séra Clifford McQuire frá Stóra-Bretlandi
sagði:
„Ég cr friðarsinni, þ. e. a. s. ákveðinn andstæðingur
styrjaldarreksturs og hverskyns vopnabúnaðar. Ég hcf
fcrðast mikið í Amcriku, Evrópti og Sovétríkjunum, og
hvarvetna tala menn fyrir friðnum. Ef það nægði að tala
um frið, myndu cngar styrjaldir vcrða háðar meir. Þcss
vegna ber okkur skylda til þess að vinna að ákvcðnu tak
marki í þessum efnum. F.n það er að fordæma vopnin í
heild, og krefjast afvopnunar."
Þannig ræddust við inannvinir ólíknstu
þjóða og trúarbragða, frá sjónarmiði trúar-
bragða, menningar og vísinda. Öllum bar
saman um það, að nú yrði annaðhvort að
velja eða liafna, — annars vegar að leita friðar
óaflátanlega, þar til samkomulag næðist. og
sýndi heimssagan fram á þennan dag, að hin
erfiðustu vandamál hafa verið leyst á frið-
samlegan hátt. Hin leiðin væri kah stríð,
hervæðing, sem gleypti megintekjur þjóða,
vetnissprengjur, blekkingar sem ætlaðar eru
til þess eins að ala á hatri meðal þjóða og
firra þær heilbrigðri dómgreind. Slík leið
MELKORKA
9