Samtíðin - 01.03.1940, Page 10

6
SAMTIÐIN
seljum við fisk á 13 stöðum í Reykja-
vík. Fiskurinn er ýmist afhentur
heill eða beinlaus og roðfletlur, og
er liann að öllu leyli tilreiddur eins
og fólk óskar eftir, ýmist nýr, ísaður,
hraðfrystur eða saltaður. Reynt er
að liafa jafnan allar tegundir á boð-
stólum, sem völ er á. Mest er selt af
ýsu, þar næst af þorski, þá rauð-
sprettu og smálúðu. Einnig seljum
við mikið af reyktum fiski. Við
reykjum okkar fisk í verbúðarreyk-
húsinu, aðallega þorsk og ýsu.
- Hvaðan kaupið þið fiskinn?
— Einkum úr verstöðvuni við
Faxaflóa. Meðan bátar ganga úr
Reykjavík, frá því í apríl og fram í
oklóberlok. kaupum við afla þeirra,
en til viðbótar kaupum við fisk frá
Keflavík, Sandgerði, Grindavík, Eyr-
arbakka, Stokkseyri, Vestmannaevj-
um, Sandi, Ólafsvík og Flatey á
Rreiðafirði, og þannig mætti lengi
telja.
— Er það ekki stundum örðugt að
sjá 40 þús. manna bæ fvrir fiski?
— Jú, og þar af leiðandi verðum
við fisksalarnir oft að eiga allmiklar
fiskbirgðir. Stundum á Fiskhöllin alt
að 100 smálestum af fiski. Ég hef að-
eins einu sinni orðið hræddur um, að
við yrðum uppiskroppa með fisk.
Það var haustið 1929. Þá höfðu verið
mánaðarógæftir, og við vorum að
selja okkar síðasta ugga. En alt fór
þetta skár en á horfðist. Sem betur
fer, hefur Reykvikinga aldrei skort
fisk síðustu 15 árin, er mér óhætt að
fullyrða, segir þessi stórbuga at-
hafnamaður að lokum.
i.iik VITIfil
—■. " SÖGÐU:
Sá, sem hefir lifað nægilega lengi
til þess. að honum hafi skilist, hvað
lífið er, veit, í hve mikilli þakklætis-
skuld við stöndum við Adam, hinn
fyrsta mikla velgjörðarmann mann-
kynsins. Hann kom með dauðann inn
í tilveruna. — Mark Twain.
Vitrum manni skjátlast ekki, þeg-
ar hann breytir venjum sínum í sam-
ræmi við breytta tíma. — Dionysius
Cato.
Bjáni finnur altaf þann, sem er
enn þá meiri bjáni en hann sjálfur og
dáist að honum. — Boileau.
Sú aðdáun er til, sem sprottin er
af þekkingu. — Joubert.
Við höfum áhuga fyrir öðrum, ef
þeir hafa áhuga fyrir okkur. — Pub-
lilius Syrus.
Okkur þykir altaf vænt um þá.
sem dást að okkur, en okkur þykir
ekki altaf vænt um þá, sem við dá-
umst að. — La Rochefoucauld.
Við heyrum oft sagt, að fáfræðin
sé orsök aðdáunarinnar. Aldrei hefir
meiri vitleysa verið sögð og tæplega
skaðlegri lygi. — R. C. Trench.
Við lifum á aðdáun, von og ást. —
Wordsworth.
Ævintýramaður er útlagi. Ævintýri
hlýtur að byrja á því, að ævintýra-
maðurinn strýkur að heiman. —
William Bolitho.
Það eru jafnan ævintýramennirnir,
sem stórræðunum valda. — Montes-
quieu.
Mótlætið er fyrsta gatan, sem ligg-
ur til sannleikans. — Byron.