Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 122

116
M O R G U N N
þeirra að því leyti til athafna hinna ákærðu Sessilíusar
og Guðrúnar, sem áður er lýst. En hin ákærðu öskar og
Sigurlaug hafa ávalt gert það að skilyrði fyrir aðstoð
af sinni hálfu, að þeir, sem áttu að verða aðnjótandi þessa
andlega kraftar fyrir milligöngu þeirra, leituðu ekki
lækna meðan á því stæði. Þá eru þau og sönn að því, eins
og nánar er lýst í héraðsdóminum, að hafa gert að skil-
yrði fyrir aðstoð við berklasjúklinginn Kristínu Elías-
dóttur, að teknar yrðu gipsumbúðir lækna af fæti henn-
ar og bindi sett í staðinn, og þannig beinlínis mælt fyrir
um sérstaka lækningameðferð á þeim sjúklingi. Sam-
kvæmt umsögn eins af yfirlæknum Landspítalans, sem
lögð var fram í máli þessu í héraði, og tveimur vottorð-
um sama yfirlæknis, sem lögð hafa verið fram hér í rétt-
inum, verður að ætla, að þessi afskifti hinna ákærðu af
nefndum sjúklingi hafi seinkað bata hennar en ekki get-
ur talizt sannað, að hún hafi hlotið af þeim varanlegt
heilsutjón.
Framangreind afskifti hinna ákæi’ðu Óskars og
Sigurlaugar af berklasjúklingnum Kristínu Elíasdóttur
varða við 1. tölulið 15. gr. og 16. gr. ofannefndra laga
um lækningaleyfi o. fl. nr. 47/1932. Og sá verknaður
þeirra, að heita sjúklingum, þar á meðal berklasjúkling-
um aðstoð sinni á framangreindan hátt, með því skil-
yrði, að sjúklingurinn leitaði ekki læknis meðan á því
stæði, er ólögmætur samkvæmt analogiu nefndrar 15.
gr., 1. töluliðs sömu laga, og að því er til berklasjúk-
linga tekur einnig samkvæmt analogiu 16. gr. sömu laga.
Hin ákærðu Óskar og Sigurlaug hafa kannast við
það, að hafa yfirleitt áskilið sér 10 króna þóknun af
hverjum manni, sem til þeirra leitaði, og kveða hinn
framliðna lækni, sem þau telja sig standa í sambandi við,
hafa fyrirskipað þeim að taka ekki minna en 10 til 15
króna gjald af hverjum þeim, sem æskti aðstoðar þeirra.
Þrátt fyrir þetta, þykir þó ekki alveg fullyrðandi, að þau
hafi haft í frammi vísvitandi blekkingar í því skyni að