Melkorka - 01.03.1955, Blaðsíða 10

gæti ekki leitt til annars en glötunar fyrr eða
síðar.
Vopnafranileiðsla og styrjaldarrekstur er
ábatasainur atvinnuvegur þeirra, seni liafa
liugarfar til þess að græða ié sitt á þessháttar
\erzlun. Ifnn hefur óbreyttum borgurum
ekki skilizt, að það er ábatameira að breyta
vopnaframleiðslunni til friðsamlegra starfa,
svo sem aðrækta jörðina. Ég las t. d. nýiega í
víðlesnu, erlendu blaði. að margir verk-
smiðjueigendur Þýzkalands væru mjög mót-
fallnir hervæðingunni, vegna þess að þeir
óttuðust að missa dýrmætan, þjálfan vinnu-
kraft frá framleiðslu sinni í herinn. En
blekkingin getur blindað fólkiðsvo, að vefur
hennar verður varla slitinn, þegar vel er ofið.
Meira að segja hér úti á íslandi er búið að
vefa svo sterkan vefinn, að margir eru farn-
ir að trúa því hér, að íslenzka þjóðin komist
illa — eða ekki af, án bandarísks hers í land-
inu, og þó lifir enginn íslendingur ennþá af
vopnaframleiðslu. Svo langt gengur þessi
blekkingavefur, að meirihluti dagblaðakosts
hér á landi er sífellt að nagga í Heimsfriðar-
hreyfinguna og reyna að vekja andúð al-
mennings á lienni, vegna þess að í lienni eru
meðlimir frá öllum löndum heims, án tillits
til pólitískra skoðana eða trúarbragða. En
þar er einmitt styrknr þessara öflugu sam-
taka, sem aukast að útbreiðslu og styrk með
hverju ári sem líður. Samþykktir þinganna
liafa verið sendar ríkisstjórnum stórþjóð-
anna, sem vita, að á bak við þær er vilji tug-
milljóna rnanna. Ég læt nægja að nefna lítið
dæmi um þetta. í Stokkhólmi í haust sem
leið komu sænskar sendinefndir inn á þing
Heimsfriðarhreyfingarinnar og færðu því
kveðjur. Þær voru m. a. frá sænskum lista-
mönnum, frá kvennasamtökum og frá sam-
tökum verkamanna og iðnaðarmanna Stokk-
hólms og umhverfis, en þeir voru sendir í
nafni féiagasamtaka sinna, sem höfðu vfir
40,000 meðlimi.
Eins og ávallt á.þingum Heimsfriðarlireyf-
ingarinnar eru vandamál líðandi stundar
rædd. Aðþessu sinni varafstaðan til væntan-
legrar endurvopnunar Þýzkalands tekin til
meðferðar, en af þeim ráðstölunum stendur
baráttumönnum.friðarins í heiminum mik-
ill ótti. Engin skynsamleg rök geta verið fyr-
ir því að hervæða aftur þá þjóð undir stjórn
sönni hershöfðingja, sem fyrir rúmum ára-
tug leiddi ómælanlegar þjáningar yfir íbúa
Evrópu í skjóli vopna sinna. Nýlega er kom-
in út bók eftir enskan höfund, Russel lávarð,
sem heitir „Svipa hakafánans“. Þessi bók !ýs-
ir ódæðisverkum nazista í hernumdu lönd-
unum á styrjaldarárunum, og eru atburðirn-
ir skjalfestir svo ekki er að efast um sann-
leiksgildi jreina, enda var höfundurinn liátt-
settur embættismaður í Englandi, en varð að
láta af stöðu sinni vegna útgáfu bókarinnar,
sem hann samvizku sinnar vegna taldi að yrði
að koma fyrir almenningssjónir. Suma þá
menn sem um getur í bók þessari, sem enn
lifa og dæmdir liafa verið fyrir Iiina hroða-
legu glæpi sína, er nú óðum verið að láta
lausa. Þeim er fagnað af nazistum landsins,
enda álitnir píslarvottar af skoðanabræðrum
sínum.
Við lestur bókar Russels lávarðar skilst
manni enn l^etur en áður, hversu knýjandi
það er að mönnum skiljist, að aukinn her-
styrkur er ekki lengur neitt öryggi fyrir þjóð-
ir, fyrst og fremst vegna jress að afleiðingin
verður kajrphlaipi í hervæðingu og vetnis-
sprengjutilraunum, og Jrað Iiefur sýnt sig, að
þar sem hatrið ræður ríkjum, er mönnum
ekki treystandi til að liafa slík vopn undir
höndum. Ölhirn málsvörum mannúðar og
friðar l>er því að styðja Jiá kenningu, sem
Heimsfriðarráðið berst fyrir, en hún er: frið-
ur, menning og frelsi á þeirri fögru jörð, sem
skapari vor liefur gefið oss.
10
MELKORKA