Jazzblaðið - 01.10.1951, Blaðsíða 11

Mörgum mánuðum seinna fékk hann
heimsókn á skrifstofu sína í New York.
Vinur hans frá Englandi hafði fundið
hinar glötuðu reynsluplötur og kom
með þær til Bandaríkjanna — allar nema
Bond Street. Kirkeby fór með þær til
Victor-plötufyrirtækisins og voru þar
gerðar nýjar „copíur“, sem síðan voru
sendar til H. M. V. í London.
En enn vantaði eina.
Síðastliðið ár kom Kirkeby aftur til
Englands og af einskærri tilviljun fann
hann Bond Street. Hann leit inn hjá
kunningja sínum, sem vann við nótna-
útgáfu og sagði hann honum að það
væri gömul plata að flækjast þarna, sem
hann hefði kannski gaman af að athuga.
Enskur Jazz
Framh. af bls. 9.
heldur að sitja og hlusta. í hljómsveit-
inni var einnig Ronnie Ball píanisti, en
hann er að „slá í gegn“ í Englandi nú.
Trommuleikarinn Kenny Harrys hafði
yfir að ráða allri þeirri tækni, er prýtt
getur einn trommuleikara. Joe Muddel
lék á bassa og er hann álitinn einn allra
bezta bassaleikari Breta, en samt finnst
mér hann varla standast Jóni Sigurðs-
syni snúning.
Ég dvaldi þarna í nokkrar stundir og
sannfærðist um, hvað jazztónlistin hefur
dásamlega eiginleika til að bera.
LÉLEGUR JAZZ
Ég tel ekki fráleitt að ljúka þessu
með nokkrum línum til handa íslenzk-
um jazzi, þar sem starfsskilyrði hljóð-
færaleikara í London er ekki ósvipuð og
hér. Margir helztu Be-bop leikarar helga
sig þeirri tónlist aðeins í frístundum,
en til þess að halda í sér lífinu, verða
þeir að leika í einni eða annarri dans-
Hann var staddur í Bond Street, og án
þess að spyrja var hann viss um, að hér
væri Bond Street loks komin.
Nú voru allar plöturnar fundnar. —
Forráðamenn H. M. V. voru í fyrstu
dálítið hræddir við að gefa plöturnar
út, einkum vegna þess, að upptakan
var ekki nógu fullkomin, en þeir hefðu
mátt vera óhræddir, því að plöturnar eru
fyrirtak.
Lögin sex eru á þrem H.M.V.-plötum,
B-10059—61, og hafa þær þegar borizt
hingað. Fást þær í Fálkanum og eru
ómissandi hverjum einasta Waller-unn-
anda, en það eru flestir, sem áhuga hafa
fyrir jazz hér á landi.
S. G. tók saman.
hljómsveitinni, og það meira að segja
sumir í gömlu-dansa hljómsveitum.
Staðreyndin er sú, að við eigum enga
jazzhljómsveit, sem hægt væri að bjóða
fram erlendis. Þó að hér séu nokkrar
ágætar danshljómsveitir, þá er það allt
önnur saga. Hér eru aðeins fjórir mod-
erne jazzistar, sem standast þær kröfur,
er gera verður, þ. e. a. s. Eyþór guitar-
leikari, Elfar píanóleikari, Jón bassa-
leikari og Ormslev tenórleikari.
Það þýðir ekkert að reyna að blekkja
sjálfan sig og telja sér trú um, að við
séum samkeppnisfærir við erlenda jazz-
leikara, eins og margir hafa viljað láta
í veðri vaka.
íslenzkir jazzleikarar, að örfáum und-
anteknum, hafa alls ekki fylgst með því
sem er að gerast í jazzinum. Landið er
hins vegar mjög einangrað og tækifær-
in, sem menn fá til að sýna hvað í þeim
býr svo fá, en við verðum þá bara að
skapa þau fleiri og umfram allt, að
skapa þau sjálfir. Jazzinn, sem spilað-
ur er hér í dag, er því miður, allt of
lélegur.
#azMatit 11