Jazzblaðið - 01.09.1949, Blaðsíða 22

Hann er jafnvígur
á Bach scm Be-hop.
GEORGE SHEARINE
<flir Svavar Cjrili
George Shearing, hinn blindi brezki
píanóleikari hefur nú leikið í Bandaríkjun-
um í tvö ár og er hann kominn í hóp beztu
píanóleikaranna þar.
Michael Levin, hinn ágæti jazzgagnrýn-
andi tónlistablaðsins Down Beat, segir að
George sé sá jazzleikarinn í Bandaríkjun-
um, sem mestum framförum hefur tekið
síðastliðin tvö ár. Þetta ber þó ekki að taka
svo, að hann hafi ekki verið betri en það
þegar hann kom, að framfarirnar hafi þess-
vegna verið svo áberandi. George hafði allt
frá 1940 og þar til hann fór til Bandaríkj-
anna 1947, verið kosinn, af lesendum brezka
músikblaðsins Melody Maker, bezti píanó-
leikari Englands. Samkeppni um þennan
titil hefur áreiðanlega verið mikil, því Bret-
ar eiga mikið af góðum píanistum.
George fæddist í Battersea, London 13.
ágúst 1919, hann lærði að leika á píanó í
skóla og segir hann sjálfur, að hann hafi
orðið að fá leyfi til að æfa sig, og kom
aðeins til greina að leika klassíska músik,
en þegar kennarinn skrapp frá, þá var tek-
ið til við jazzinn. Sextán ára gamall byrj-
aði hann að leika opinberlega, og sem fyrir-
mynd úr flokki hinna amerísku meistra,
kaus hann sér sjálfan meistarann Earl
Hines. Síðar varð hann fyrir áhrifum frá
þeim Joe Sullivan, Jess Stacy og hinum
ágæta boogie woogie píanóleikara Bob
Crosby hljómsveitarinnar Bob Zurke, sem
nú er látin. Árið 1937 byrjaði Shearing í
hljómsveit, sem eingöngu var skipuð blind-
um mönnum. Stjórnandi hennar var Claud
Bampton. í hljómsveit þessari var George
í alllangan tíma, en réðst síðan í sextet
Frederick Hargreaves, en í hljómsveitinni
var einnig Harry Parry, sem nýlega hafði
stofnað „Radio rhythm club sextetinn", en
hann lék eingöngu inn á plötur og í út-
varpið. Parry réði George þegar til sín, og
vakti hann fljótt mikla athygli fyrir fágað-
an og hugmyndaríkan leik.
Eins og áður getur var hann kosinn árið
1940, eða þegar hann byrjaði í sextetinum,
bezti píanóleikari Englands, titill, sem hann
hélt unz hann yfirgaf landið 1947. Hann
var mjög góður boogie woogie píanóleikari,
og var hann í því sambandi nefndur bezti
enski boogie píanóleikarinn. En honum
fannst það vera farið að ganga full langt,
því á tímabili var hann ekki beðinn um að
leika neitt annað en boogie woogie, svo hann
var að verða hræddur um að fólk héldi, að
það væri allt og sumt, sem hann gæti leikið.
Og síðan hefur hann alls ekki leikið þennan
skemmtilega, en þó einhliða, píanóstíl.
George var nú orðinn eftirsóttur maður
og átti hann eftir að leika með flestum
22 JU//U-,Í